این درختچه خزان دار بومی نواحی مدیترانه و اسپانیا است
درختچه ای با شاخه های سبز، زاویه دار و برگ های متناوب و 3 برگچه ای است. برگ ها در قسمت های فوقانی شاخه ها روی محور گل های جدا از هم می رویند و میوه آن دارای نیام و تقریبا قرمز رنگ است. تمام گیاه سمی است. این گیاه در دامنه های آفتابگیر و حواشی جنگل ها به وفور می روید. پس در پی بردن به خواص دارویی آن، مصرف این گیاه به طور گسترده ای آغاز شد
درختچه ای با برگهای خزان کننده و به رنگ سبز تیره و سریع الرشد که به محل آفتابگیر نیاز دارد
به گرما حساس است مناسب ترین درجه حرارت 12-18 درجه سانتی گراد میباشد
خاک مورد نیاز خاک معمولی و زهکشی شده است
در اواسط تا اواخر بهار گلها به رنگ زرد به طول 2-1 سانتیمتر و بسیار معطر ظاهر میشود
تمام قسمت های این گیاه از قبیل گل، سرشاخه، دانه و ریشه خاصیت دارویی دارد. ولی بیشتر سرشاخه های آن را جمع آوری می کنند. قسمت نرم شاخه ها را با دست می چینند و در سایه خشک می کنند. سپس آن ها را به قطعات کوچک تقسیم می کنند
مهمترین ماده مؤثره موجود در این گیاه آلکالوئید آسپارتئین است و غیر از آن گلوکوزید، تانن، اسانس روغنی و عصاره های تلخ است. به علت قوی بودن مواد سمی موجود در آن به ندرت طب سنتی از آن استفاده می کند و بیشتر برای جدا نمودن مواد مؤثره مختلفی که در آن وجود دارد به کار می رود
در صورت وجود ناراحتی های گردش خون دارویی تجویز می شود که از اسپارتئین تهیه گردیده است. این دارو ها عروق کرونر را گشاد می کنند و فشار خون را بالا می برند. مواد دیگری که از این گیاه به دست می آید فعالیت عضلات صاف و رحم را تحریک می کند و از آن در درمان مامائی استفاده می شود. این گیاه مدر قوی نیز هست. مقدار مصرف و فاصله زمانی مصرف این دارو را باید پزشک تعیین کند. گل های زرد این گیاه به عنوان ماده اولیه تهیه رنگ به کار می رود. شاخه های خشک آن را برای تهیه دارو به کار می برند(که نام عمومی آن در لاتین از این ویژگی اش گرفته شده است ) .
نحوه تکثیر با کاشت بذر در بهار یا پاییز و همچنین قلمه از شاخه های نیمه رسیده در تابستان است برای کاشت در سطح چمنکاری، جلوی درختان بدون گل برای پوشاندن تنه آنها و کاشت در حاشیه ها مناسب است.
درختچه ای با شاخه های سبز، زاویه دار و برگ های متناوب و 3 برگچه ای است. برگ ها در قسمت های فوقانی شاخه ها روی محور گل های جدا از هم می رویند و میوه آن دارای نیام و تقریبا قرمز رنگ است. تمام گیاه سمی است. این گیاه در دامنه های آفتابگیر و حواشی جنگل ها به وفور می روید. پس در پی بردن به خواص دارویی آن، مصرف این گیاه به طور گسترده ای آغاز شد
درختچه ای با برگهای خزان کننده و به رنگ سبز تیره و سریع الرشد که به محل آفتابگیر نیاز دارد
به گرما حساس است مناسب ترین درجه حرارت 12-18 درجه سانتی گراد میباشد
خاک مورد نیاز خاک معمولی و زهکشی شده است
در اواسط تا اواخر بهار گلها به رنگ زرد به طول 2-1 سانتیمتر و بسیار معطر ظاهر میشود
تمام قسمت های این گیاه از قبیل گل، سرشاخه، دانه و ریشه خاصیت دارویی دارد. ولی بیشتر سرشاخه های آن را جمع آوری می کنند. قسمت نرم شاخه ها را با دست می چینند و در سایه خشک می کنند. سپس آن ها را به قطعات کوچک تقسیم می کنند
مهمترین ماده مؤثره موجود در این گیاه آلکالوئید آسپارتئین است و غیر از آن گلوکوزید، تانن، اسانس روغنی و عصاره های تلخ است. به علت قوی بودن مواد سمی موجود در آن به ندرت طب سنتی از آن استفاده می کند و بیشتر برای جدا نمودن مواد مؤثره مختلفی که در آن وجود دارد به کار می رود
در صورت وجود ناراحتی های گردش خون دارویی تجویز می شود که از اسپارتئین تهیه گردیده است. این دارو ها عروق کرونر را گشاد می کنند و فشار خون را بالا می برند. مواد دیگری که از این گیاه به دست می آید فعالیت عضلات صاف و رحم را تحریک می کند و از آن در درمان مامائی استفاده می شود. این گیاه مدر قوی نیز هست. مقدار مصرف و فاصله زمانی مصرف این دارو را باید پزشک تعیین کند. گل های زرد این گیاه به عنوان ماده اولیه تهیه رنگ به کار می رود. شاخه های خشک آن را برای تهیه دارو به کار می برند(که نام عمومی آن در لاتین از این ویژگی اش گرفته شده است ) .
نحوه تکثیر با کاشت بذر در بهار یا پاییز و همچنین قلمه از شاخه های نیمه رسیده در تابستان است برای کاشت در سطح چمنکاری، جلوی درختان بدون گل برای پوشاندن تنه آنها و کاشت در حاشیه ها مناسب است.
دیدگاه ها