پس از اینکه بذر چغندرقند تحت شرایط مناسب فصلی و وجود رطوبت و حرارت کافی در خاک قرار گرفت و سپس جوانه تولید نمود و از خاک خارج در مرحله بعد برای اینکه گیاه رشد و نمو بهتری داشته باشد نیاز به تمهیدات و سیاستهای خاصی هست
از جمله این موارد میتوان به نحوه و چگونگی آبیاری گیاه ، وجین کردن آن، مبارزه با آفات و امراض اشاره کرد.
آبیاری چغندر قند
از آنجا که چغندرقند دارای برگهای پهن و بزرگی است لذا تنفس و تبخیر در برگهایش به آب زیادی نیاز دارد.بنابراین مصرف آب کافی موجب بالا رفتن ماده خشک گیاهی خواهد شد البته لازم به ذکر است این مقدار آب در برابر تغییرات ریشه متغیر است.
میزان آب مصرف شده توسط گیاه چغندر در ماههای مختلف متفاوت است . بطور مثال در ابتدای زندگی گیاه کم و فواصل آبیاری طولانی‌تر است. در ماههای خرداد، تیر و مرداد به علت افزایش درجه حرارت و طولانی‌بودن روزها، مصرف آب زیادتر و فواصل آبیاری کمتر است. اما در ماههای شهریور و مهر ترتیب کار برعکس خواهد بود.
در کشورهایی که درصد رطوبت و ریزش باران زیاد و مقدار آن به 600 تا 800 میلیمتر میرسد این گیاه نیاز به آبیاری نداشته و بصورت دیم کشت میشود.
نکته مهم: هر گاه چغندرقند قبل از برداشت آبیاری نگردد غلظت قند در ریشه بالا رفته و ادامه این وضع موجب کم شدن وزن ریشه می‌گردد .