انتخاب زمان کشت
قبل از هر اقدامی در مورد کشت خیار گلخانه ابتدا بهتر است اطلاعاتی از قبیل آمار هوا‌شناسی منطقه نظرات و تجربیات مهندسین کشاورزی و کشاورزان با تجربه و مهم‌ترین مورد قیمت این محصول در بازار کسب کرده و آنگاه زمان کشت را انتخاب نمایید زیرا زمان کشت در بهره برداری محصول تاثیر مستقیم داشته و باعث بالا رفتن روحیه کار و تلاش می‌گردد.
مثلا در مناطق جنوبی کشور زمان کشت از اوائل مهرماه شروع می‌شود و در خرداد ماه سال بعد برداشت محصول پایان می‌یابد. و در مناطق شمالی و مرکزی کشور که در آذر ماه و دی ماه دارای هوای ابری و سرد می‌باشند زمان کشت را به نحوی انتخاب می‌کنند که این زمان یا آخر فصل برداشت و یا آغاز کشت باشد.
به طور کلی زمان‌هایی که شرایط جوی نامساعد است باید از دوره کشت حذف گردد و اگر چنین کاری صورت نگیرد و زمانهای نامساعد در میان زمان برداشت قرار گیرد کشت با مشکلات عدیده‌ای روبرو می‌شود.
انتخاب بذر:
بعد از انتخاب زمان کشت باید بذر مناسب و خوبی انتخاب کنیم که بر اساس تقسیم بندی اقلیم‌های مناسب صورت می‌گیرد.
مثلا برای مناطق جنوبی که زمان کشت از اوائل مهرماه شروع می‌شود و تا آخر خرداد سال بعد می‌توان برداشت محصول داشت و یا مناطق شمالی و مرکزی که کار کشت از اوائل دی ماه شروع می‌شود بذرهای تک گل پیشنهاد می‌شود که دارای برگ‌های کوچک و مقاوم به سرما بوده و جهت دوره‌های طولانی مناسب می‌باشد ولی در اقلیم‌های که دو فصل کشت دارند بهتر است از واریته‌های پرگل که محصول زیادی در زمان کوتاه دارنداستفاده گردد.
شایان ذکر است که بسیاری از کشاورزان بدون توجه به نوع واریته و زمان کشت آن و تنها به علت پر گل بودن آن اقدام به کشت در فصولی می‌نمایند که مناسب حال آن بذر نیست در نتیجه با مشکلاتی مواجه می‌شوند که برای آن‌ها اندکی ناشناخته و غریب می‌نماید. کشاورزانی که آشنایی با خواص واریته‌های مختلف ندارند اشتباه عمده‌ای را مرتکب می‌شوند و آن این است که واریته‌های پر گلی را که برای فصول بهاره کشت نموده‌اند و محصول خوب و زیادی برداشت کرده‌اند مجددا برای کشت پائیزه انتخاب می‌کنند.
با شروع فصل سرما و کوتاه شدن طول روز تعداد زیادی میوه‌های کوچک در هر بوته مشاهده می‌کنند که به علت ریز ماندن میوه‌ها بر روی ساقه محصولی برداشت نمی‌کنند و با تصوراتی که دارند کود و سم را به گیاه تحمیل می‌کنند در حالی که بذرهای تک گل بوده و از آن میوه کمتری مشاهده می‌کنند اما محصول بیشتری برداشت می‌شود.
نحوه کشت:
پس از انتخاب بذر باید فکر نحوه کشت باشیم به طور کلی در مقابل ما دو راه برای کشت بذر قرار دارد. یکی کشت مستقیم و کشت به صورت خزانه که از این دو راه به خاطر صرفه جویی در استفاده از امکانات گلخانه‌ای و مراقبت بیشتر و بهتر تا جوانه زدن از کشت در خزانه بهره گیری کرد.
برای کشت مستقیم زمین باید رطوبت کافی داشته و به اصطلاح گاورو باشد و بهتر است زیر و روی بذر به مقدار مورد نیاز بیته موس ریخته شود.
بهترین خاک برای کشت در گلدانهای نشاء ماده‌ای طبیعی به نام بیته موس می‌باشد که در بازار انواع خارجی و ایرانی آن یافت می‌شود.
اگر محل قرار گرفتن سینی نشاء داراینور و رطوبت کافی وجود داشته باشد پس از ۴ تا ۸ روز بذر جوانه می‌زند و چنانچه شرایط مناسب نبوده و عوامل نور و گرما و رطوبت به صورت دلخواه نباشد اولا در زمان جوانه زنی تاخیر ایجاد می‌شود و ثانیا در جریان رشد گیاه نیز اختلالاتی پدیدار خواهد شد.
توصیه می‌شود این نوع بذر‌ها را به علت گرانی آن‌ها ۴۸ساعت قبل از کاشت در زمین و یا گلدان در یک پارچه نخی و یا پنبه‌ای نگهداری کرد.
باید دقت کرد قبل از این کار بذر‌ها ابتدا در آب ولرم خیسانده شوند از طرفی باید مراقبت‌های لازم را به عمل آورد تا گیاه جوان بدون آفت و بیماری به زمین منتقل شود
تهیه زمین:
تهیه زمین به نجو مطلوب برای کشت بذر اهمیت دارد. زمین خیار باید با شخم عمیق برگردانده شود و همانطوریکه در مبحث کوددهی قبل از کاشت توضیح داده شد با کودهای لازم تقویت شود.
بوته‌های خیار را می‌توان یک ردیفه و یا دو ردیفه کاشت ولی کشت دو ردیفه متداول‌تر است. فواصل بین ردیف‌ها و بوته‌ها به عوامل زیادی از قبیل عرض گلخانه، محل تیرک‌ها و ستون‌ها و… بستگی دارد. ولی در نهایت باید فواصل را طوری تنظیم کرد که تراکم در واحد سطح از حد معینی تجاوز نکند در غیراینصورت بروز انواع بیماری‌ها و کمبود‌ها در اثر انبوه بودن شاخ و برگ اجتناب ناپذیر است. چراکه با افزایش شاخ و برگ، دریافت نور برای تمام بوته‌ها یکسان نخواهد بود. معمولاً فواصل را طوری تعیین می‌کنند که تراکم متوسط بوته‌ها ۲. ۵-۳ بوته در متر مربع باشد. البته خیارهای بلند اروپایی حدود ۱. ۵-۲ بوته در متر مربع هم کافی است.
کشت و تعیین فواصل
تولید نشاء:
بالا بودن قیمت بذور هیبرید سبزی و صیفی به دلیل دارا بودن کیفیت بالا، امکان استفاده از روشهای سنتی در کشت این بذور را غیر ممکن می‌سازد. کشورهای پیشرفته بذور F۱ تولید و به کشورهای دیگر صادر می‌نمایند. در مورد خیار پس از تهیه بذور دورگ می‌توان اقدام به کشت بذر و سپس استفاده از نشای آن نمود.
فواصل کشت:
بسیاری از پرورش دهندگان تصور می‌کنند با افزایش تعداد بوته در واحد سطح، قادر به برداشت محصول بیشتری خواهند بود ولی اشتباه می‌نمایند زیرا نه تنها امکان برداشت بیشتر محصول می‌سر نیست بلکه عملیات نگهداری کند‌تر و امکان بروز بیماری‌ها بیشتر خواهد شد.
در هر حال تراکم کشت بستگی به عواملی مانند نوع خاک و زمان کشت دارد، در خاک قوی، کشت تابستانه که شاخ و برگ گیاهان بیشتر از حد معمول از نرمال است تراکم بوته کمتر خواهد بود. ولی در کشت زمستانه و خاک سبک این تراکم می‌تواند کمی بیشتر شود که متوسط پیشنهادی بین ۲ تا ۵/۲ بوته در متر مربع خواهد بود، بدین ترتیب که به ازای هر سه خط کش با فاصله ۷۰ سانتی متر، یک راهرو دسترسی یک متری باید در نظر گرفت.
فواصل کاشت:
فواصل کاشت در سیستم آبیاری جوی و پشته: عرض جوی ۴۰-۵۰cm و عرض پشته حدود ۱۰۰cm است. بوته‌ها در دو طرف جوی و ۵cm دور‌تر از لبه جوی کشت می‌شوند. با توجه به فواصل گفته شده، فاصله ردیف‌ها در دو طرف جوی ۵۰-۶۰cm و در دو طرف پشته ۹۰cm خواهد بود. فاصله بوته‌ها در روی هر ردیف ۴۰cm می‌باشد.
باید دقت کرد که فاصله ردیف‌ها در دو طرف پشته‌ها از ۹۰ cm کمتر نشود. زیرا در غیر اینصورت نور کافی به بوته‌ها نمی‌رسد و رفت و آمد مشکل می‌شود.
فواصل کاشت در سیستم آبیاری قطره‌ای: در آبیاری قطره‌ای جوی وجود ندارد و بجای آن یک لوله پلاستیکی که در فواصل معینی دارای سوراخ می‌باشد برای آبیاری استفاده می‌شود. ردیفهای خیار در دو طرف لوله آبیاری قطره‌ای بفاصله ۵۰-۶۰ cm کاشته می‌شوند و از این دو ردیف تا دو ردیف بعدی۹۰cm فاصله منظور می‌شود. در آبیاری قطره‌ای بجای جوی از یک نوار برجسته خاک که سطح آن حدود ۶-۱۰ cm از سطح پشته بالا‌تر است ایجد می‌شود و لوله آبیاری در وسط این نوار خاک قرار می‌گیرد. عرض نوار خاک برجسته حدود ۷۰ cm است و بوته‌ها از هر طرف ۱۰ cm داخل نوار گذاشته می‌شوند.
البته فواصل گفته شده همیشه ثابت نیستند و در نقاط مختلف بنابر نظر کار‌شناسان و تولید کنندگان ممکن است تغییراتی داشته باشند. اکثراً تصور می‌شود که هر چه تعداد بوته خیار در واحد سطح بیشتر باشد میزان محصول نیز به همان نسبت افزایش می‌یابد. البته این رابطه تا حد معینی درست است ولی همانطوریکه قبلاً هم گفته شد چنانچه تعداد بوته‌ها از حد مطلوب بیشتر شود انبوهی شاخ و برگ مانع رسیدن نور شده و موجب کاهش کیفیت میوه و توسعه بیماری‌ها می‌گردد و در ضمن در مقدار برداشت نیز تأثیر می‌گذارد.
در کشت پائیزه که به علت در پیش بودن سرما رشد بوته نسبتاً محدود است توصیه می‌شود که تراکم بوته را ۱۰% بیشتر می‌گیرند و در کشت بهاره که هوا رو به گرمی می‌رود و بوته‌ها رشد بهتری دارند تراکم مناسب ۱۰% کمتر از حد متوسط می‌باشد.
پوشش خاک:
در آبیاری قطره‌ای روی خاک را با یک لایه پلاستیک (پلی اتیلن) می‌پوشانند و دو طرف نوار پلاستیک را حدود ۱۰ cm زیر خاک می‌کنند. سپس در محل کاشت بذر روی پلاستیک یک بریدگی مثلثی شکل ایجاد کرده بذر را زیر بریدگی می‌کارند. بوته خیار بعد از سبز شدن از محل بریدگی پلاستیک خارج می‌شود و بقیه قسمتهای خاک زیر پوشش پلاستیک محفوظ می‌ماند. پوشش پلاستیک شفاف معمولی باعث حفظ رطوبت و حرارت خاک می‌شود. در شرایط عادی درجه حرارت خاک زیر پوشش بطور متوسط ۴-۵° c از خاک بدون پوشش بیشتر است. در نتیجه ریشه‌ها بهتر رشد کرده و نمو خیار تسریع می‌کنند. درصورتیکه از نوار پلاستیک مشکی یا قهوه‌ای رنگ برای پوشش پشته‌ها استفاده شود از رشد علفهای هرز نیز جلوگیری شده و هزینه وجین بطور قابل ملاحظه‌ای کاهش می‌یابد.
بستن بوته:
با ظهور ۴ برگ حقیقی گیاه، ساقه باید به نخهای آویزان شده از سقف بسته شود، بوته‌ها در یک جهت به دور نخ کنفی پیچانده شده و هر چند روز یکبار تجدید خواهند شد، در غیر اینصورت ساقه خم شده و پس از زمانی کوتاه برگرداندن مجدد آن باعث خسارت به قسمتهای میوه دهنده انتهایی گیاه خواهد شد.
هرس بوته‌های خیار:
حذف شاخه‌های اضافه به بوته اجازه رشد طولی و تولید میوه هرچه نزدیک‌تر به ساقه اصلی را داده، بعلاوه تهویه و برداشت را تسهیل می‌نماید.
هرس شامل قطع کلیه شاخه‌های فرعی که بین برگ و ساقه اصلی رشد می‌نماید تا ارتفاع ۴۰-۳۵ سانتی متری از محل یقه و بعذاً قطع جوانه انتهایی این شاخه‌ها بعد از ظهور دو برگ می‌باشد، زیرا که میوه‌های تحتانی دارای کیفیت مناسب نبوده و با خاک و گل در تماس خواهند بود، در مورد بخش دوم هرس لازم به ذکر است که میوه‌های نزدیک ساقه اصلی دارای کیفیتی مناسب‌تر از میوه‌های ساقه فرعی بوده، بنابراین با این روش عملاً سعی شده که میوه مرغوبتری تولید شود.
هرس بعدی شامل قطع برگ‌های زرد شده ابتدایی بوته‌هایی است که تولید را به پایان رسانده و در تغذیه گیاه اثر ندارند، ولی باید توجه داشت که هرس برگ و شاخه‌های فرعی نمی‌تواند یکباره انجام گیرد و باید به تدریج و در طول رشد گیاه قسمتهای اضافی را حذف نموده، در غیر اینصورت پس از چند هفته اگر یکباره ساقه و برگ‌های اضافی حذف شوند، به بوته شوک وارد شده و قادر به عرضه میوه مناسب نخواهد شد.
انتقال نشاء به زمین اصلی:
وقتی بذر‌ها سبز شدند و رشد کافی نمودند باید آن‌ها را به زمین گلخانه منتقل کنیم.
بدین منظور حفره‌هایی که با فاصله معین و بر اساس تراکم بوته در متر مربع محاسبه شده است بر روی بستر‌ها تعبیه می‌کنیم که دقیقا به اندازه حجم خاک گلدانهای سینی نشاءمی باشد.
آنگاه با احتیاط کامل نشاء را همراه با خاک گلدان از گلدان‌ها جدا کرده و در حفره‌ها قرار می‌دهیم. در اینجا باید مراقب باشیم تا به ریشه‌ها آسیبی وارد نیاید.
بعد از انتقال نشاء به زمین آبیاری را شروع می‌کنیم.
به یاد داشته باشیم مدت قرار گرفتن نشاء در گلدان نباید از حد معمول تجاوز کند زیرا در این صورت است که ریشه به علت حجم کم خاک دچار مشکل شده و از رشد طبیعی باز می‌ماند.
محاسن استفاده از نشاء در خیار:
۱- با توجه به ارزش بذور دو رگ به خصوص انواع گلخانه‌ای مصرف بذر را به حداقل می‌رساند.
۲- رشد سریع نشأ پس از انتقال به زمین اصلی به دلیل عدم جابجایی ریشه‌ها بدون هیچگونه صدمه‌ای ادامه خواهد یافت.
۳- دستیابی به محصول زودرس به دلیل آنکه در شایس تولید نشاء امکان رسیدگی و تنظیم درجه حرارت و رطوبت در رشد سریع بذر دوره تولید را کوتاه‌تر می‌نماید.
۴- به دلیل نشای سالم مزرعه‌ای یکنواخت خواهیم داشت که مسلما «باعث تولیدی بالا‌تر و عرضه‌ای بیشتر می‌گردد.
آماده سازی نشاء برای انتقال:
قبل ازآنکه نشاء از محیط کنترل شده خزانه وارد زمین شود، باید چند روز گیاه را با شرایط محیط بیرونی تطبیق داده و سپس اقدام به انتقال آن نمود. این مسئله در بهار جهت عادت به سرما و در پاییز برای عادت به گرما انجام می‌شود، در این صورت هوای گلخانه را روزی چند تا چندین ساعت در شرایط عادی از هوای بیرون از گلخانه قرار می‌دهند تا درزمان جابجایی به نشا صدمه وارد نگردد.
قبل از هر اقدامی در مورد کشت خیار گلخانه ابتدا بهتر است اطلاعاتی از قبیل آمار هوا‌شناسی منطقه نظرات و تجربیات مهندسین کشاورزی و کشاورزان با تجربه و مهم‌ترین مورد قیمت این محصول در بازار کسب کرده و آنگاه زمان کشت را انتخاب نمایید زیرا زمان کشت در بهره برداری محصول تاثیر مستقیم داشته و باعث بالا رفتن روحیه کار و تلاش می‌گردد.
مثلا در مناطق جنوبی کشور زمان کشت از اوائل مهرماه شروع می‌شود و در خرداد ماه سال بعد برداشت محصول پایان می‌یابد. و در مناطق شمالی و مرکزی کشور که در آذر ماه و دی ماه دارای هوای ابری و سرد می‌باشند زمان کشت را به نحوی انتخاب می‌کنند که این زمان یا آخر فصل برداشت و یا آغاز کشت باشد.
به طور کلی زمان‌هایی که شرایط جوی نامساعد است باید از دوره کشت حذف گردد و اگر چنین کاری صورت نگیرد و زمانهای نامساعد در میان زمان برداشت قرار گیرد کشت با مشکلات عدیده‌ای روبرو می‌شود.
انتخاب بذر:
بعد از انتخاب زمان کشت باید بذر مناسب و خوبی انتخاب کنیم که بر اساس تقسیم بندی اقلیم‌های مناسب صورت می‌گیرد.
مثلا برای مناطق جنوبی که زمان کشت از اوائل مهرماه شروع می‌شود و تا آخر خرداد سال بعد می‌توان برداشت محصول داشت و یا مناطق شمالی و مرکزی که کار کشت از اوائل دی ماه شروع می‌شود بذرهای تک گل پیشنهاد می‌شود که دارای برگ‌های کوچک و مقاوم به سرما بوده و جهت دوره‌های طولانی مناسب می‌باشد ولی در اقلیم‌های که دو فصل کشت دارند بهتر است از واریته‌های پرگل که محصول زیادی در زمان کوتاه دارنداستفاده گردد.
شایان ذکر است که بسیاری از کشاورزان بدون توجه به نوع واریته و زمان کشت آن و تنها به علت پر گل بودن آن اقدام به کشت در فصولی می‌نمایند که مناسب حال آن بذر نیست در نتیجه با مشکلاتی مواجه می‌شوند که برای آن‌ها اندکی ناشناخته و غریب می‌نماید. کشاورزانی که آشنایی با خواص واریته‌های مختلف ندارند اشتباه عمده‌ای را مرتکب می‌شوند و آن این است که واریته‌های پر گلی را که برای فصول بهاره کشت نموده‌اند و محصول خوب و زیادی برداشت کرده‌اند مجددا برای کشت پائیزه انتخاب می‌کنند.
با شروع فصل سرما و کوتاه شدن طول روز تعداد زیادی میوه‌های کوچک در هر بوته مشاهده می‌کنند که به علت ریز ماندن میوه‌ها بر روی ساقه محصولی برداشت نمی‌کنند و با تصوراتی که دارند کود و سم را به گیاه تحمیل می‌کنند در حالی که بذرهای تک گل بوده و از آن میوه کمتری مشاهده می‌کنند اما محصول بیشتری برداشت می‌شود.
نحوه کشت:
پس از انتخاب بذر باید فکر نحوه کشت باشیم به طور کلی در مقابل ما دو راه برای کشت بذر قرار دارد. یکی کشت مستقیم و کشت به صورت خزانه که از این دو راه به خاطر صرفه جویی در استفاده از امکانات گلخانه‌ای و مراقبت بیشتر و بهتر تا جوانه زدن از کشت در خزانه بهره گیری کرد.
برای کشت مستقیم زمین باید رطوبت کافی داشته و به اصطلاح گاورو باشد و بهتر است زیر و روی بذر به مقدار مورد نیاز بیته موس ریخته شود.
بهترین خاک برای کشت در گلدانهای نشاء ماده‌ای طبیعی به نام بیته موس می‌باشد که در بازار انواع خارجی و ایرانی آن یافت می‌شود.
اگر محل قرار گرفتن سینی نشاء داراینور و رطوبت کافی وجود داشته باشد پس از ۴ تا ۸ روز بذر جوانه می‌زند و چنانچه شرایط مناسب نبوده و عوامل نور و گرما و رطوبت به صورت دلخواه نباشد اولا در زمان جوانه زنی تاخیر ایجاد می‌شود و ثانیا در جریان رشد گیاه نیز اختلالاتی پدیدار خواهد شد.
توصیه می‌شود این نوع بذر‌ها را به علت گرانی آن‌ها ۴۸ساعت قبل از کاشت در زمین و یا گلدان در یک پارچه نخی و یا پنبه‌ای نگهداری کرد.
باید دقت کرد قبل از این کار بذر‌ها ابتدا در آب ولرم خیسانده شوند از طرفی باید مراقبت‌های لازم را به عمل آورد تا گیاه جوان بدون آفت و بیماری به زمین منتقل شود
تهیه زمین:
تهیه زمین به نجو مطلوب برای کشت بذر اهمیت دارد. زمین خیار باید با شخم عمیق برگردانده شود و همانطوریکه در مبحث کوددهی قبل از کاشت توضیح داده شد با کودهای لازم تقویت شود.
بوته‌های خیار را می‌توان یک ردیفه و یا دو ردیفه کاشت ولی کشت دو ردیفه متداول‌تر است. فواصل بین ردیف‌ها و بوته‌ها به عوامل زیادی از قبیل عرض گلخانه، محل تیرک‌ها و ستون‌ها و… بستگی دارد. ولی در نهایت باید فواصل را طوری تنظیم کرد که تراکم در واحد سطح از حد معینی تجاوز نکند در غیراینصورت بروز انواع بیماری‌ها و کمبود‌ها در اثر انبوه بودن شاخ و برگ اجتناب ناپذیر است. چراکه با افزایش شاخ و برگ، دریافت نور برای تمام بوته‌ها یکسان نخواهد بود. معمولاً فواصل را طوری تعیین می‌کنند که تراکم متوسط بوته‌ها ۲. ۵-۳ بوته در متر مربع باشد. البته خیارهای بلند اروپایی حدود ۱. ۵-۲ بوته در متر مربع هم کافی است.
کشت و تعیین فواصل
تولید نشاء:
بالا بودن قیمت بذور هیبرید سبزی و صیفی به دلیل دارا بودن کیفیت بالا، امکان استفاده از روشهای سنتی در کشت این بذور را غیر ممکن می‌سازد. کشورهای پیشرفته بذور F۱ تولید و به کشورهای دیگر صادر می‌نمایند. در مورد خیار پس از تهیه بذور دورگ می‌توان اقدام به کشت بذر و سپس استفاده از نشای آن نمود.
فواصل کشت:
بسیاری از پرورش دهندگان تصور می‌کنند با افزایش تعداد بوته در واحد سطح، قادر به برداشت محصول بیشتری خواهند بود ولی اشتباه می‌نمایند زیرا نه تنها امکان برداشت بیشتر محصول می‌سر نیست بلکه عملیات نگهداری کند‌تر و امکان بروز بیماری‌ها بیشتر خواهد شد.
در هر حال تراکم کشت بستگی به عواملی مانند نوع خاک و زمان کشت دارد، در خاک قوی، کشت تابستانه که شاخ و برگ گیاهان بیشتر از حد معمول از نرمال است تراکم بوته کمتر خواهد بود. ولی در کشت زمستانه و خاک سبک این تراکم می‌تواند کمی بیشتر شود که متوسط پیشنهادی بین ۲ تا ۵/۲ بوته در متر مربع خواهد بود، بدین ترتیب که به ازای هر سه خط کش با فاصله ۷۰ سانتی متر، یک راهرو دسترسی یک متری باید در نظر گرفت.
فواصل کاشت:
فواصل کاشت در سیستم آبیاری جوی و پشته: عرض جوی ۴۰-۵۰cm و عرض پشته حدود ۱۰۰cm است. بوته‌ها در دو طرف جوی و ۵cm دور‌تر از لبه جوی کشت می‌شوند. با توجه به فواصل گفته شده، فاصله ردیف‌ها در دو طرف جوی ۵۰-۶۰cm و در دو طرف پشته ۹۰cm خواهد بود. فاصله بوته‌ها در روی هر ردیف ۴۰cm می‌باشد.
باید دقت کرد که فاصله ردیف‌ها در دو طرف پشته‌ها از ۹۰ cm کمتر نشود. زیرا در غیر اینصورت نور کافی به بوته‌ها نمی‌رسد و رفت و آمد مشکل می‌شود.
فواصل کاشت در سیستم آبیاری قطره‌ای: در آبیاری قطره‌ای جوی وجود ندارد و بجای آن یک لوله پلاستیکی که در فواصل معینی دارای سوراخ می‌باشد برای آبیاری استفاده می‌شود. ردیفهای خیار در دو طرف لوله آبیاری قطره‌ای بفاصله ۵۰-۶۰ cm کاشته می‌شوند و از این دو ردیف تا دو ردیف بعدی۹۰cm فاصله منظور می‌شود. در آبیاری قطره‌ای بجای جوی از یک نوار برجسته خاک که سطح آن حدود ۶-۱۰ cm از سطح پشته بالا‌تر است ایجد می‌شود و لوله آبیاری در وسط این نوار خاک قرار می‌گیرد. عرض نوار خاک برجسته حدود ۷۰ cm است و بوته‌ها از هر طرف ۱۰ cm داخل نوار گذاشته می‌شوند.
البته فواصل گفته شده همیشه ثابت نیستند و در نقاط مختلف بنابر نظر کار‌شناسان و تولید کنندگان ممکن است تغییراتی داشته باشند. اکثراً تصور می‌شود که هر چه تعداد بوته خیار در واحد سطح بیشتر باشد میزان محصول نیز به همان نسبت افزایش می‌یابد. البته این رابطه تا حد معینی درست است ولی همانطوریکه قبلاً هم گفته شد چنانچه تعداد بوته‌ها از حد مطلوب بیشتر شود انبوهی شاخ و برگ مانع رسیدن نور شده و موجب کاهش کیفیت میوه و توسعه بیماری‌ها می‌گردد و در ضمن در مقدار برداشت نیز تأثیر می‌گذارد.
در کشت پائیزه که به علت در پیش بودن سرما رشد بوته نسبتاً محدود است توصیه می‌شود که تراکم بوته را ۱۰% بیشتر می‌گیرند و در کشت بهاره که هوا رو به گرمی می‌رود و بوته‌ها رشد بهتری دارند تراکم مناسب ۱۰% کمتر از حد متوسط می‌باشد.
پوشش خاک:
در آبیاری قطره‌ای روی خاک را با یک لایه پلاستیک (پلی اتیلن) می‌پوشانند و دو طرف نوار پلاستیک را حدود ۱۰ cm زیر خاک می‌کنند. سپس در محل کاشت بذر روی پلاستیک یک بریدگی مثلثی شکل ایجاد کرده بذر را زیر بریدگی می‌کارند. بوته خیار بعد از سبز شدن از محل بریدگی پلاستیک خارج می‌شود و بقیه قسمتهای خاک زیر پوشش پلاستیک محفوظ می‌ماند. پوشش پلاستیک شفاف معمولی باعث حفظ رطوبت و حرارت خاک می‌شود. در شرایط عادی درجه حرارت خاک زیر پوشش بطور متوسط ۴-۵° c از خاک بدون پوشش بیشتر است. در نتیجه ریشه‌ها بهتر رشد کرده و نمو خیار تسریع می‌کنند. درصورتیکه از نوار پلاستیک مشکی یا قهوه‌ای رنگ برای پوشش پشته‌ها استفاده شود از رشد علفهای هرز نیز جلوگیری شده و هزینه وجین بطور قابل ملاحظه‌ای کاهش می‌یابد.
بستن بوته:
با ظهور ۴ برگ حقیقی گیاه، ساقه باید به نخهای آویزان شده از سقف بسته شود، بوته‌ها در یک جهت به دور نخ کنفی پیچانده شده و هر چند روز یکبار تجدید خواهند شد، در غیر اینصورت ساقه خم شده و پس از زمانی کوتاه برگرداندن مجدد آن باعث خسارت به قسمتهای میوه دهنده انتهایی گیاه خواهد شد.
هرس بوته‌های خیار:
حذف شاخه‌های اضافه به بوته اجازه رشد طولی و تولید میوه هرچه نزدیک‌تر به ساقه اصلی را داده، بعلاوه تهویه و برداشت را تسهیل می‌نماید.
هرس شامل قطع کلیه شاخه‌های فرعی که بین برگ و ساقه اصلی رشد می‌نماید تا ارتفاع ۴۰-۳۵ سانتی متری از محل یقه و بعذاً قطع جوانه انتهایی این شاخه‌ها بعد از ظهور دو برگ می‌باشد، زیرا که میوه‌های تحتانی دارای کیفیت مناسب نبوده و با خاک و گل در تماس خواهند بود، در مورد بخش دوم هرس لازم به ذکر است که میوه‌های نزدیک ساقه اصلی دارای کیفیتی مناسب‌تر از میوه‌های ساقه فرعی بوده، بنابراین با این روش عملاً سعی شده که میوه مرغوبتری تولید شود.
هرس بعدی شامل قطع برگ‌های زرد شده ابتدایی بوته‌هایی است که تولید را به پایان رسانده و در تغذیه گیاه اثر ندارند، ولی باید توجه داشت که هرس برگ و شاخه‌های فرعی نمی‌تواند یکباره انجام گیرد و باید به تدریج و در طول رشد گیاه قسمتهای اضافی را حذف نموده، در غیر اینصورت پس از چند هفته اگر یکباره ساقه و برگ‌های اضافی حذف شوند، به بوته شوک وارد شده و قادر به عرضه میوه مناسب نخواهد شد.
انتقال نشاء به زمین اصلی:
وقتی بذر‌ها سبز شدند و رشد کافی نمودند باید آن‌ها را به زمین گلخانه منتقل کنیم.
بدین منظور حفره‌هایی که با فاصله معین و بر اساس تراکم بوته در متر مربع محاسبه شده است بر روی بستر‌ها تعبیه می‌کنیم که دقیقا به اندازه حجم خاک گلدانهای سینی نشاءمی باشد.
آنگاه با احتیاط کامل نشاء را همراه با خاک گلدان از گلدان‌ها جدا کرده و در حفره‌ها قرار می‌دهیم. در اینجا باید مراقب باشیم تا به ریشه‌ها آسیبی وارد نیاید.
بعد از انتقال نشاء به زمین آبیاری را شروع می‌کنیم.
به یاد داشته باشیم مدت قرار گرفتن نشاء در گلدان نباید از حد معمول تجاوز کند زیرا در این صورت است که ریشه به علت حجم کم خاک دچار مشکل شده و از رشد طبیعی باز می‌ماند.
محاسن استفاده از نشاء در خیار:
۱- با توجه به ارزش بذور دو رگ به خصوص انواع گلخانه‌ای مصرف بذر را به حداقل می‌رساند.
۲- رشد سریع نشأ پس از انتقال به زمین اصلی به دلیل عدم جابجایی ریشه‌ها بدون هیچگونه صدمه‌ای ادامه خواهد یافت.
۳- دستیابی به محصول زودرس به دلیل آنکه در شایس تولید نشاء امکان رسیدگی و تنظیم درجه حرارت و رطوبت در رشد سریع بذر دوره تولید را کوتاه‌تر می‌نماید.
۴- به دلیل نشای سالم مزرعه‌ای یکنواخت خواهیم داشت که مسلما «باعث تولیدی بالا‌تر و عرضه‌ای بیشتر می‌گردد.
آماده سازی نشاء برای انتقال:
قبل ازآنکه نشاء از محیط کنترل شده خزانه وارد زمین شود، باید چند روز گیاه را با شرایط محیط بیرونی تطبیق داده و سپس اقدام به انتقال آن نمود. این مسئله در بهار جهت عادت به سرما و در پاییز برای عادت به گرما انجام می‌شود، در این صورت هوای گلخانه را روزی چند تا چندین ساعت در شرایط عادی از هوای بیرون از گلخانه قرار می‌دهند تا درزمان جابجایی به نشا صدمه وارد نگردد.
دیدگاه ها