علف‌های هرز مزارع گندم به دو دسته پهن برگ و باریک برگ تقسیم می‌شود.
- علف‌های هرز باریک برگ:
بیشتر علف‌های هرز بریک برگ مزارع گندم متعلق به تیره گندمیان (گرامینه) بوده و در مراحل ادامه رشد شباهت زیادی به گندم دارند. عمده‌ترین آن‌ها شامل یولاف وحشی، علف خونی، چچم، دم‌روباهی کشیده، جوموشی، علف پشمکی و چاودار است.
الف- علف‌های هرز پهن برگ:
علف‌های پهن برگ به دو دسته علف‌های هرز یکساله و دایمی تقسیم می‌شود. علف‌های هرز یکساله مانند: کیسه کشیش، خردل وحشی، گندمک، میاگرام، شلمی، ازمک، شقایق، خاک شیر و ماشک. علف‌های هرز دایمی مانند: شیرین‌بیان، خار شتر، تلخه و پیچک صحرایی.
روش‌های کنترل علف‌های هرز مزارع گندم
کنترل علف‌های هرز به دو طریق زراعی و شیمیایی امکانپذیر است.
- نوع علف‌کش باید با توجه به شناخت دقیق علف‌های هرز استفاده شود.
- میزان و زمان مناسب سمپاشی مدنظر قرار گیرد.
- نوع سمپاشی و نازل با توجه به امکانات و وسعت مزرعه تعیین شود.
سمپاش پشتی با عرض کار 5/1 متر به میزان 300 لیتر محلول در هر هکتار با وسعت کم قابل استفاده است. سمپاش پشت تراکتور بوم‌دار با عرض هشت تا 12 متر و نازل‌های تی‌جت با سرعت سه تا شش کیلومتر در ساعت د رمزارع بزرگ‌تر کاربرد دارد. باید دقت شود که ارتفاع سمپاش از سطح زمین 50 سانتی‌متر برای کنترل شیمیایی علف‌های هرز باریک‌برگ می‌توان از علف‌کش‌های ایلوکسان (5/2 لیتر در هکتار) پوماسوپر (2/1 – 8/0 لیتر در هکتار)، تاپیک (9/0 – 6/0 لیتر در هکتار) و آونج (چهار لیتر در هکتار) استفاده کرد.
برای کنترل شیمیایی علف‌های هرز پهن‌برگ از علف‌کش‌های گرانستار (20 – 15 گرم در هکتار) و پاردنر (5/2 – 2 لیتر در هکتار) استفاده می‌شود.
- رعایت تناوب زراعی مانند کشت گندم پس از گیاهان وجینی (آفتابگردان، ذرت، حبوبات، نباتات علوفه‌ای)
- شخم به موقع در سال آیش قبل از به‌گل‌رفتن علف‌های هرز یکساله در اوایل بهار
- رعایت تراکم مناسب مزرعه گندم
- استفاده از بذر خالص و عاری از بذرهای علف‌های هرز (بذر مادری – بذر گواهی‌شده)
- هیرم زمین قبل از کاشت با یک یا دو بار آبیاری و شخم زمین
- کنترل مکانیکی (در مزارعی که آلوده به علف‌های هرز کله‌ای است می‌توان به صورت مکایکی آن‌ها را معدوم کرد.)
- عدم استفاده از کود دامی تازه (به دلیل فراوانی بذر علف‌های هرز زنده در آن) و استفاده از کود دامی کهنه و پوسیده.
- علف‌های هرز باریک برگ:
بیشتر علف‌های هرز بریک برگ مزارع گندم متعلق به تیره گندمیان (گرامینه) بوده و در مراحل ادامه رشد شباهت زیادی به گندم دارند. عمده‌ترین آن‌ها شامل یولاف وحشی، علف خونی، چچم، دم‌روباهی کشیده، جوموشی، علف پشمکی و چاودار است.
الف- علف‌های هرز پهن برگ:
علف‌های پهن برگ به دو دسته علف‌های هرز یکساله و دایمی تقسیم می‌شود. علف‌های هرز یکساله مانند: کیسه کشیش، خردل وحشی، گندمک، میاگرام، شلمی، ازمک، شقایق، خاک شیر و ماشک. علف‌های هرز دایمی مانند: شیرین‌بیان، خار شتر، تلخه و پیچک صحرایی.
روش‌های کنترل علف‌های هرز مزارع گندم
کنترل علف‌های هرز به دو طریق زراعی و شیمیایی امکانپذیر است.
- کنترل شیمیایی:
- نوع علف‌کش باید با توجه به شناخت دقیق علف‌های هرز استفاده شود.
- میزان و زمان مناسب سمپاشی مدنظر قرار گیرد.
- نوع سمپاشی و نازل با توجه به امکانات و وسعت مزرعه تعیین شود.
سمپاش پشتی با عرض کار 5/1 متر به میزان 300 لیتر محلول در هر هکتار با وسعت کم قابل استفاده است. سمپاش پشت تراکتور بوم‌دار با عرض هشت تا 12 متر و نازل‌های تی‌جت با سرعت سه تا شش کیلومتر در ساعت د رمزارع بزرگ‌تر کاربرد دارد. باید دقت شود که ارتفاع سمپاش از سطح زمین 50 سانتی‌متر برای کنترل شیمیایی علف‌های هرز باریک‌برگ می‌توان از علف‌کش‌های ایلوکسان (5/2 لیتر در هکتار) پوماسوپر (2/1 – 8/0 لیتر در هکتار)، تاپیک (9/0 – 6/0 لیتر در هکتار) و آونج (چهار لیتر در هکتار) استفاده کرد.
برای کنترل شیمیایی علف‌های هرز پهن‌برگ از علف‌کش‌های گرانستار (20 – 15 گرم در هکتار) و پاردنر (5/2 – 2 لیتر در هکتار) استفاده می‌شود.
- - کنترل زراعی:
- رعایت تناوب زراعی مانند کشت گندم پس از گیاهان وجینی (آفتابگردان، ذرت، حبوبات، نباتات علوفه‌ای)
- شخم به موقع در سال آیش قبل از به‌گل‌رفتن علف‌های هرز یکساله در اوایل بهار
- رعایت تراکم مناسب مزرعه گندم
- استفاده از بذر خالص و عاری از بذرهای علف‌های هرز (بذر مادری – بذر گواهی‌شده)
- هیرم زمین قبل از کاشت با یک یا دو بار آبیاری و شخم زمین
- کنترل مکانیکی (در مزارعی که آلوده به علف‌های هرز کله‌ای است می‌توان به صورت مکایکی آن‌ها را معدوم کرد.)
- عدم استفاده از کود دامی تازه (به دلیل فراوانی بذر علف‌های هرز زنده در آن) و استفاده از کود دامی کهنه و پوسیده.
دیدگاه ها