در ژاپن تاکنون سه نوع بیماری آکاگار مشخص شده که در سایر کشور ها نیز نظیر آنها مشاهده شده است.
بطور کلی برای جلوگیری از بروز این بیماری ها استفاده از کودهای شیمیایی غیر سولفوره ضرورت دارد. به علاوه عملیات اصلاح خاک با استفاده از خاک های سرخ مناطق مرتفع، بهبود روش های آبیاری و کاشت و همچنین مصرف ک.د های فسفاته و عدم استعمال کودهای دامی در موقع رشد گیاه و نیز استفاده از ارقام مقاوم در پیشگیری از این بیماری ها مؤثرند.
آکاگار نوع اول
این بیماری در خاک های قرمز رسی لیمونی سنگین و در مزارع مرتفع و یا در زمین های متشکله از خاکستر آتشفشان ها که به مزارع برنج تبدیل شده بروز می کند. این حاک ها اسیدی بوده و از لحاظ فسفر فقیرند.
آکاگار نوع دوم
این بیماری در خاک های ماک که خوب زهکشی نشده و یا در مزارع باطلاقی پست بروز می کند. علائم بیماری با زرد شدن رگبرگ میانی شروع شده و بتدریج لکه های قهوه ای متمایل به زرد در سطح برگ ها ظاهر می گردد. در مواقعی که بیماری شدید باشد ممکن است لکه ها قبل از زرد شدن رگبرگ میانی در برگ ها پدیدار شود. ریشه گیاه بیمار نیز به رنگ قهوه ای متمایل به قرمز در آمده و به تدریج قهوه ای تیره و یا سیاه شده و می پویذ.
بیماری آکاگار نوع دوم در اثر ترکیب عوامل مختلفی در خاک از قبیل زیادی بیش از حد آهن و مواد آلی، ایجاد گاز هیدروژن سولفوره و کمبود پتاسیم بروز می کند. بررسی های اخیر نیز نشان داده که این بیماری در اثر کمبود روی حاک ایجاد می شود. استفاده از کودهای پتاسی به تنهایی نمی تواند از بروز بیماری جلوگیری کند.
آکاگار نوع سوم
اینگونه بیماری در زمینهای پست و خاک های ماک که خوب زهکشی نشده و یا در خاک های باطلاقیکه از نظر پتاسیم فقیر باشند بروز می کند. علائم بیماری ابتدا با ظهور لکه های قرمز متمایل به قهوه ای در برگ های مسن آشکار شده و به تدریج منجر به خشکیدن آنها از نوک به پایین می گردد. ریشه گیاه بیمار نیز ممکن است قهوه ای و یا حتی سیاه شده و بپوسد. برای جلوگیری از بروز این بیماری مصرف کوهای پتاسی توصیه می گردد. به علاوه بهبود زهکشی خاک ممکن است در پیشگیری از بروز بیماری مؤثر باشد.
علائم بیماری به صورت لکه های کوچک قهوه ای رنگ در نوک برگ های پایینی گیاه ظاهر شده و به تدریج در تمام سطح برگ منتشر می شود بطوریکه تمام برگ به رنگ قهوه ای متمایل به زرد در آمده و از بین می رود. علائم این بیماری ممکن است به آسانی با علائم بیماری بلاست اشتباه شود. مصرف کودهای فسفره در این قبیل حاک ها بروز بیماری را کاهش می دهد به علاوه مصرف کودهای پتاسی نیز تا حدودی در کاهش بیماری مؤپر است.
بطور کلی برای جلوگیری از بروز این بیماری ها استفاده از کودهای شیمیایی غیر سولفوره ضرورت دارد. به علاوه عملیات اصلاح خاک با استفاده از خاک های سرخ مناطق مرتفع، بهبود روش های آبیاری و کاشت و همچنین مصرف ک.د های فسفاته و عدم استعمال کودهای دامی در موقع رشد گیاه و نیز استفاده از ارقام مقاوم در پیشگیری از این بیماری ها مؤثرند.
آکاگار نوع اول
این بیماری در خاک های قرمز رسی لیمونی سنگین و در مزارع مرتفع و یا در زمین های متشکله از خاکستر آتشفشان ها که به مزارع برنج تبدیل شده بروز می کند. این حاک ها اسیدی بوده و از لحاظ فسفر فقیرند.
آکاگار نوع دوم
این بیماری در خاک های ماک که خوب زهکشی نشده و یا در مزارع باطلاقی پست بروز می کند. علائم بیماری با زرد شدن رگبرگ میانی شروع شده و بتدریج لکه های قهوه ای متمایل به زرد در سطح برگ ها ظاهر می گردد. در مواقعی که بیماری شدید باشد ممکن است لکه ها قبل از زرد شدن رگبرگ میانی در برگ ها پدیدار شود. ریشه گیاه بیمار نیز به رنگ قهوه ای متمایل به قرمز در آمده و به تدریج قهوه ای تیره و یا سیاه شده و می پویذ.
بیماری آکاگار نوع دوم در اثر ترکیب عوامل مختلفی در خاک از قبیل زیادی بیش از حد آهن و مواد آلی، ایجاد گاز هیدروژن سولفوره و کمبود پتاسیم بروز می کند. بررسی های اخیر نیز نشان داده که این بیماری در اثر کمبود روی حاک ایجاد می شود. استفاده از کودهای پتاسی به تنهایی نمی تواند از بروز بیماری جلوگیری کند.
آکاگار نوع سوم
اینگونه بیماری در زمینهای پست و خاک های ماک که خوب زهکشی نشده و یا در خاک های باطلاقیکه از نظر پتاسیم فقیر باشند بروز می کند. علائم بیماری ابتدا با ظهور لکه های قرمز متمایل به قهوه ای در برگ های مسن آشکار شده و به تدریج منجر به خشکیدن آنها از نوک به پایین می گردد. ریشه گیاه بیمار نیز ممکن است قهوه ای و یا حتی سیاه شده و بپوسد. برای جلوگیری از بروز این بیماری مصرف کوهای پتاسی توصیه می گردد. به علاوه بهبود زهکشی خاک ممکن است در پیشگیری از بروز بیماری مؤثر باشد.
علائم بیماری به صورت لکه های کوچک قهوه ای رنگ در نوک برگ های پایینی گیاه ظاهر شده و به تدریج در تمام سطح برگ منتشر می شود بطوریکه تمام برگ به رنگ قهوه ای متمایل به زرد در آمده و از بین می رود. علائم این بیماری ممکن است به آسانی با علائم بیماری بلاست اشتباه شود. مصرف کودهای فسفره در این قبیل حاک ها بروز بیماری را کاهش می دهد به علاوه مصرف کودهای پتاسی نیز تا حدودی در کاهش بیماری مؤپر است.
دیدگاه ها