جنبه‌های اقتصادی کشاورزی زیستی یک‌نظام‌کشاورزی‌پایدار،طبق‌تعریف‌بایدجواب‌گوی‌نیازهای‌نسل
حاضر ،بدون‌مخاطره‌انداختن‌نیا‌زهای‌‌نسل آینده‌‌باشد،ضمن‌این که بایدازنظر اقتصادی‌برای‌کشاورزان وجامعه‌به‌طورکلی‌پایداروامکان‌پذیرباشد.کشاورزان زیستی‌باکشت‌چندین‌محصول‌دریک‌زمان‌که‌اغلب با‌دامداری‌همراه‌است‌تنوع‌شغلی‌خودرا افزایش‌می‌دهند. تنوع، مخاطرات‌اقتصادی‌راکاهش‌می‌دهدوباعث خودکفایی‌درزمینه‌عناصرغذایی،تغذیه‌دام،موادآلی خاک‌وانرژی‌می‌شود.
هزینه تولید:
هزینه تولید درمزارع زیستی بدلیل استفاده کمترازنهاده های خارجی،کمترازمزارع رایج است.خریدکودهای مصنوعی وآفت کش دراین نظام وجودندارد هزینه علوفه خریداری شده،دامپزشکی وتعویض دام نیزکمتراست.علاوه براین کشاورزان زیستی هزینه کمتری رابرای استهلاک سرمایه گذاری های مربوط به نهاده هایی نظیر ابزارهای ماشین وتجهیزات پرداخت می کنند.درمجموع هزینه نهاده هادرمزارع زیستی کمتراست.
بازار یابی :
تقاضابرای‌موادغذایی‌زیستی،نه‌تنهادرکانادا،بلکه‌درامریکای‌شمالی،ژاپن‌واروپابه سرعت‌روبه‌افزایش‌است.این‌رشدفزاینده‌باعث‌نوسان‌قیمت‌دربازارشده‌است.به‌عنوان‌مثال،دربرخی بازارها،تقاضاهای‌بسیارویژه‌ای‌درزمینه کیفیت‌محصول‌وجودداردکه‌سال‌به‌سال‌تغییر می‌کنند.صنعت‌زیستی‌هنوزدرحال‌گسترش است‌وزیرساخت‌های‌نظام‌های‌حمل‌ونقل،عمده فروشی‌وتوزیع‌درمراحل‌اولیّه‌شکل‌گیری‌است.
برخی‌کشاورزان‌کنترل‌بازاررادراختیاردارند. بعضی‌ازآنهااتحادیه‌های‌بزرگ‌وبرخی‌تعاونی های‌کوچک‌راتشکیل‌دادندکه‌امکانات فرآوری‌وعمل‌آوری‌رادارند.کشاورزان‌اگر بخواهندازمابه‌التفاوت‌قیمت‌برای‌محصولاتشان استفاده‌کنند،بایدمحصولی‌باکیفیت‌بالاتولید نمایندکه‌این‌امرمستلزم‌اقدامات‌زیادی است.زمانی‌که‌محصولات‌براساس‌قراردادهای منعقدشده‌باکارخانجات‌محصولات‌زیستی‌تولید می‌شوند،لازم‌است‌که‌کشاورزان‌تضمین‌نمایند که‌نوع‌واریته‌وکیفیت‌محصول‌مطابق‌نیازهای خریداران‌خواهدبود.
بیشترکشاورزان‌درخواهندیافت‌که‌بخشی‌از محصولاتشان‌مطابق‌نیازهای‌خریداران یااستاندارهانبوده‌ودربازارمحصولات رایج،فروخته‌خواهدشدویااینکه‌برای‌تغذیه دام مورداستفاده‌قرارخواهدگرفت.
استانداردها و گواهی زیستی:
استانداردها در کشاورزی ارگانیک شامل: اصول و قواعد، پیشنهادات و ضرورتهایی هستند که باید در کلیه مراحل تولید فرآوری و انتقال محصول به مصرف کننده رعایت شوند
حاضر ،بدون‌مخاطره‌انداختن‌نیا‌زهای‌‌نسل آینده‌‌باشد،ضمن‌این که بایدازنظر اقتصادی‌برای‌کشاورزان وجامعه‌به‌طورکلی‌پایداروامکان‌پذیرباشد.کشاورزان زیستی‌باکشت‌چندین‌محصول‌دریک‌زمان‌که‌اغلب با‌دامداری‌همراه‌است‌تنوع‌شغلی‌خودرا افزایش‌می‌دهند. تنوع، مخاطرات‌اقتصادی‌راکاهش‌می‌دهدوباعث خودکفایی‌درزمینه‌عناصرغذایی،تغذیه‌دام،موادآلی خاک‌وانرژی‌می‌شود.
هزینه تولید:
هزینه تولید درمزارع زیستی بدلیل استفاده کمترازنهاده های خارجی،کمترازمزارع رایج است.خریدکودهای مصنوعی وآفت کش دراین نظام وجودندارد هزینه علوفه خریداری شده،دامپزشکی وتعویض دام نیزکمتراست.علاوه براین کشاورزان زیستی هزینه کمتری رابرای استهلاک سرمایه گذاری های مربوط به نهاده هایی نظیر ابزارهای ماشین وتجهیزات پرداخت می کنند.درمجموع هزینه نهاده هادرمزارع زیستی کمتراست.
بازار یابی :
تقاضابرای‌موادغذایی‌زیستی،نه‌تنهادرکانادا،بلکه‌درامریکای‌شمالی،ژاپن‌واروپابه سرعت‌روبه‌افزایش‌است.این‌رشدفزاینده‌باعث‌نوسان‌قیمت‌دربازارشده‌است.به‌عنوان‌مثال،دربرخی بازارها،تقاضاهای‌بسیارویژه‌ای‌درزمینه کیفیت‌محصول‌وجودداردکه‌سال‌به‌سال‌تغییر می‌کنند.صنعت‌زیستی‌هنوزدرحال‌گسترش است‌وزیرساخت‌های‌نظام‌های‌حمل‌ونقل،عمده فروشی‌وتوزیع‌درمراحل‌اولیّه‌شکل‌گیری‌است.
برخی‌کشاورزان‌کنترل‌بازاررادراختیاردارند. بعضی‌ازآنهااتحادیه‌های‌بزرگ‌وبرخی‌تعاونی های‌کوچک‌راتشکیل‌دادندکه‌امکانات فرآوری‌وعمل‌آوری‌رادارند.کشاورزان‌اگر بخواهندازمابه‌التفاوت‌قیمت‌برای‌محصولاتشان استفاده‌کنند،بایدمحصولی‌باکیفیت‌بالاتولید نمایندکه‌این‌امرمستلزم‌اقدامات‌زیادی است.زمانی‌که‌محصولات‌براساس‌قراردادهای منعقدشده‌باکارخانجات‌محصولات‌زیستی‌تولید می‌شوند،لازم‌است‌که‌کشاورزان‌تضمین‌نمایند که‌نوع‌واریته‌وکیفیت‌محصول‌مطابق‌نیازهای خریداران‌خواهدبود.
بیشترکشاورزان‌درخواهندیافت‌که‌بخشی‌از محصولاتشان‌مطابق‌نیازهای‌خریداران یااستاندارهانبوده‌ودربازارمحصولات رایج،فروخته‌خواهدشدویااینکه‌برای‌تغذیه دام مورداستفاده‌قرارخواهدگرفت.
استانداردها و گواهی زیستی:
استانداردها در کشاورزی ارگانیک شامل: اصول و قواعد، پیشنهادات و ضرورتهایی هستند که باید در کلیه مراحل تولید فرآوری و انتقال محصول به مصرف کننده رعایت شوند
دیدگاه ها