در راستای کاهش مصرف سموم شیمیایی و تحقق مبارزه بیولوژیک در قالب مبارزه تلفیقی اثرات توام باکتری B.t.var. kurstaki, B و نماتدهای Steinernematidae بر روی سنین لاروی کارادنیا (Spodoptera exigua Hb) در شرایط آزمایشگاهی و بر روی گیاه چغندر قندر بررسی گردید. در این تحقق برای ارزیابی تاثیر توام باکتری و نماتد از معیار LC50 و LC25 حاصل از تاثیر غلظتهای باکتری و نماتد بر روی سنین لاروی آفت بهره گرفته شد.جهت نیل به این هدف، لاروهای آفت در شرایط آزمایشگاهی بر روی غذای مصنوعی و طبیعی پرورش داده شد و بعد از تفکیک سنین لاروی، LC50 حاصل از تاثیر باکتری با فرم تجارتی دلفین و همچنین نماتدهای استحصال شده به روش "Galleria trap" از خاک مزارع که در روی لاروهای سن آخر پروانه موم خوار به روش درون ارگانیسمی پرورش یافته بودند، بر روی پنج سن لاروی کارادرینا (سنین 1 تا 5) بدست آمد. LC50 حاصل از تاثیر نماتد بر روی پنج سن لاروی بترتیب 164، 342، 396، 450 و 481 نماتد در یک دهم میلی لیتر و LC50 حاصل از تاثیر غلظتهای باکتری بترتیب 307، 1226، 2297، 3103 و3226 پی پی ام برآورد گردید. بعد از تعیین LC50 اقدام به محاسبه LC25 گردید، برای اینکار در معادله تجزیه پروبیت حاصل از تاثیر غلظتهای نماتد و باکتری به جای متغیر y پروبیت 25 درصد تلفات قرار داده شد و مقدار x محاسبه گردید و بعد از محاسبه آنتی لگاریتم x، مقدار LC25 باکتری 135، 444، 1197، 1527 و 1920 پی پی ام بر روی پنج سن لاروی محاسبه شد. بعد از تعیین LC50 و LC25 هر دو عامل، اقدام به بررسی اثرات آنها در شرایط اختلاط و جداگانه در قالب طرح کرت کاملا تصادفی در چهار تیمار شامل تیمار باکتری (B) LC50 ، تیمار باند (N) LC50، تیمار مخلوط باکتری و نماتد N)+ LC25 (B)) LC50و تیمار شاهد و هر تیمار در 4 تکرار بر روی پنج سن لاروری شد.نتایجات آزمایشات نشان داد که در سنین اول و دوم با توجه به درصد تلفات حاصل از تاثیر تیمارها، بین تیمار ترکیب باکتری و نماتد با دو تیمار نماتد و باکتری اختلاف معنی داری وجود نداشت. ما در سنین سوم، چهارم و پنجم تیمار ترکیب باکتری و نماتد تفاوت معنی داری با هر دو تیمار دیگر داشت و با افزایش سنین لاروی خاصیت افزایشی در تاثیر توام نماتد و باکتری مشاهده گردید. همچنین در طی بررسی تاثیر غلظتهای باکتری و نماتد بر روی سنین لاروی (محاسبه LC50 ) در سنین سوم، چهارم و پنجم حساسیت به نماتد و مقاومت به باکتری دیده شد که با کاربرد توام دو عوامل در این سنین افزایش تلفات و خاصیت سینرژیستی در نتیجه حاصل گردید. که نماتد به عنوان یک حامل و پاتوژن در این اثر دخالت داشت. در ادامه آزمایشات اثرات غلظتهای نماتد در مقادیر 3 10 * 4، 4 10 * 2 و 4 10 * 4 نماتد دولیتر بر روی پیش شفیره و شفیره بررسی گردید که بترتیب 6/26، 50 و 80 درصد تلفات بر روی پیش شفیره و 6/16، 3/23 و 3/33 درصد تلفات برروی مرحله شفیره مشاهده گردید که با توجه به نتایج حاصله حساسیت پیش شفیره ها در مقایسه با شفیره های برگخوار چغندر قند به غلظتهای نماتد کاملا مشهود بوده و استفاده از نماتدها در این مرحله علاوه بر سنین لاروی قابل توصیه می باشد.
چراندن دام در مزرعه چند روز قبل از برداشت محصول، جمع آوری و معدوم نمودن بقایای چغندرقند پس از برداشت محصول، شخم عمیق پس از برداشت محصول و دادن یخ آب زمستانی و زودکشت کردن چغندرقند در بهار در کاهش جمعیت این آفت موثر است.
همچنین آبیاری به موقع و منظم مزرعه با تولید رطوبت در مزرعه باعث کاهش فعالیت و جمعیت آفت شده، به همین دلیل در مزارعی که به وسیله آبیاری بارانی یا غرقابی، آبیاری می شوند جمعیت آفت تا حداقل ممکن کاهش پیدا کرده است.
سمپاشی علیه این آفت با یکی از سموم دیازینون 60 درصد، اتریمفوس 50 درصد در یک تا دو نوبت در زمانی که میزان آلودگی به حدود 20 درصد می رسد، توصیه شده است
آفت بید چغندرقند با آبیاری به موقع و رطوبت از بین می رود:
بید چغندرقند از آفات اختصاصی چغندر بوده و به چغندرقندهای لبویی، علوفه ای و وحشی آسیب می رساند و از مناطق چغندرکاری استانهای خراسان، فارس، کرمان، اصفهان، آذربایجان و کرمانشاه گزارش شده است.خسارت ناشی از این آفت در اوایل تابستان که هوا گرم و خشک تر است شدت بیشتری دارد.
لاروهای بید چغندرقند در ابتدا بیشتر، کناره برگها و دمبرگها را مورد تغذیه قرار می دهند و در نتیجه کناره برگها سیاه شده و باعث لوله شدن آنها می شود ولی نسلهای بعدی آفت از انتهای دمبرگها و جوانه های مرکزی چغندرقند که محل اصلی زندگی این آفت است، تغذیه می کند. در مواقعی که جوانه های مرکزی کاملا فاسد شده و از بین رفتند، لاروها برای تغذیه در مغز بوته و سرریشه ها در قسمتی که هم سطح خاک است فرو می روند و در نتیجه دالانهایی تولید می کنند. و در مناطق گرمسیر که لاروها از مغز چغندرقند تغذیه می کنند در اثر تغذیه آفت و گرمی هوا شیره چغندرقند از وسط بوته ها شروع به جوشیدن می کند. نکته قابل توجه این است که به طور کلی لاروهای این آفت از نور گریزانند و همیشه در لابه لای جوانه ها، برگ ها و دمبرگها پنهان هستند.
چراندن دام در مزرعه چند روز قبل از برداشت محصول، جمع آوری و معدوم نمودن بقایای چغندرقند پس از برداشت محصول، شخم عمیق پس از برداشت محصول و دادن یخ آب زمستانی و زودکشت کردن چغندرقند در بهار در کاهش جمعیت این آفت موثر است.
همچنین آبیاری به موقع و منظم مزرعه با تولید رطوبت در مزرعه باعث کاهش فعالیت و جمعیت آفت شده، به همین دلیل در مزارعی که به وسیله آبیاری بارانی یا غرقابی، آبیاری می شوند جمعیت آفت تا حداقل ممکن کاهش پیدا کرده است.
سمپاشی علیه این آفت با یکی از سموم دیازینون 60 درصد، اتریمفوس 50 درصد در یک تا دو نوبت در زمانی که میزان آلودگی به حدود 20 درصد می رسد، توصیه شده است
آفت بید چغندرقند با آبیاری به موقع و رطوبت از بین می رود:
بید چغندرقند از آفات اختصاصی چغندر بوده و به چغندرقندهای لبویی، علوفه ای و وحشی آسیب می رساند و از مناطق چغندرکاری استانهای خراسان، فارس، کرمان، اصفهان، آذربایجان و کرمانشاه گزارش شده است.خسارت ناشی از این آفت در اوایل تابستان که هوا گرم و خشک تر است شدت بیشتری دارد.
لاروهای بید چغندرقند در ابتدا بیشتر، کناره برگها و دمبرگها را مورد تغذیه قرار می دهند و در نتیجه کناره برگها سیاه شده و باعث لوله شدن آنها می شود ولی نسلهای بعدی آفت از انتهای دمبرگها و جوانه های مرکزی چغندرقند که محل اصلی زندگی این آفت است، تغذیه می کند. در مواقعی که جوانه های مرکزی کاملا فاسد شده و از بین رفتند، لاروها برای تغذیه در مغز بوته و سرریشه ها در قسمتی که هم سطح خاک است فرو می روند و در نتیجه دالانهایی تولید می کنند. و در مناطق گرمسیر که لاروها از مغز چغندرقند تغذیه می کنند در اثر تغذیه آفت و گرمی هوا شیره چغندرقند از وسط بوته ها شروع به جوشیدن می کند. نکته قابل توجه این است که به طور کلی لاروهای این آفت از نور گریزانند و همیشه در لابه لای جوانه ها، برگ ها و دمبرگها پنهان هستند.
دیدگاه ها