برای پرورش خیار گلخانه صرفاً باید از بذور پارتنوکارپیک استفاده کرد و از کاشت بذرهای معمولی در گلخانه اجتناب نمود. لازم به ذکر است که پارتنوکارپیکی عبارت است از تشکیل و رشد میوه بدون تلقیح تخمک‌ها. این پدیده به نحوی گسترده در سبزیجات خانواده کدوئیان بخصوص خیار بروز می‌کند. در واریته‌های معمولی گلهای نر و ماده جدا از هم بوده و گلهای نر زود‌تر از گلهای ماده ظاهر می‌گردند. ولی در عوض واریته‌های پارتنوکارپیک گل نر وجود نداشته و گلهای ماده بدون عمل گرده افشانی و لقاح تولید میوه می‌کند. در این نوع خیار نیازی به گرده افشانی نبوده و میوه بصورت پارتنوکارپیک تشکیل می‌شود، لذا چنانچه حشراتی از بیرون گلخانه گرده گل بوته دیگر خیارهای هوایی را به روی گل ماده بوته خیار داخل گلخانه بنشانند خیار تولیدی از کیفیت ظاهری پائین‌تر برخوردار خواهد بود.
در بعضی از واریته‌های خیار داربستی طول میوه ممکن تا ۵۰ cm برسد که با توجه به ذائقه و بازارپسندی مصرف کنندگان ایرانی هم اکنون واریته‌هایی کشت می‌گردد که طول میوه آن‌ها حداکثر به ۳۰ cm برسد. میوه این نوع خیار دارای پوستی خوراکی، بدون تخم و بدون ایجاد نفخ می‌باشد. بذر خیار گلخانه‌ای معمولاً با روشهای علمی و بسیار پرهزینه ژنتیکی تولید می‌شود و به همین دلیل قیمت آن بسیار گران بوده و بصورت عددی بفروش می‌رسد. این بذر‌ها در هوای آزاد نمی‌تواند بخوبی گلخانه میوه تولید کنند زیرا در اثر تلقیح با گرده سایر ارقام، تولیدی یکنواخت نداشته و میوه آن از شکل اصلی خود خارج شده و بدفرم و بدشکل می‌شود. خیار پارتنوکارپیک دارای ارقام متعددی است که بسیاری از آن‌ها فاقد شکل و رنگ و اندازه مورد پسند بازار ایران است. بنابراین از بین واریته‌های متعددی که به بازار عرضه می‌شوند باید انواعی را که برای کاشت در ایران مناسبند انتخاب نمود. واریته‌هایی از قبیل دومینوس جی. آر. اس، دومینوس جی. آر. اچ، هیلارس، سینا، بیلانکو، خیار دولاب و خیار اصفهان در ایران نتایج چشمگیر و مرغوبیت بی‌سابقه‌ای نشان داده‌اند. چند واریته از خیارهای بلند اروپایی مانند سندرا نیز در ایران آزمایش شده که طول آن‌ها به ۳۵-۴۰ cm می‌رسد. اگرچه بذر پارتنوکارپیک بسیار گران بوده و هزینه کاشت و نگهداری نسبتاً بالایی دارد ولی با توجه به عملکرد بالا و قیمت گران خیار گلخانه‌ای، نه تنها این هزینه‌ها جبران می‌شوند بلکه سود سرشاری هم نصیب تولید کنندگان می‌گردد.
برای انتخاب بذر خیار درختی بهتر است از بذرهایی استفاده شود که بیش از ۶ ماه از تولید آن‌ها گذشته باشد زیرا بذر خیار دوره خواب کوتاهی دارد که در آن ایام ممکن است جوانه نزند، ضمن اینکه گذشت بیش از دو سال نیز از نظر قوه نامیه مناسب نمی‌باشد. تلخی موجود در میوه‌های خیار در اثر ماده‌ای بنام کوکوربیتاسین که در ته آن‌ها وجود دارد و در ریشه ساخته می‌شود اما در خیارهای هیبرید گلخانه‌ای دیده نشده و یا خیلی به ندرت اتفاق افتاده است.
دانیتو بذری تک گل و رویال بذری چند گل است که قابل کاشت در اکثر فصول سال است.
نسیم فقط برای کاشت در تابستان و مناطق گرم کشور مثل یزد قابل استفاده است این بذر بذری پر گل و کم برگ است
در بعضی از واریته‌های خیار داربستی طول میوه ممکن تا ۵۰ cm برسد که با توجه به ذائقه و بازارپسندی مصرف کنندگان ایرانی هم اکنون واریته‌هایی کشت می‌گردد که طول میوه آن‌ها حداکثر به ۳۰ cm برسد. میوه این نوع خیار دارای پوستی خوراکی، بدون تخم و بدون ایجاد نفخ می‌باشد. بذر خیار گلخانه‌ای معمولاً با روشهای علمی و بسیار پرهزینه ژنتیکی تولید می‌شود و به همین دلیل قیمت آن بسیار گران بوده و بصورت عددی بفروش می‌رسد. این بذر‌ها در هوای آزاد نمی‌تواند بخوبی گلخانه میوه تولید کنند زیرا در اثر تلقیح با گرده سایر ارقام، تولیدی یکنواخت نداشته و میوه آن از شکل اصلی خود خارج شده و بدفرم و بدشکل می‌شود. خیار پارتنوکارپیک دارای ارقام متعددی است که بسیاری از آن‌ها فاقد شکل و رنگ و اندازه مورد پسند بازار ایران است. بنابراین از بین واریته‌های متعددی که به بازار عرضه می‌شوند باید انواعی را که برای کاشت در ایران مناسبند انتخاب نمود. واریته‌هایی از قبیل دومینوس جی. آر. اس، دومینوس جی. آر. اچ، هیلارس، سینا، بیلانکو، خیار دولاب و خیار اصفهان در ایران نتایج چشمگیر و مرغوبیت بی‌سابقه‌ای نشان داده‌اند. چند واریته از خیارهای بلند اروپایی مانند سندرا نیز در ایران آزمایش شده که طول آن‌ها به ۳۵-۴۰ cm می‌رسد. اگرچه بذر پارتنوکارپیک بسیار گران بوده و هزینه کاشت و نگهداری نسبتاً بالایی دارد ولی با توجه به عملکرد بالا و قیمت گران خیار گلخانه‌ای، نه تنها این هزینه‌ها جبران می‌شوند بلکه سود سرشاری هم نصیب تولید کنندگان می‌گردد.
برای انتخاب بذر خیار درختی بهتر است از بذرهایی استفاده شود که بیش از ۶ ماه از تولید آن‌ها گذشته باشد زیرا بذر خیار دوره خواب کوتاهی دارد که در آن ایام ممکن است جوانه نزند، ضمن اینکه گذشت بیش از دو سال نیز از نظر قوه نامیه مناسب نمی‌باشد. تلخی موجود در میوه‌های خیار در اثر ماده‌ای بنام کوکوربیتاسین که در ته آن‌ها وجود دارد و در ریشه ساخته می‌شود اما در خیارهای هیبرید گلخانه‌ای دیده نشده و یا خیلی به ندرت اتفاق افتاده است.
دانیتو بذری تک گل و رویال بذری چند گل است که قابل کاشت در اکثر فصول سال است.
نسیم فقط برای کاشت در تابستان و مناطق گرم کشور مثل یزد قابل استفاده است این بذر بذری پر گل و کم برگ است
دیدگاه ها