مصرف زود هنگام خوراک خشک مهمترین عامل موثر در انتقال گوساله جوان از حالت متابولیسم و هضم پیش از نشخوار به وضعیت حیوان نشخوار کننده بالغ می باشد این دوره انتقال در بر گیرنده تغییرات مورفولوژیک بافتهای دستگاه گوارش همچون تغییرات عمومی در متابولیسم می باشد این تغییرات در عرض چند هفته با افزایش اشتهای گوساله به غذای خشک کامل می گردد. وجود مواد سریع التخمیر درشکمبه ونگاری رشد بافت پوششی مخصوصاً پرزهایی که سطوح داخلی اپیتیلیوم شکمبه- نگاری را می پوشانند، تحریک می کند.
تغییرات موجود در رشد مورفولوژی بافتی، سطوح مورد نیاز بیشتری را جهت جذب فرآورده های هضم میکروبی که در پیش معده با افزایش مصرف خوراک خشک رخ می دهد، فراهم می کند،
فرآورده های تخمیری اسیدهای چرب فرار(VFA) بویژه اسید پروپیونیک و بوتریک عامل رشد و تکامل بافتهای شکمبه می باشند مشخص شده که این اسیدهای چرب فرار به عنوان محرکهای اصلی رشد بافت شکمبه همچون تکامل سیستم متابولیکی جهت تامین انرژی برای این رشد مفید است در اکثر سیستم های عملی متداول از شیر گیری، رشد بافت شکمبه- نگاری در طی سن 3تا 8 هفتگی گوساله خیلی سریع بوده و 4 تا 8 برابر سریعتر از رشد کل بدن می باشد به محض اینکه حیوان از شیر گرفته شده به خوراک انتقال داده می شود. مشکلات بیماری مخصوصاً اسهال، روند کاهشی نشان می دهد. هزینه خوراک و کارگری هم اساساً موتعی که گوساله به برنامه غذایی خوراک خشک عادت می کند، کاهش می یابد.
ترکیب خوراک خشک(آغازین) برای گوساله ها:
روشن شده که نوع غذای عرضه شده از زمان تولد بر سرعت و بلوغ دستگاه گوارش گوساله نشخوار کننده جوان تاثیر بسیاری دارد علف خشک بلند غذای قابل قبول برای گوساله جوان( از تولد تا 8-6 هفتگی) نمی باشد. زیرا به دهان گیری وهضم چنین مواد خوراک خشبی مشکل می باشد سرعت تخمیر مواد مغذی موجود در علف خشک یا مواد علوفه ای نسبت به مواد متراکم کندتر است همچنین میکروارگانیسم هایی که الیاف را تجزیه می کنند نیاز به دوره زمانی طولانی تری جهت استقرار در شکمبه ونگاری نسبت به میکروارگانیسم هایی که نشاسته وقندها را تخمیر می کنند، دارند. بنابراین مواد علوفه ای غلظت بسیار کمتری از اسیدهای چرب فرار نسبت به مواد متراکم تولید می کنند علاوه بر این درنتیجه تخمیر مواد علوفه ای نسبت بالاتری اسید لاکتیک و نسبت پائین تری از اسید پروپیونیک و بوتریک تولید می شود.
اجزای تشکیل دهنده جیره آغازین برای گوساله ها:
هر چند پیشنهاد بر این است که علف خشک بلند در جیره گوساله گنجانده نشود وارد کردن مقادیری مواد که از منابع الیافی با اندازه ذرات کوچکتر هر چند به طور مطلق ضروری نیست ولی مصلحت آمیز می باشد نشان داده شده که جیر ه های متشکل از غذاهای متراکم، و در نتیجه با الیاف پائین موجب مصرف غذای کمتر، هیپرکراتینه شدن پرزهای شکمبه و توده ای شدن ساختمان های پرز ها می شود. پرزها شکل های غیر طبیعی داشته وتوانایی آنها به جذب مواد مغذی کاهش می یابد به طور معمول افزودن مقادیر 10 تا 25% علف خشک خرد شده یا آسیاب شده با کیفیت بالا یا مقادیرمواد الیافی مناسب دیگر، به خوراک آغازین کامل در گوساله ها توصیه می شود نشان داده شده این روش عملی، ماده خشک مصرفی و افزایش وزن بدن را در مقایسه با تغذیه جیره های بدون مواد الیافی عمده، افزایش می دهد.
دستگاه گوارش گوساله:
در گوساله جوان، شکمبه ونگاری هنوز برای استفاده از علوفه رشد نیافته وغذا باید ویتامین B، پروتئین مرغوب با تعادل مناسب اسیدهای آمینه را داشته باشد زیرا این مواد مغذی نمی توانند توسط جمعیت میکروبی طبیعی شکمبه ساخته شوند. همه جیره غذایی گوساله تازه متولد شده باید شیر باشد زیرا آنزیم های گوارش لازم برای تجزیه و پروتئین های پیچیده و کربوهیدرات ها، تا 7 الی 10 روز بعد از تولد ساخته نمی شوند. به موازات رشد شکمبه ونگاری می توان مصرف غذا را آغاز نمود عوامل متعددی درنمو شکمبه ونگاری موثراست محصولات نهایی تخمیر شکمبه ای محرک اصلی رشد پرزهای شکمبه ای ونگاری است اسیدهای چرب فرار از نظر تاثیر بر رشد پرزها به ترتیب اهمیت بوتیرات، پروپیونات واستات می باشد گلوکز و محلول های نمکی در تحریک رشد شکمبه موثر نیستند ونمو عضلانی این عنصر به وجود مواد خشک و فیبر در آن بستگی دارد. تغذیه گوساله یک ماهه:
پس از اینکه گوساله یک ماه زندگی اش را از شیر کامل تغذیه کرد، می توان از انواع مختلف باقیمانده محصولات شیری(شیر پس چرخ دوغ، آب پنیر و...) در تغذیه گوساله استفاده کرد.
گوساله های نژادهای بزرگ را مادامی که حیوان روزانه در حدود g700 کنسانتره دریافت نمی کند نباید از شیر گرفت(زمان از شیر گرفتن حیوان بایستی در حدود 700 گرم کنسانتره در جیره روزانه داشته باشد).
بعضی از گوساله ها که در 3 هفتگی از شیر گرفته می شوند تا یک هفته افزایش وزنی نخواهند داشت ولی از 4 هفته به بعد شروع به افزایش وزن می کنند. طبق تجربیات به دست آمده در صورتی که گوساله با شیرپس چرخ پرورش داده شود دارای رشد متعادلی است در صورت نبودن شیر پس چرخ می توان از سایر محصولات باقیمانده استفاده کرد. برای متعادل نمودن رشد نوزاد گوساله ها بایستی علوفه و دانه های علوفه ای جهت رفع احتیاجات جسمانی در جیره غذایی منظور کرد علوفه ای که جهت تغذیه گوساله در نظر گرفته می شود، باید قبل از اینکه به گُل بنشیند چیده شده و در سایه خشک و ذخیره نمایند به نحوی که قسمت اعظم سبزینه برگهای علوفه باقی بماند چنین علوفه ای دارای مقادیر زیادی پروتئین سبزینه و مواد معدنی و ویتامین ها هستند.
آغوز:
اولین شیر تولیدی گاو بعد از زایش آغوز نام دارد که سرشار از مواد مغذی و پادتن ها می باشد گوساله در هنگام تولد فاقد قدرت مقاومت در برابر بیماری هاست، زیرا دیواره های جفت مانع عبور پادتن ها(ایمینوگلوبین ها) از مادر به دستگاه گردش خون جنین می شوند پادتن های آغوز تا رشد سیستم ایمنی گوساله و توان تولید پادتن ها آنها، مقاومت اولیه گوساله جوان را در برابر بیماری ها تامین می کنند.
مواد زیر برای استفاده بهتر از آغوز در مدیریت تغذیه ای گوساله ها توصیه می شود:
1- آغوز اضافی را می توان در ظروف پلاستیکی تمیز، یا ظروفی که لایه داخلی پلاستیکی دارند، ذخیره کرد(ظروف فلزی گالوانیزه را به کار نبرید)
2- بعد از اضافه کردن مواد جدید به آغوز در حال تخمیر، برای جلوگیری از جدا شدن لایه بستن، حتماً باید آن را به طور کامل به هم زده و مخلوط نمود.
3- ظرف حاوی آغوز حیوان مبتلا به ورم پستان، وشیری که آنتی بیوتیک داشته باشد(آنتی بیوتیک فرآیند تخمیر را متوقف می سازد) باید دور ریخته شود.
4- محلول مایع نهایی(با 16 الی20 درصد کل مواد جامد) باید به صورت 2 تا3 قسمت آغوز ترش شده با یک قسمت آب گرم رقیق شود.
5- در صورت امتناع گوساله ها از مصرف آغوز ترش شده، افزودن بی کربنات سدیم(5/0 درصد وزن) پیش از مصرف، مزه اسیدی را از بین می برد.
6- افزودن اسید پروپیونیک(یک درصد وزن) به آغوز تازه در تابستان، تخمیر غیرطبیعی و بوی نا مساعد به حداقل می رساند. در این حالت اسید باید به آرامی افزوده شود تا از رسوب پروتئین جلوگیری کند.
7- آغوز اسیدی شده را می توان به آغوزی که قبلاً اسیدی شده است افزود.
8- آغوز ترش شده باید در طی 3 الی4 هفته مصرف شود.
9- آغوزهای تخمیر شده را می توان با هم مخلوط نمود ولی آغوز تازه را با آغوز ترش شده به علت ایجاد تخمیر ثانویه، مخلوط نکنید.
معمولاً شش ماهه اول زندگی گوساله را از نظر تغذیه به دو دوره تقسیم می کنند غذای دوره اول یا Calf Starter که حیوان بایستی بیش از 16% پروتئین وکمتر از15% فیبر و بیش از 75% T.D.N بوده و به وسیله انتی بیوتیک و ویتامینهای A وDتقویت گردد. مقدار کنستانتره ای که به گوساله داده می شود از g100 شروع(معمولاً از هفته چهارم) وتا1kg می رسانند. در دوره دوم که از ماه سوم(آخر ماه سوم) شروع می شود به جیره دوره اول مقداری مواد متراکم ساده افزوده می شود پس از چهارماهگی لازم است گوساله های نر و ماده از هم دیگر جدا نگهداری شوند زیرا گوساله های نر معمولاً جثه درشت تری داشته بعلاوه سرعت رشد بیشتری دارند و پس از این سن نیاز بیشتری به مواد غذایی خواهند داشت.
در گوساله جوان، شکمبه ونگاری هنوز برای استفاده از علوفه رشد نیافته وغذا باید ویتامین B، پروتئین مرغوب با تعادل مناسب اسیدهای آمینه را داشته باشد زیرا این مواد مغذی نمی توانند توسط جمعیت میکروبی طبیعی شکمبه ساخته شوند. همه جیره غذایی گوساله تازه متولد شده باید شیر باشد زیرا آنزیم های گوارش لازم برای تجزیه و پروتئین های پیچیده و کربوهیدرات ها، تا 7 الی 10 روز بعد از تولد ساخته نمی شوند. به موازات رشد شکمبه ونگاری می توان مصرف غذا را آغاز نمود عوامل متعددی درنمو شکمبه ونگاری موثراست محصولات نهایی تخمیر شکمبه ای محرک اصلی رشد پرزهای شکمبه ای ونگاری است اسیدهای چرب فرار از نظر تاثیر بر رشد پرزها به ترتیب اهمیت بوتیرات، پروپیونات واستات می باشد گلوکز و محلول های نمکی در تحریک رشد شکمبه موثر نیستند ونمو عضلانی این عنصر به وجود مواد خشک و فیبر در آن بستگی دارد. تغذیه گوساله یک ماهه:
پس از اینکه گوساله یک ماه زندگی اش را از شیر کامل تغذیه کرد، می توان از انواع مختلف باقیمانده محصولات شیری(شیر پس چرخ دوغ، آب پنیر و...) در تغذیه گوساله استفاده کرد.
گوساله های نژادهای بزرگ را مادامی که حیوان روزانه در حدود g700 کنسانتره دریافت نمی کند نباید از شیر گرفت(زمان از شیر گرفتن حیوان بایستی در حدود 700 گرم کنسانتره در جیره روزانه داشته باشد).
بعضی از گوساله ها که در 3 هفتگی از شیر گرفته می شوند تا یک هفته افزایش وزنی نخواهند داشت ولی از 4 هفته به بعد شروع به افزایش وزن می کنند. طبق تجربیات به دست آمده در صورتی که گوساله با شیرپس چرخ پرورش داده شود دارای رشد متعادلی است در صورت نبودن شیر پس چرخ می توان از سایر محصولات باقیمانده استفاده کرد. برای متعادل نمودن رشد نوزاد گوساله ها بایستی علوفه و دانه های علوفه ای جهت رفع احتیاجات جسمانی در جیره غذایی منظور کرد علوفه ای که جهت تغذیه گوساله در نظر گرفته می شود، باید قبل از اینکه به گُل بنشیند چیده شده و در سایه خشک و ذخیره نمایند به نحوی که قسمت اعظم سبزینه برگهای علوفه باقی بماند چنین علوفه ای دارای مقادیر زیادی پروتئین سبزینه و مواد معدنی و ویتامین ها هستند.
آغوز:
اولین شیر تولیدی گاو بعد از زایش آغوز نام دارد که سرشار از مواد مغذی و پادتن ها می باشد گوساله در هنگام تولد فاقد قدرت مقاومت در برابر بیماری هاست، زیرا دیواره های جفت مانع عبور پادتن ها(ایمینوگلوبین ها) از مادر به دستگاه گردش خون جنین می شوند پادتن های آغوز تا رشد سیستم ایمنی گوساله و توان تولید پادتن ها آنها، مقاومت اولیه گوساله جوان را در برابر بیماری ها تامین می کنند.
مواد زیر برای استفاده بهتر از آغوز در مدیریت تغذیه ای گوساله ها توصیه می شود:
1- آغوز اضافی را می توان در ظروف پلاستیکی تمیز، یا ظروفی که لایه داخلی پلاستیکی دارند، ذخیره کرد(ظروف فلزی گالوانیزه را به کار نبرید)
2- بعد از اضافه کردن مواد جدید به آغوز در حال تخمیر، برای جلوگیری از جدا شدن لایه بستن، حتماً باید آن را به طور کامل به هم زده و مخلوط نمود.
3- ظرف حاوی آغوز حیوان مبتلا به ورم پستان، وشیری که آنتی بیوتیک داشته باشد(آنتی بیوتیک فرآیند تخمیر را متوقف می سازد) باید دور ریخته شود.
4- محلول مایع نهایی(با 16 الی20 درصد کل مواد جامد) باید به صورت 2 تا3 قسمت آغوز ترش شده با یک قسمت آب گرم رقیق شود.
5- در صورت امتناع گوساله ها از مصرف آغوز ترش شده، افزودن بی کربنات سدیم(5/0 درصد وزن) پیش از مصرف، مزه اسیدی را از بین می برد.
6- افزودن اسید پروپیونیک(یک درصد وزن) به آغوز تازه در تابستان، تخمیر غیرطبیعی و بوی نا مساعد به حداقل می رساند. در این حالت اسید باید به آرامی افزوده شود تا از رسوب پروتئین جلوگیری کند.
7- آغوز اسیدی شده را می توان به آغوزی که قبلاً اسیدی شده است افزود.
8- آغوز ترش شده باید در طی 3 الی4 هفته مصرف شود.
9- آغوزهای تخمیر شده را می توان با هم مخلوط نمود ولی آغوز تازه را با آغوز ترش شده به علت ایجاد تخمیر ثانویه، مخلوط نکنید.
معمولاً شش ماهه اول زندگی گوساله را از نظر تغذیه به دو دوره تقسیم می کنند غذای دوره اول یا Calf Starter که حیوان بایستی بیش از 16% پروتئین وکمتر از15% فیبر و بیش از 75% T.D.N بوده و به وسیله انتی بیوتیک و ویتامینهای A وD
تقویت گردد. مقدار کنستانتره ای که به گوساله داده می شود از g100 شروع(معمولاً از هفته چهارم) وتا1kg می رسانند. در دوره دوم که از ماه سوم(آخر ماه سوم) شروع می شود به جیره دوره اول مقداری مواد متراکم ساده افزوده می شود پس از چهارماهگی لازم است گوساله های نر و ماده از هم دیگر جدا نگهداری شوند زیرا گوساله های نر معمولاً جثه درشت تری داشته بعلاوه سرعت رشد بیشتری دارند و پس از این سن نیاز بیشتری به مواد غذایی خواهند داشت.
تغییرات موجود در رشد مورفولوژی بافتی، سطوح مورد نیاز بیشتری را جهت جذب فرآورده های هضم میکروبی که در پیش معده با افزایش مصرف خوراک خشک رخ می دهد، فراهم می کند،
فرآورده های تخمیری اسیدهای چرب فرار(VFA) بویژه اسید پروپیونیک و بوتریک عامل رشد و تکامل بافتهای شکمبه می باشند مشخص شده که این اسیدهای چرب فرار به عنوان محرکهای اصلی رشد بافت شکمبه همچون تکامل سیستم متابولیکی جهت تامین انرژی برای این رشد مفید است در اکثر سیستم های عملی متداول از شیر گیری، رشد بافت شکمبه- نگاری در طی سن 3تا 8 هفتگی گوساله خیلی سریع بوده و 4 تا 8 برابر سریعتر از رشد کل بدن می باشد به محض اینکه حیوان از شیر گرفته شده به خوراک انتقال داده می شود. مشکلات بیماری مخصوصاً اسهال، روند کاهشی نشان می دهد. هزینه خوراک و کارگری هم اساساً موتعی که گوساله به برنامه غذایی خوراک خشک عادت می کند، کاهش می یابد.
ترکیب خوراک خشک(آغازین) برای گوساله ها:
روشن شده که نوع غذای عرضه شده از زمان تولد بر سرعت و بلوغ دستگاه گوارش گوساله نشخوار کننده جوان تاثیر بسیاری دارد علف خشک بلند غذای قابل قبول برای گوساله جوان( از تولد تا 8-6 هفتگی) نمی باشد. زیرا به دهان گیری وهضم چنین مواد خوراک خشبی مشکل می باشد سرعت تخمیر مواد مغذی موجود در علف خشک یا مواد علوفه ای نسبت به مواد متراکم کندتر است همچنین میکروارگانیسم هایی که الیاف را تجزیه می کنند نیاز به دوره زمانی طولانی تری جهت استقرار در شکمبه ونگاری نسبت به میکروارگانیسم هایی که نشاسته وقندها را تخمیر می کنند، دارند. بنابراین مواد علوفه ای غلظت بسیار کمتری از اسیدهای چرب فرار نسبت به مواد متراکم تولید می کنند علاوه بر این درنتیجه تخمیر مواد علوفه ای نسبت بالاتری اسید لاکتیک و نسبت پائین تری از اسید پروپیونیک و بوتریک تولید می شود.
اجزای تشکیل دهنده جیره آغازین برای گوساله ها:
هر چند پیشنهاد بر این است که علف خشک بلند در جیره گوساله گنجانده نشود وارد کردن مقادیری مواد که از منابع الیافی با اندازه ذرات کوچکتر هر چند به طور مطلق ضروری نیست ولی مصلحت آمیز می باشد نشان داده شده که جیر ه های متشکل از غذاهای متراکم، و در نتیجه با الیاف پائین موجب مصرف غذای کمتر، هیپرکراتینه شدن پرزهای شکمبه و توده ای شدن ساختمان های پرز ها می شود. پرزها شکل های غیر طبیعی داشته وتوانایی آنها به جذب مواد مغذی کاهش می یابد به طور معمول افزودن مقادیر 10 تا 25% علف خشک خرد شده یا آسیاب شده با کیفیت بالا یا مقادیرمواد الیافی مناسب دیگر، به خوراک آغازین کامل در گوساله ها توصیه می شود نشان داده شده این روش عملی، ماده خشک مصرفی و افزایش وزن بدن را در مقایسه با تغذیه جیره های بدون مواد الیافی عمده، افزایش می دهد.
دستگاه گوارش گوساله:
در گوساله جوان، شکمبه ونگاری هنوز برای استفاده از علوفه رشد نیافته وغذا باید ویتامین B، پروتئین مرغوب با تعادل مناسب اسیدهای آمینه را داشته باشد زیرا این مواد مغذی نمی توانند توسط جمعیت میکروبی طبیعی شکمبه ساخته شوند. همه جیره غذایی گوساله تازه متولد شده باید شیر باشد زیرا آنزیم های گوارش لازم برای تجزیه و پروتئین های پیچیده و کربوهیدرات ها، تا 7 الی 10 روز بعد از تولد ساخته نمی شوند. به موازات رشد شکمبه ونگاری می توان مصرف غذا را آغاز نمود عوامل متعددی درنمو شکمبه ونگاری موثراست محصولات نهایی تخمیر شکمبه ای محرک اصلی رشد پرزهای شکمبه ای ونگاری است اسیدهای چرب فرار از نظر تاثیر بر رشد پرزها به ترتیب اهمیت بوتیرات، پروپیونات واستات می باشد گلوکز و محلول های نمکی در تحریک رشد شکمبه موثر نیستند ونمو عضلانی این عنصر به وجود مواد خشک و فیبر در آن بستگی دارد. تغذیه گوساله یک ماهه:
پس از اینکه گوساله یک ماه زندگی اش را از شیر کامل تغذیه کرد، می توان از انواع مختلف باقیمانده محصولات شیری(شیر پس چرخ دوغ، آب پنیر و...) در تغذیه گوساله استفاده کرد.
گوساله های نژادهای بزرگ را مادامی که حیوان روزانه در حدود g700 کنسانتره دریافت نمی کند نباید از شیر گرفت(زمان از شیر گرفتن حیوان بایستی در حدود 700 گرم کنسانتره در جیره روزانه داشته باشد).
بعضی از گوساله ها که در 3 هفتگی از شیر گرفته می شوند تا یک هفته افزایش وزنی نخواهند داشت ولی از 4 هفته به بعد شروع به افزایش وزن می کنند. طبق تجربیات به دست آمده در صورتی که گوساله با شیرپس چرخ پرورش داده شود دارای رشد متعادلی است در صورت نبودن شیر پس چرخ می توان از سایر محصولات باقیمانده استفاده کرد. برای متعادل نمودن رشد نوزاد گوساله ها بایستی علوفه و دانه های علوفه ای جهت رفع احتیاجات جسمانی در جیره غذایی منظور کرد علوفه ای که جهت تغذیه گوساله در نظر گرفته می شود، باید قبل از اینکه به گُل بنشیند چیده شده و در سایه خشک و ذخیره نمایند به نحوی که قسمت اعظم سبزینه برگهای علوفه باقی بماند چنین علوفه ای دارای مقادیر زیادی پروتئین سبزینه و مواد معدنی و ویتامین ها هستند.
آغوز:
اولین شیر تولیدی گاو بعد از زایش آغوز نام دارد که سرشار از مواد مغذی و پادتن ها می باشد گوساله در هنگام تولد فاقد قدرت مقاومت در برابر بیماری هاست، زیرا دیواره های جفت مانع عبور پادتن ها(ایمینوگلوبین ها) از مادر به دستگاه گردش خون جنین می شوند پادتن های آغوز تا رشد سیستم ایمنی گوساله و توان تولید پادتن ها آنها، مقاومت اولیه گوساله جوان را در برابر بیماری ها تامین می کنند.
مواد زیر برای استفاده بهتر از آغوز در مدیریت تغذیه ای گوساله ها توصیه می شود:
1- آغوز اضافی را می توان در ظروف پلاستیکی تمیز، یا ظروفی که لایه داخلی پلاستیکی دارند، ذخیره کرد(ظروف فلزی گالوانیزه را به کار نبرید)
2- بعد از اضافه کردن مواد جدید به آغوز در حال تخمیر، برای جلوگیری از جدا شدن لایه بستن، حتماً باید آن را به طور کامل به هم زده و مخلوط نمود.
3- ظرف حاوی آغوز حیوان مبتلا به ورم پستان، وشیری که آنتی بیوتیک داشته باشد(آنتی بیوتیک فرآیند تخمیر را متوقف می سازد) باید دور ریخته شود.
4- محلول مایع نهایی(با 16 الی20 درصد کل مواد جامد) باید به صورت 2 تا3 قسمت آغوز ترش شده با یک قسمت آب گرم رقیق شود.
5- در صورت امتناع گوساله ها از مصرف آغوز ترش شده، افزودن بی کربنات سدیم(5/0 درصد وزن) پیش از مصرف، مزه اسیدی را از بین می برد.
6- افزودن اسید پروپیونیک(یک درصد وزن) به آغوز تازه در تابستان، تخمیر غیرطبیعی و بوی نا مساعد به حداقل می رساند. در این حالت اسید باید به آرامی افزوده شود تا از رسوب پروتئین جلوگیری کند.
7- آغوز اسیدی شده را می توان به آغوزی که قبلاً اسیدی شده است افزود.
8- آغوز ترش شده باید در طی 3 الی4 هفته مصرف شود.
9- آغوزهای تخمیر شده را می توان با هم مخلوط نمود ولی آغوز تازه را با آغوز ترش شده به علت ایجاد تخمیر ثانویه، مخلوط نکنید.
معمولاً شش ماهه اول زندگی گوساله را از نظر تغذیه به دو دوره تقسیم می کنند غذای دوره اول یا Calf Starter که حیوان بایستی بیش از 16% پروتئین وکمتر از15% فیبر و بیش از 75% T.D.N بوده و به وسیله انتی بیوتیک و ویتامینهای A وDتقویت گردد. مقدار کنستانتره ای که به گوساله داده می شود از g100 شروع(معمولاً از هفته چهارم) وتا1kg می رسانند. در دوره دوم که از ماه سوم(آخر ماه سوم) شروع می شود به جیره دوره اول مقداری مواد متراکم ساده افزوده می شود پس از چهارماهگی لازم است گوساله های نر و ماده از هم دیگر جدا نگهداری شوند زیرا گوساله های نر معمولاً جثه درشت تری داشته بعلاوه سرعت رشد بیشتری دارند و پس از این سن نیاز بیشتری به مواد غذایی خواهند داشت.
در گوساله جوان، شکمبه ونگاری هنوز برای استفاده از علوفه رشد نیافته وغذا باید ویتامین B، پروتئین مرغوب با تعادل مناسب اسیدهای آمینه را داشته باشد زیرا این مواد مغذی نمی توانند توسط جمعیت میکروبی طبیعی شکمبه ساخته شوند. همه جیره غذایی گوساله تازه متولد شده باید شیر باشد زیرا آنزیم های گوارش لازم برای تجزیه و پروتئین های پیچیده و کربوهیدرات ها، تا 7 الی 10 روز بعد از تولد ساخته نمی شوند. به موازات رشد شکمبه ونگاری می توان مصرف غذا را آغاز نمود عوامل متعددی درنمو شکمبه ونگاری موثراست محصولات نهایی تخمیر شکمبه ای محرک اصلی رشد پرزهای شکمبه ای ونگاری است اسیدهای چرب فرار از نظر تاثیر بر رشد پرزها به ترتیب اهمیت بوتیرات، پروپیونات واستات می باشد گلوکز و محلول های نمکی در تحریک رشد شکمبه موثر نیستند ونمو عضلانی این عنصر به وجود مواد خشک و فیبر در آن بستگی دارد. تغذیه گوساله یک ماهه:
پس از اینکه گوساله یک ماه زندگی اش را از شیر کامل تغذیه کرد، می توان از انواع مختلف باقیمانده محصولات شیری(شیر پس چرخ دوغ، آب پنیر و...) در تغذیه گوساله استفاده کرد.
گوساله های نژادهای بزرگ را مادامی که حیوان روزانه در حدود g700 کنسانتره دریافت نمی کند نباید از شیر گرفت(زمان از شیر گرفتن حیوان بایستی در حدود 700 گرم کنسانتره در جیره روزانه داشته باشد).
بعضی از گوساله ها که در 3 هفتگی از شیر گرفته می شوند تا یک هفته افزایش وزنی نخواهند داشت ولی از 4 هفته به بعد شروع به افزایش وزن می کنند. طبق تجربیات به دست آمده در صورتی که گوساله با شیرپس چرخ پرورش داده شود دارای رشد متعادلی است در صورت نبودن شیر پس چرخ می توان از سایر محصولات باقیمانده استفاده کرد. برای متعادل نمودن رشد نوزاد گوساله ها بایستی علوفه و دانه های علوفه ای جهت رفع احتیاجات جسمانی در جیره غذایی منظور کرد علوفه ای که جهت تغذیه گوساله در نظر گرفته می شود، باید قبل از اینکه به گُل بنشیند چیده شده و در سایه خشک و ذخیره نمایند به نحوی که قسمت اعظم سبزینه برگهای علوفه باقی بماند چنین علوفه ای دارای مقادیر زیادی پروتئین سبزینه و مواد معدنی و ویتامین ها هستند.
آغوز:
اولین شیر تولیدی گاو بعد از زایش آغوز نام دارد که سرشار از مواد مغذی و پادتن ها می باشد گوساله در هنگام تولد فاقد قدرت مقاومت در برابر بیماری هاست، زیرا دیواره های جفت مانع عبور پادتن ها(ایمینوگلوبین ها) از مادر به دستگاه گردش خون جنین می شوند پادتن های آغوز تا رشد سیستم ایمنی گوساله و توان تولید پادتن ها آنها، مقاومت اولیه گوساله جوان را در برابر بیماری ها تامین می کنند.
مواد زیر برای استفاده بهتر از آغوز در مدیریت تغذیه ای گوساله ها توصیه می شود:
1- آغوز اضافی را می توان در ظروف پلاستیکی تمیز، یا ظروفی که لایه داخلی پلاستیکی دارند، ذخیره کرد(ظروف فلزی گالوانیزه را به کار نبرید)
2- بعد از اضافه کردن مواد جدید به آغوز در حال تخمیر، برای جلوگیری از جدا شدن لایه بستن، حتماً باید آن را به طور کامل به هم زده و مخلوط نمود.
3- ظرف حاوی آغوز حیوان مبتلا به ورم پستان، وشیری که آنتی بیوتیک داشته باشد(آنتی بیوتیک فرآیند تخمیر را متوقف می سازد) باید دور ریخته شود.
4- محلول مایع نهایی(با 16 الی20 درصد کل مواد جامد) باید به صورت 2 تا3 قسمت آغوز ترش شده با یک قسمت آب گرم رقیق شود.
5- در صورت امتناع گوساله ها از مصرف آغوز ترش شده، افزودن بی کربنات سدیم(5/0 درصد وزن) پیش از مصرف، مزه اسیدی را از بین می برد.
6- افزودن اسید پروپیونیک(یک درصد وزن) به آغوز تازه در تابستان، تخمیر غیرطبیعی و بوی نا مساعد به حداقل می رساند. در این حالت اسید باید به آرامی افزوده شود تا از رسوب پروتئین جلوگیری کند.
7- آغوز اسیدی شده را می توان به آغوزی که قبلاً اسیدی شده است افزود.
8- آغوز ترش شده باید در طی 3 الی4 هفته مصرف شود.
9- آغوزهای تخمیر شده را می توان با هم مخلوط نمود ولی آغوز تازه را با آغوز ترش شده به علت ایجاد تخمیر ثانویه، مخلوط نکنید.
معمولاً شش ماهه اول زندگی گوساله را از نظر تغذیه به دو دوره تقسیم می کنند غذای دوره اول یا Calf Starter که حیوان بایستی بیش از 16% پروتئین وکمتر از15% فیبر و بیش از 75% T.D.N بوده و به وسیله انتی بیوتیک و ویتامینهای A وD
تقویت گردد. مقدار کنستانتره ای که به گوساله داده می شود از g100 شروع(معمولاً از هفته چهارم) وتا1kg می رسانند. در دوره دوم که از ماه سوم(آخر ماه سوم) شروع می شود به جیره دوره اول مقداری مواد متراکم ساده افزوده می شود پس از چهارماهگی لازم است گوساله های نر و ماده از هم دیگر جدا نگهداری شوند زیرا گوساله های نر معمولاً جثه درشت تری داشته بعلاوه سرعت رشد بیشتری دارند و پس از این سن نیاز بیشتری به مواد غذایی خواهند داشت.
دیدگاه ها