آنتی بیوتیک ها بعنوان محرک رشد در طیور
آنتی بیوتیکها ممکن است محیط را برای رشد میکرو ارگانیسم های مولد غذا مناسب و آماده نمایند و فعالیت میکروارگانیسم های مخرب مواد مغذی را متوقف سازند. مطالعات و تحقیقات زیاد انجام شده با جیره هایی که کمبود ویتامین یا اسید آمینه ای آنها در حد مرزی بود، نشان داده است که آنتی بیوتیک های جیره به رفع کمبود ماده مغذی کمک می کنند.
بنابراین ظاهراً آنتی بیوتیک ها که تخریب ماده مغذی را کاهش می دهند، باعث افزایش در ساخت ماده مغذی می گردند یا بازده استفاده از ماده مغذی مورد نیاز را افزایش می دهند، ولی مشاهده نوع فعالیت آنتی بیوتیک ها در افزایش رشد، هنگامی که تمام مواد مغذی جیره کافی باشند، مشکل است.آنتی بیوتیک ها ممکن است رشد میکروارگانیسم های مولد امونیاک را زیاد یا تولید سایر مواد زاید ازت دار سمی در روده را متوقف سازند.آنتی بیوتیک ها ممکن است مصرف آب غذا و یا هر دو را افزایش دهند. اگر چه تعیین این موضوع که افزایش مصرف غذا یک اثر اولیه است و یا بعلت بهتر بودن وضعیت سلامت حیوان در نتیجه مصرف آنتی بیوتیک می باشند.
امکان پذیر نیست.ولی اثر آن بر میزان مصرف آب یک اثر ثانویه است، مطالعات برخی از محققان وجود ارتباط ثابتی بین مصرف آب و غذا را در مرغ نشان می دهد. بنابراین چون آنتی بیوتیک ها در تغییر میکروب های روده ای موثرند ممکن است از طریق دستگاه گوارش، در مصرف آب موثر باشند. روده های کور مرغ های تغذیه شده با آنتی بیوتیک در مقایسه با همان جیره ولی بدون استفاده از آنتی بیوتیک معمولا حاوی مقدار زیادتری مدفوع مرطوب است.آنتی بیوتیک ها قابلیت دسترسی یا جذب بعضی مواد مغذی را افزایش می دهند. افزودن آنتی بیوتیک به جیره، جذب مواد مغذی مثل کلسیم ، فسفر و منگنز را افزایش می دهد، آنتی بیوتیک باعث نازک شدن غشاء روده و افزایش ضریب جذب مواد غذایی بویژه املاح می گردند. اما گروهی دیگر معتقدند که نازک شدن غشاء اثر اختصاصی آنتی بیوتیک روی روده نیست بلکه به دلیل حضور اجرام بیماریزا غشاء روده متورم می گردد.
در صورتیکه با مصرف آنتی بیوتیک ها این اجرام از بین رفته و در نتیجه حالت تورم روده برطرف می شود. امکان دارد که آنتی بیوتیک ها در متابولیسم مواد غذایی داخل روده حیوانات دخالت نموده و باعث افزایش متابلولیسم گردند.آنتی بیوتیک ها باعث افزایش حساسیت باکتریها در مقابل فاگوسیت ها خواهند شد. در نتیجه تعداد زیادی از باکتری ها از بین رفته و بدین ترتیب ضریب تبدیل غذایی کاهش می یابد.در اغلب مواقع آنتی بیوتیک ها از بیماریهای میکروبی که در دستگاه گوارش یا بطور منظم در سایر نقاط بدن موجود می آیند جلوگیری کرده و یا آنها را بهبود می بخشند. مصرف مقدار کمی از یک آنتی بیوتیک مثل باسیتراسین، پنی سیلین، تتراسایکلین و یا ترکیبی از آنها معمولاً در کنترل بیماریهای خفیفی که در یک مرغداری خوب نیز یافت می شوند موثر هستند.
این اثرات عمدتاً محدود به دستگاه گوارش است. برای کنترل بعضی از بیماریهای گوارشی مثل تورم روده مقدار بیشتری از آنتی بیوتیک ها مورد نیاز است. برای کنترل چنین بیماریهایی، آنتی بیوتیک های غیر قابل جذب مثل باسیتراسین همانند آنتی بیوتیک های قابل جذب موثرند.برخی از محققان معتقدند محور اصلی فعالیت آنتی بیوتیک ها، خون و بافت های محرک داخلی است ولی در رابطه با اثرات محرک رشد آنتی بیوتیک های غیر قابل جذب شواهدی وجود دارد که نشان می دهد اثرات مفید آنها بر میکروبهای دستگاه گوارش است.آنتی بیوتیک ها به طور مستمر روی باکتریهای مضری که با تولید توکسین موجب کاهش رشد می شوند اثر کرده و آنها را از بین می برند.آنتی بیوتیک ها با از بین بردن باکتریها باعث می شوند که باکتریها از دور رقابت بر سر مصرف پروتئین خارج شوند و در نتیجه سبب افزایش جذب مواد غذایی در روده دام و طیور گردند.
خطرات مصرف بی رویه آنتی بیوتیک ها:
۱) واکنش های ازدیاد حساسیت گسترده در جمعیت میزبان همراه با افزایش حساسیت آنافیلاکسی، بثورات جلدی، تب، اختلالات خونی، هپاتیت، کاستاتیک و احتمالاً بیماریهای بافت همبند.
۲) تغییر در فلور طبیعی بدن همراه با بروز بیماری ناشی از عفونت مربوط به رشی بیش از حد میکروارگانیسم های مقاوم به دارو و قارچ ها.
۳) پوشیده و مخفی کردن عفونت شدید بدون ریشه کن کردن آن به عنوان مثال ممکن است تظاهرات بالینی یک ابسه مخفی و مهار شود در حالی که فرایند عفونت ادامه یافته باشد.
۴) مسمومیت دارویی.
۵) باقیمانده های غیر معمول دارو.
۶) پیدایش مقاومت د ارویی در جمعیت های میکروبی که عمدتاً ناشی از حذف میکروارگانیسم های حساس به دارو و جایگزینی آن توسط میکروارگانیسم مقاوم به دارو است.
۷) در ادامه به معفی آنتی بیوتیک ویرجینیامایسین بعنوان محرک رشد شیمیایی پرداخته شده است.
ویرجینیامایسین
دسته دارویی: افزایش دهنده رشد دام و طیور.
شکل دارویی: پرمیکس
مکانیسم اثر و فارماکوکنتیک
۱) ویرجینیامایسین به طور اختصاصی روی باکتریهای گرم مثبت اثر دارد و همانند سایر آنتی بیوتیک ها باعث تغییر در فلور میکروبی روده می گردد. این عمل با جلوگیری از سنتز پروتئین در داخل میکروب هایی که با تکثیر آنها جداره روده ضخیم می گردد، انجام می شود، بدین ترتیب جداره روده به حالت عادی بازگشته، جذب مواد غذایی بهتر و بیشتر انجام می گردد و در نتیجه ضریب تبدیل غذایی کاهش می یابد.
۲) ویرجینیامایسین سبب نقصان تولید اسیدلاکتیک، اسیدهای چرب فرار، آمونیاک و آمین ها توسط میکروب شده و در نتیجه از اثرات سمی آنها می کاهد.
۳) با کند نمودن حرکات روده ها موجب جذب بیشتر پروتئین ،چربی و کربوهیدرات ها می گردد.
۴) ویجینیامایسین از طریق اتصال به تحت واحد ۲۳۵ ریبوزوم باکتری از سنتز پروتئین توسط باکتریها ممانعت بعمل می آورد. ویرجینیامایسین آنتی بیوتیکی است که توسط استرپتومایسس ویرجینیه تولید می گردد. این دارو عموماً از راه گوارش جذب نمی شود. بنابراین، تاثیر خود را بر فلور میکروبی دستگاه گوارش بر جای می گذارد.این آنتی بیوتیک دارای اثر باکتریوسیدی (باکتری کش) بوده و دارای ۲ بخش M و S می باشد که هر کدام به تنهایی دارای اثر باکتریواستاتیکی هستند و سینرژیسم آنها باعث باکتریویسیدی ویرجینیامایسین می شود و به این ترتیب قدرت موثر آن نیز ۱۰۰ برابر افزایش می یابد.
نسبت قسمت M به بخش S تقریباًٌ ۴ به ۱ بوده که البته بخش M در حد بسیار در شکمبه نشخوار کنندگان متابولیزه شده ولی بخش S دچار هیچ گونه فعالیت متابولیکی در شکمبه نمی شود. متابولیت های حاصله از متابولیسم بخش M نیز تا حدودی دارای فعالیت ضد میکروبی هستند.محصول تجاری حاوی ۷۵ درصد M و ۵ درصد S می باشد.این مخلوط یک پودر بدون شکل می باشد که در حرارت ۱۴۰-۱۳۸ درجه سانتیگراد غیر فعال می شود. این دارو به میزان کم در آب و اسید رقیق محلول می باشد. در محیط های قلیایی نامحلول بوده و سریعاً غیر فعال می شود.
آنتی بیوتیکها ممکن است محیط را برای رشد میکرو ارگانیسم های مولد غذا مناسب و آماده نمایند و فعالیت میکروارگانیسم های مخرب مواد مغذی را متوقف سازند. مطالعات و تحقیقات زیاد انجام شده با جیره هایی که کمبود ویتامین یا اسید آمینه ای آنها در حد مرزی بود، نشان داده است که آنتی بیوتیک های جیره به رفع کمبود ماده مغذی کمک می کنند.
بنابراین ظاهراً آنتی بیوتیک ها که تخریب ماده مغذی را کاهش می دهند، باعث افزایش در ساخت ماده مغذی می گردند یا بازده استفاده از ماده مغذی مورد نیاز را افزایش می دهند، ولی مشاهده نوع فعالیت آنتی بیوتیک ها در افزایش رشد، هنگامی که تمام مواد مغذی جیره کافی باشند، مشکل است.آنتی بیوتیک ها ممکن است رشد میکروارگانیسم های مولد امونیاک را زیاد یا تولید سایر مواد زاید ازت دار سمی در روده را متوقف سازند.آنتی بیوتیک ها ممکن است مصرف آب غذا و یا هر دو را افزایش دهند. اگر چه تعیین این موضوع که افزایش مصرف غذا یک اثر اولیه است و یا بعلت بهتر بودن وضعیت سلامت حیوان در نتیجه مصرف آنتی بیوتیک می باشند.
امکان پذیر نیست.ولی اثر آن بر میزان مصرف آب یک اثر ثانویه است، مطالعات برخی از محققان وجود ارتباط ثابتی بین مصرف آب و غذا را در مرغ نشان می دهد. بنابراین چون آنتی بیوتیک ها در تغییر میکروب های روده ای موثرند ممکن است از طریق دستگاه گوارش، در مصرف آب موثر باشند. روده های کور مرغ های تغذیه شده با آنتی بیوتیک در مقایسه با همان جیره ولی بدون استفاده از آنتی بیوتیک معمولا حاوی مقدار زیادتری مدفوع مرطوب است.آنتی بیوتیک ها قابلیت دسترسی یا جذب بعضی مواد مغذی را افزایش می دهند. افزودن آنتی بیوتیک به جیره، جذب مواد مغذی مثل کلسیم ، فسفر و منگنز را افزایش می دهد، آنتی بیوتیک باعث نازک شدن غشاء روده و افزایش ضریب جذب مواد غذایی بویژه املاح می گردند. اما گروهی دیگر معتقدند که نازک شدن غشاء اثر اختصاصی آنتی بیوتیک روی روده نیست بلکه به دلیل حضور اجرام بیماریزا غشاء روده متورم می گردد.
در صورتیکه با مصرف آنتی بیوتیک ها این اجرام از بین رفته و در نتیجه حالت تورم روده برطرف می شود. امکان دارد که آنتی بیوتیک ها در متابولیسم مواد غذایی داخل روده حیوانات دخالت نموده و باعث افزایش متابلولیسم گردند.آنتی بیوتیک ها باعث افزایش حساسیت باکتریها در مقابل فاگوسیت ها خواهند شد. در نتیجه تعداد زیادی از باکتری ها از بین رفته و بدین ترتیب ضریب تبدیل غذایی کاهش می یابد.در اغلب مواقع آنتی بیوتیک ها از بیماریهای میکروبی که در دستگاه گوارش یا بطور منظم در سایر نقاط بدن موجود می آیند جلوگیری کرده و یا آنها را بهبود می بخشند. مصرف مقدار کمی از یک آنتی بیوتیک مثل باسیتراسین، پنی سیلین، تتراسایکلین و یا ترکیبی از آنها معمولاً در کنترل بیماریهای خفیفی که در یک مرغداری خوب نیز یافت می شوند موثر هستند.
این اثرات عمدتاً محدود به دستگاه گوارش است. برای کنترل بعضی از بیماریهای گوارشی مثل تورم روده مقدار بیشتری از آنتی بیوتیک ها مورد نیاز است. برای کنترل چنین بیماریهایی، آنتی بیوتیک های غیر قابل جذب مثل باسیتراسین همانند آنتی بیوتیک های قابل جذب موثرند.برخی از محققان معتقدند محور اصلی فعالیت آنتی بیوتیک ها، خون و بافت های محرک داخلی است ولی در رابطه با اثرات محرک رشد آنتی بیوتیک های غیر قابل جذب شواهدی وجود دارد که نشان می دهد اثرات مفید آنها بر میکروبهای دستگاه گوارش است.آنتی بیوتیک ها به طور مستمر روی باکتریهای مضری که با تولید توکسین موجب کاهش رشد می شوند اثر کرده و آنها را از بین می برند.آنتی بیوتیک ها با از بین بردن باکتریها باعث می شوند که باکتریها از دور رقابت بر سر مصرف پروتئین خارج شوند و در نتیجه سبب افزایش جذب مواد غذایی در روده دام و طیور گردند.
خطرات مصرف بی رویه آنتی بیوتیک ها:
۱) واکنش های ازدیاد حساسیت گسترده در جمعیت میزبان همراه با افزایش حساسیت آنافیلاکسی، بثورات جلدی، تب، اختلالات خونی، هپاتیت، کاستاتیک و احتمالاً بیماریهای بافت همبند.
۲) تغییر در فلور طبیعی بدن همراه با بروز بیماری ناشی از عفونت مربوط به رشی بیش از حد میکروارگانیسم های مقاوم به دارو و قارچ ها.
۳) پوشیده و مخفی کردن عفونت شدید بدون ریشه کن کردن آن به عنوان مثال ممکن است تظاهرات بالینی یک ابسه مخفی و مهار شود در حالی که فرایند عفونت ادامه یافته باشد.
۴) مسمومیت دارویی.
۵) باقیمانده های غیر معمول دارو.
۶) پیدایش مقاومت د ارویی در جمعیت های میکروبی که عمدتاً ناشی از حذف میکروارگانیسم های حساس به دارو و جایگزینی آن توسط میکروارگانیسم مقاوم به دارو است.
۷) در ادامه به معفی آنتی بیوتیک ویرجینیامایسین بعنوان محرک رشد شیمیایی پرداخته شده است.
ویرجینیامایسین
دسته دارویی: افزایش دهنده رشد دام و طیور.
شکل دارویی: پرمیکس
مکانیسم اثر و فارماکوکنتیک
۱) ویرجینیامایسین به طور اختصاصی روی باکتریهای گرم مثبت اثر دارد و همانند سایر آنتی بیوتیک ها باعث تغییر در فلور میکروبی روده می گردد. این عمل با جلوگیری از سنتز پروتئین در داخل میکروب هایی که با تکثیر آنها جداره روده ضخیم می گردد، انجام می شود، بدین ترتیب جداره روده به حالت عادی بازگشته، جذب مواد غذایی بهتر و بیشتر انجام می گردد و در نتیجه ضریب تبدیل غذایی کاهش می یابد.
۲) ویرجینیامایسین سبب نقصان تولید اسیدلاکتیک، اسیدهای چرب فرار، آمونیاک و آمین ها توسط میکروب شده و در نتیجه از اثرات سمی آنها می کاهد.
۳) با کند نمودن حرکات روده ها موجب جذب بیشتر پروتئین ،چربی و کربوهیدرات ها می گردد.
۴) ویجینیامایسین از طریق اتصال به تحت واحد ۲۳۵ ریبوزوم باکتری از سنتز پروتئین توسط باکتریها ممانعت بعمل می آورد. ویرجینیامایسین آنتی بیوتیکی است که توسط استرپتومایسس ویرجینیه تولید می گردد. این دارو عموماً از راه گوارش جذب نمی شود. بنابراین، تاثیر خود را بر فلور میکروبی دستگاه گوارش بر جای می گذارد.این آنتی بیوتیک دارای اثر باکتریوسیدی (باکتری کش) بوده و دارای ۲ بخش M و S می باشد که هر کدام به تنهایی دارای اثر باکتریواستاتیکی هستند و سینرژیسم آنها باعث باکتریویسیدی ویرجینیامایسین می شود و به این ترتیب قدرت موثر آن نیز ۱۰۰ برابر افزایش می یابد.
نسبت قسمت M به بخش S تقریباًٌ ۴ به ۱ بوده که البته بخش M در حد بسیار در شکمبه نشخوار کنندگان متابولیزه شده ولی بخش S دچار هیچ گونه فعالیت متابولیکی در شکمبه نمی شود. متابولیت های حاصله از متابولیسم بخش M نیز تا حدودی دارای فعالیت ضد میکروبی هستند.محصول تجاری حاوی ۷۵ درصد M و ۵ درصد S می باشد.این مخلوط یک پودر بدون شکل می باشد که در حرارت ۱۴۰-۱۳۸ درجه سانتیگراد غیر فعال می شود. این دارو به میزان کم در آب و اسید رقیق محلول می باشد. در محیط های قلیایی نامحلول بوده و سریعاً غیر فعال می شود.
دیدگاه ها