خواص دارویی گل بنفشه

گیاه بنفشه یک علف و پایا و دارای برگ هایی است که از محل مشترکی در ناحیه یقه خارج می‌شوند. برگ‌های آن قلبی شکل و دارای دمبرگ دراز است. گلهای آن منفرد، زیبا و به رنگ بنفش بندرت سفید یا گلی و معطر هستند. دمگل‌های دراز گل بنفشه که از بین دمبرگ‌ها منشاء می‌گیرند، قبل از منتهی شدن به گل، حالت خمیده شبیه عصا پیدا می‌کنند. میوه‌های بنفشه پوشینه، کروی، پوشیده از کرک و محتوی دانه‌هایی به رنگ زرد با لکه‌ های سفید است. گل‌های زیبا و معطر گل بنفشه در اوایل بهار ظاهر می‌شوند و در تابستان گلهایی عاری از گلبرگ در بین دمبرگ‌های آن ظاهر می‌شود که همیشه به حالت مخفی درآن باقی می ماند. گل‌های بنفشه در مقابل نور رنگ خود را از دست می‌دهند و در جای خشک و تاریک حتی بیش از یکسال رنگ خود را حفظ می‌کنند.
بنفشه به طور طبیعی درشمال ایران می‌روید، ولی با توجه به این که امروزه به عنوان یک گل زینتی درباغچه‌ ها کاشته می‌شود، می‌توان آن را دراکثر نقاط ایران مشاهده کرد. به بنفشه گل زیر برف می گویند زیرا آن را در زمستان می کارند.
موارد استفاده در طب سنتی
بر اساس طب سنتی تمامی قسمت‌های بنفشه از جمله برگ، گل، دانه، ریشه، و سرشاخه‌ های گل‌دار آن مصرف دارویی دارند. بنفشه مرطوب، تند، سرد و اندکی تلخ میباشد و دارای ویژگی هایی همچون : ضد التهاب، خلط آور، محرک، ادرار آور ضد تومور، ضد رماتیسم، ملین، ضد میکروب، معرق، تثبیت کنندۀ دیوارۀ مویرگ‌ها و تصفیه کنندۀ خون است. شربت تهیه شده از دم کردۀ گل بنفشه را برای درمان سرفه می‌توان استفاده نمود.
نحوه استفاده داروئی
دو قاشق غذاخوری از پودر گیاه را در نیم لیتر آب جوشیده ریخته و با اضافه کردن مقداری شیر و عسل آن را مصرف کنید. دم کرده بنفشه را بعد از تغلیظ به صورت کمپرس برای درمان بیماریهای پوستی هم می‌توان استفاده نمود. برای درمان رماتیسم می‌توان از کمپرس دم کرده گیاه بر روی موضع، روزی دوبار استفاده کرد. از پودر گیاه و آب خمیری درست می‌شود که برای بهبودی زخمها و جراحات مفید می‌باشد .دانه بنفشه به مقدار 5 تا 10 گرم، در اطفال اثر ملین می‌گذارد و مصرف 7 تا 15 گرم از آن در 150 گرم آب، اثر مسهلی ملایم را ظاهر می‌نماید. از روغن بنفشه می‌توان برای جلوگیری از ریزش موی سر، شوره سر، خارش پوستی، ورم لثه، سردرد و خونریزی بینی استفاده کرد.