رفاه حیوان در مرغ های تخمگذار به نوک زدن و آسیب رساندن پرها با نوک معطوف می شود. در این خصوص تغذیه نقش مهمی را ایفا می کند . شکل و ساختار خوراک ، شیوه های تغذیه کردن ، و ارزش غذایی همگی درسیر شدن پرنده و نوک زنی پرها تأثیر گذار هستند.
از سال 2012 میلادی به بعد در اتحادیۀ اروپا حکم ممنوعیت نگهداری طیور در قفس اعلام شد و هم زمان در برخی کشورها در خصوص ممنوعیت نوک چینی هم طرح ریزی شد . این تغییرات منجر به بروز مشکلاتی از قبیل نوک زنی پرها و کانیبالیسم شد. نوک زنی پرها به چندین عامل بستگی دارد که از آن جمله عوامل ژنتیکی ، محیطی و تغذیه است. برخی از نظریه ها راهکار تغذیه را بعنوان عاملی برای کاهش کانیبالیسم در میان طیور دانسته اند. بخصوص تغذیه در پولت ها و جوجه ها با کاهش آسیب رساندن و نوک زدن پر ها در بزرگسالی نقش خود را بیشتر نشان می دهند. • تأثیر روزهای نخستین زندگی طیور
روزهای نخستین حیات طیور ظاهراً نقش مهمی در افزایش رفتارهای نوک زنی پرندگان دارد. روزهای اول زندگی دورۀ حساس و بحرانی است که نقش پذیری در آن شکل می گیرد. در این دوره ، وابستگی ها و تأثیرات محیط پیرامون اهمیت خود را در تمام طول حیات نشان می دهد . در تحقیقی که انجام شد ، پولت های 0-4 هفته را بر روی شن ، کاه و مفتول نگهداری و پرورش دادند. پس از آن تمام گروه بر روی شن و کاه نگهداری شدند. آن دسته از مرغ هایی که بر روی مفتول نگهداری شدند بدترین وضعیت پر و بال را داشتند نوک خوردگی پرها در میانشان بیشتر به چشم میخورد و حمام شن و ماسۀ کمتری می گرفتند و بخاطر همنوع خواری آمار مرگ و میر در میان آنها بیشتر بود . این تحقیق اهمیت 4 هفتۀ اول حیات را بر روی رفتارهای نوک زنی طیور نشان می دهد .
در تحقیقی دیگر ، یک نوع دیگر از تأثیر لایه های زیرین بررسی شد . طیور بر روی سطوح مفتولی نگهداری شدند و در سنین مختلف این سطح مفتولی با سطح سفت و محکمی که با تراشه های چوبی پوشیده شده بود جایگزین شد . مرغ های بالغی که بر روی سطوح مفتولی رشد و پرورش یافته بودند در مقایسه با مرغ هایی که بر روی سطوحی با تراشه های چوبی نگهداشته شده بودند نوک زنی بیشتری از خود نشان می دادند . مرغ هایی که بر روی سطوح با تراشه های چوبی نگه داشته شده بودند نوک زدن به زمین در میانشان بیشتر دیده می شد. به نظر می رسید که زمان تماس با سطوح مختلف بر روی میزان نوک زنی پرها تأثیرگذار باشد . پولت هایی که در 10 روزگی در تماس با شن و ماسه بودند در مقایسه با پولت هایی که در یک روزگی در معرض شن و ماسه قرار گرفتند رفتارهای نوک زنی بیشتری از خود نشان دادند . پولت هایی که بر روی سطوح مفتولی و بدون هیچ شانسی برای کاویدن و جستجو کردن نگه داشته شدند نوک زنی های خفیفی داشتند که احتمالاً منجر به نوک زنی های شدید در آینده می گردد.
• شکل خوراک و شیوه های تغذیه
در مرغ های تخمگذار ، شکل و قالب خوراک معمولا به صورت نرم و خمیری است . تحقیقات نشان داده تغذیۀ طیور با خوراک بصورت پلت منجر به افزایش نوک زنی پرها می گردد . رابطه و تقابل قابل توجهی بین وجود و یا نبود علوفه و شکل خوراک (چه بصورت پلت و یا نرم) وجود داشت . میزان بالای نوک زنی و آسیب دیدگی پرها در مرغ های تخمگذاری که در سطوح بدون کاه نگهداری می شدند و با پلت تغذیه می شدند حاکی از آن بود که مرغ های تخمگذار بایستی با میزان مناسبی علوفه تغذیه شوند . هنگامیکه مرغ ها با خوراکی که به اندازۀ کافی و مناسب ریز و له شده بود تغذیه شدند چون بیشتر درگیر خوردن خوراک هستند و زمان بیشتری را صرف خوردن و نوک زدن به خوراک می کنند رفتارهای کانیبالیسمی و آسیب رساندن به پرها خیلی کمتر از زمانی است که با خوراک درشت تر تغذیه می گردند
مرغ هایی که بر روی سطوح با تراشه های چوبی نگه داشته شده بودند نوک زدن به زمین در میانشان بیشتر دیده می شد
• تأثیر ترکیبات و مواد سازندۀ خوراک
محتویات پروتئینی ، مواد معدنی ، انرژی و فیبر خوراک بر روی رفتارهای کانیبالیسمی تأثیر می گذارد. کاهش میزان انرژی خوراک می تواند منجر به بهبود وضعیت پر و بال ها شود. در تحقیقی که انجام شد، دو گروه بلدرچین های ژاپنی را که یکی با غذای رقیق شده با 40 درصد پودر سلولز و دیگری با غذای معمولی و رقیق نشده تغذیه می شدند با یکدیگر مقایسه شدند . جذب غذا در گروهی که از غذای رقیق شده تغذیه می شدند بیشتر بود ؛ به این معنی که آنها توانایی جبران غذای کم انرژی را داشتند. طول مدت وعده های غذایی بیشتر و فاصلۀ بین وعده های غذایی کوتاه و تعداد وعده های غذایی در طول روز بیشتر بود. رژیم غذایی رقیق همچنین سرعت پرندگان را هم افزایش داد و حاکی از افزایش میزان تردد و عبور پرندگان (به سمت غذا) بود و این به این معنی بود که میزان عبور و تردد پرندگان هم متأثر از رقیق شدن غذا و کاهش میزان انرژی از غذای دریافتی بود.
به ویژه فیبرهای نامحلول ، مدت زمان خوردن غذا را بیشتر می کند. به علت افزایش میزان فیبر درشت موجود در خوراک ، هضم در سنگدان هم کاهش می یابد . پولت هایی که رژیم غذایی کم انرژی دریافت می کردند میزان خوردن غذا در آها بیشتر می شد بدون آنکه مدت زمان خوردن غذا در آنها افزایش یابد . در طول دورۀ پرورش، کاهش میزان انرژی تأثیر بیشتری بر روی رفتارهای کانیبالیسمی می گذارد . مرغ هایی که در طول دورۀ تخمگذاری با میزان بالای کربوهیدرات نامحلول تغذیه می شدند در مقایسه با مرغ هایی که رژیم غذایی استاندارد و معمول را دریافت می کردند، وضعیت پر و بال بهتری داشتند. همچنین مرغ هایی که در هر دو دورۀ پرورش و تخمگذاری با رژیم غذایی کربوهیدرات دار محلول تغذیه می شدند در مقایسه با مرغ هایی که تنها در یکی از دوره های پرورش و یا تخمگذاری از این نوع رژیم غذایی برخوردار می شدند، از وضعیت پر و بال بهتری در دورۀ تخمگذاری برخوردار بودند.
• اشباع و سیری در مرغ های تخمگذار
روند اشباع و سیری پذیری و یا احساس گرسنگی در مرغ و ماکیان و تأثیرات آن بر روی رفتارهای کانیبالیسمی هنوز کاملاً مشخص نشده . سنگدان بخشی از مجرای معدی است که نقش مهمی در تعدیل و تنظیم تغذیه دارد. فیبرهای نامحلول نقش مهمی در عملکرد سنگدان دارد. آنها در سنگدان انباشته می شوند و بیشتر از سایر مواد غذایی در بدن می مانند. به همین دلیل انتظار می رود که پرنده را برای مدت طولانی تری سیر نگه دارد. مرغ هایی که با رژیم غذایی کربوهیدرات دار محلول و خرده های غذایی درشت تغذیه شدند در مقایسه با گروهی که همین رژیم غذایی را به صورت کاملاً نرم و له شده دریافت می کردند مدت طولانی تری غذا را درون رودۀ خود نگه می داشتند . بعلاوه ، با یک رژیم غذایی فیبردار نامحلول اشباع روده افزایش می یابد و این احتمالاً به خاطر میزان آب ذخیره شده در این فیبرهاست. در صورت حذف رژیم فیبردار، خوردن پرها اتفاق میفتد. تاکنون ، عامل خاصی برای رفتارهای پر خوردن مشخص نشده . این شواهد نشان می دهد که بخشی از اینگونه رفتارهای نوک زنی به پرها احتمالاً به ترکیبات خوراک مربوط می شود.
• رژیم غذایی کم انرژی
عوامل خوراکی که موجب سیر شدن پرنده می گردد باعث کاهش رفتارهای خوردن پر در مرغ های تخمگذار می گردد. توصیه می شود که مرغ های پرورشی و تخمگذار را رژیم غذایی کم انرژی (به ترتیب2450 و 2600 کیلو کالری) با محتوای زیاد کربوهیدرات نامحلول (به ترتیب 150 و 125 گرم در هر کیلوگرم) . منابع کربوهیدرات بایستی در نیمۀ دوم دورۀ پرورش و در طول دورۀ تخمگذاری بصورت دانه درشت به مرغ ها داده شود .
از سال 2012 میلادی به بعد در اتحادیۀ اروپا حکم ممنوعیت نگهداری طیور در قفس اعلام شد و هم زمان در برخی کشورها در خصوص ممنوعیت نوک چینی هم طرح ریزی شد . این تغییرات منجر به بروز مشکلاتی از قبیل نوک زنی پرها و کانیبالیسم شد. نوک زنی پرها به چندین عامل بستگی دارد که از آن جمله عوامل ژنتیکی ، محیطی و تغذیه است. برخی از نظریه ها راهکار تغذیه را بعنوان عاملی برای کاهش کانیبالیسم در میان طیور دانسته اند. بخصوص تغذیه در پولت ها و جوجه ها با کاهش آسیب رساندن و نوک زدن پر ها در بزرگسالی نقش خود را بیشتر نشان می دهند. • تأثیر روزهای نخستین زندگی طیور
روزهای نخستین حیات طیور ظاهراً نقش مهمی در افزایش رفتارهای نوک زنی پرندگان دارد. روزهای اول زندگی دورۀ حساس و بحرانی است که نقش پذیری در آن شکل می گیرد. در این دوره ، وابستگی ها و تأثیرات محیط پیرامون اهمیت خود را در تمام طول حیات نشان می دهد . در تحقیقی که انجام شد ، پولت های 0-4 هفته را بر روی شن ، کاه و مفتول نگهداری و پرورش دادند. پس از آن تمام گروه بر روی شن و کاه نگهداری شدند. آن دسته از مرغ هایی که بر روی مفتول نگهداری شدند بدترین وضعیت پر و بال را داشتند نوک خوردگی پرها در میانشان بیشتر به چشم میخورد و حمام شن و ماسۀ کمتری می گرفتند و بخاطر همنوع خواری آمار مرگ و میر در میان آنها بیشتر بود . این تحقیق اهمیت 4 هفتۀ اول حیات را بر روی رفتارهای نوک زنی طیور نشان می دهد .
در تحقیقی دیگر ، یک نوع دیگر از تأثیر لایه های زیرین بررسی شد . طیور بر روی سطوح مفتولی نگهداری شدند و در سنین مختلف این سطح مفتولی با سطح سفت و محکمی که با تراشه های چوبی پوشیده شده بود جایگزین شد . مرغ های بالغی که بر روی سطوح مفتولی رشد و پرورش یافته بودند در مقایسه با مرغ هایی که بر روی سطوحی با تراشه های چوبی نگهداشته شده بودند نوک زنی بیشتری از خود نشان می دادند . مرغ هایی که بر روی سطوح با تراشه های چوبی نگه داشته شده بودند نوک زدن به زمین در میانشان بیشتر دیده می شد. به نظر می رسید که زمان تماس با سطوح مختلف بر روی میزان نوک زنی پرها تأثیرگذار باشد . پولت هایی که در 10 روزگی در تماس با شن و ماسه بودند در مقایسه با پولت هایی که در یک روزگی در معرض شن و ماسه قرار گرفتند رفتارهای نوک زنی بیشتری از خود نشان دادند . پولت هایی که بر روی سطوح مفتولی و بدون هیچ شانسی برای کاویدن و جستجو کردن نگه داشته شدند نوک زنی های خفیفی داشتند که احتمالاً منجر به نوک زنی های شدید در آینده می گردد.
• شکل خوراک و شیوه های تغذیه
در مرغ های تخمگذار ، شکل و قالب خوراک معمولا به صورت نرم و خمیری است . تحقیقات نشان داده تغذیۀ طیور با خوراک بصورت پلت منجر به افزایش نوک زنی پرها می گردد . رابطه و تقابل قابل توجهی بین وجود و یا نبود علوفه و شکل خوراک (چه بصورت پلت و یا نرم) وجود داشت . میزان بالای نوک زنی و آسیب دیدگی پرها در مرغ های تخمگذاری که در سطوح بدون کاه نگهداری می شدند و با پلت تغذیه می شدند حاکی از آن بود که مرغ های تخمگذار بایستی با میزان مناسبی علوفه تغذیه شوند . هنگامیکه مرغ ها با خوراکی که به اندازۀ کافی و مناسب ریز و له شده بود تغذیه شدند چون بیشتر درگیر خوردن خوراک هستند و زمان بیشتری را صرف خوردن و نوک زدن به خوراک می کنند رفتارهای کانیبالیسمی و آسیب رساندن به پرها خیلی کمتر از زمانی است که با خوراک درشت تر تغذیه می گردند
مرغ هایی که بر روی سطوح با تراشه های چوبی نگه داشته شده بودند نوک زدن به زمین در میانشان بیشتر دیده می شد
• تأثیر ترکیبات و مواد سازندۀ خوراک
محتویات پروتئینی ، مواد معدنی ، انرژی و فیبر خوراک بر روی رفتارهای کانیبالیسمی تأثیر می گذارد. کاهش میزان انرژی خوراک می تواند منجر به بهبود وضعیت پر و بال ها شود. در تحقیقی که انجام شد، دو گروه بلدرچین های ژاپنی را که یکی با غذای رقیق شده با 40 درصد پودر سلولز و دیگری با غذای معمولی و رقیق نشده تغذیه می شدند با یکدیگر مقایسه شدند . جذب غذا در گروهی که از غذای رقیق شده تغذیه می شدند بیشتر بود ؛ به این معنی که آنها توانایی جبران غذای کم انرژی را داشتند. طول مدت وعده های غذایی بیشتر و فاصلۀ بین وعده های غذایی کوتاه و تعداد وعده های غذایی در طول روز بیشتر بود. رژیم غذایی رقیق همچنین سرعت پرندگان را هم افزایش داد و حاکی از افزایش میزان تردد و عبور پرندگان (به سمت غذا) بود و این به این معنی بود که میزان عبور و تردد پرندگان هم متأثر از رقیق شدن غذا و کاهش میزان انرژی از غذای دریافتی بود.
به ویژه فیبرهای نامحلول ، مدت زمان خوردن غذا را بیشتر می کند. به علت افزایش میزان فیبر درشت موجود در خوراک ، هضم در سنگدان هم کاهش می یابد . پولت هایی که رژیم غذایی کم انرژی دریافت می کردند میزان خوردن غذا در آها بیشتر می شد بدون آنکه مدت زمان خوردن غذا در آنها افزایش یابد . در طول دورۀ پرورش، کاهش میزان انرژی تأثیر بیشتری بر روی رفتارهای کانیبالیسمی می گذارد . مرغ هایی که در طول دورۀ تخمگذاری با میزان بالای کربوهیدرات نامحلول تغذیه می شدند در مقایسه با مرغ هایی که رژیم غذایی استاندارد و معمول را دریافت می کردند، وضعیت پر و بال بهتری داشتند. همچنین مرغ هایی که در هر دو دورۀ پرورش و تخمگذاری با رژیم غذایی کربوهیدرات دار محلول تغذیه می شدند در مقایسه با مرغ هایی که تنها در یکی از دوره های پرورش و یا تخمگذاری از این نوع رژیم غذایی برخوردار می شدند، از وضعیت پر و بال بهتری در دورۀ تخمگذاری برخوردار بودند.
• اشباع و سیری در مرغ های تخمگذار
روند اشباع و سیری پذیری و یا احساس گرسنگی در مرغ و ماکیان و تأثیرات آن بر روی رفتارهای کانیبالیسمی هنوز کاملاً مشخص نشده . سنگدان بخشی از مجرای معدی است که نقش مهمی در تعدیل و تنظیم تغذیه دارد. فیبرهای نامحلول نقش مهمی در عملکرد سنگدان دارد. آنها در سنگدان انباشته می شوند و بیشتر از سایر مواد غذایی در بدن می مانند. به همین دلیل انتظار می رود که پرنده را برای مدت طولانی تری سیر نگه دارد. مرغ هایی که با رژیم غذایی کربوهیدرات دار محلول و خرده های غذایی درشت تغذیه شدند در مقایسه با گروهی که همین رژیم غذایی را به صورت کاملاً نرم و له شده دریافت می کردند مدت طولانی تری غذا را درون رودۀ خود نگه می داشتند . بعلاوه ، با یک رژیم غذایی فیبردار نامحلول اشباع روده افزایش می یابد و این احتمالاً به خاطر میزان آب ذخیره شده در این فیبرهاست. در صورت حذف رژیم فیبردار، خوردن پرها اتفاق میفتد. تاکنون ، عامل خاصی برای رفتارهای پر خوردن مشخص نشده . این شواهد نشان می دهد که بخشی از اینگونه رفتارهای نوک زنی به پرها احتمالاً به ترکیبات خوراک مربوط می شود.
• رژیم غذایی کم انرژی
عوامل خوراکی که موجب سیر شدن پرنده می گردد باعث کاهش رفتارهای خوردن پر در مرغ های تخمگذار می گردد. توصیه می شود که مرغ های پرورشی و تخمگذار را رژیم غذایی کم انرژی (به ترتیب2450 و 2600 کیلو کالری) با محتوای زیاد کربوهیدرات نامحلول (به ترتیب 150 و 125 گرم در هر کیلوگرم) . منابع کربوهیدرات بایستی در نیمۀ دوم دورۀ پرورش و در طول دورۀ تخمگذاری بصورت دانه درشت به مرغ ها داده شود .
دیدگاه ها