تعیین احتیاجات غذایی فیلماهی از مرحله لاروی تا مرحله عرضه
به منظور دستیابی به مناسبترین جیره استارتر ، تعیین اثر سطوح مختلف پروتئین و انرژی ، همچنین اثر نسبتهای مختلف کربوهیدرات به چربی بر روند رشد و ترکیب شیمیایی لاشه فیلماهیان پرورشی از مرحله لاروی تا مرحله عرضه به بازار ، آزمایش رشدی در چندین فاز مطالعاتی طراحی و اجرا گردید.
فاز اول : آزمایش رشدی به منظور مقایسه روند رشد لارو فیماهی (Huso huso) بدون طی دوره سازگاری به غذای دستی (وزن متوسط 02/0 ± 02/105 میلیگرم) در قالب طرح آماری کاملاً تصادفی متعادل در چهار تکرار در حوضچه‌های فایبرگلاس 500 لیتری در شرایط یکسان پرورشی طراحی و انجام شد. عادت به غذای گرانولی شده در 100% نمونه‌های تغذیه کننده در روزهای سوم تا پنجم مشاهده گردید. میزان رشد لاروها در گروه تغذیه شده با کنسانتره ایرانی بصورت مخلوط با 10% گاماروس و جیره وارداتی ارفای هلند بطور معنی‌‌داری نسبت به سایر تیمارها به استثنای تیمار غذای زنده بیشتر بود (5/0≤ P ) . با توجه به سازگاری لاروها به غذای کنسانتره ، درصد بازماندگی ، میزان رشد و نمو لاروها می توان اذعان نمود که وزن متوسط 100تا 120 میلیگرم جهت بررسی تاثیر غذاهای مختلف کنسانتره مناسب بود ، احتمالاً در این وزن سیستم چشایی ، دستگاه گوارش و آنزیمهای هضم کاملاً رشد نموده و توانایی جذب ذرات غذایی نقش کامل خود را ایفاد می‌کنند.
فاز دوم : به منظور بررسی اثر مقادیر مختلف پروتئین و انرژی ، همچنین نسبت بهینه آنها (P/E) بر رشد و ترکیب شیمیایی لاشه بچه فیلماهی پرورشی (Huso huso) از مرحله انگشت قد تا مرحله عرضه به بازار آزمایش رشدی در قالب طرح آماری کاملاً تصادفی متعادل به روش فاکتوریل در شرایط یکسان پرورشی در چهار کلاسه وزنی به نجام رسید . نتایج آزمایش نشان می‌دهد که در یک سطح انرژی ثابت ، با افزایش میزان پروتئین از 35 به 50%، شاخص افزایش وزن ، شاخص رشد ویژه (SGR) ، نسبت بازده پروتئین (PER) و کارایی غذا (FE) ز روند صعودی و میزان ضریب تبدیل غذا (FCR) و میزان بهره‌برداری از پروتیئن خالص (NPU%) از روند نزولی برخوردار بودند (05/0 ≤ P) روند تغییرات فاکتورهای فوق‌الذکر با افزایش سطح انرژی دارای رابطه مثبت بوده و افزایش یافتند (05/0 ≤ P ) . در تمام سطوح پروتئین ، بچه ماهیان تغذیه شده با جیره کم انرژی از روند رشد کمتری نسبت به بچه ماهیان تغذیه شده با انرژی متعادل و انرژی بالا برخوردار بودند (05/0 ≤ P ) . نتایج حاکی از آن است که ، چربی لاشه بدون توجه به میزان پروتئین با چربی جیره همبستگی مثبت و رابطه عکس با مقدار پروتئین و رطوبت جیره دارد (05/0≤ P ) .
فاز سوم : به منظور بررسی اثر مقادیر مختلف پروتئین و نسبت بهینه کربوهیدرات به چربی (CHO/EE) . آزمایش رشدی در قالب طرح آماری کاملاً تصادفی متعادل به روش فاکتوریل در شرایط یکسان پرورشی در 5 کلاسه وزنی بر رشد و ترکیب شیمیایی لاشه بچه فیلماهی پرورشی (Huso huso) از مرحله انگشت قد تا مرحله عرضه به بازار به انجام رسید . نتایج آزمایش نشان داد در هر سطح پروتئین به استثنای تیمار 1/1 با کاهش نسبت کربوهیدرات به چربی (افزایش چربی و کاهش کربوهیدرات) شاخص رشد ویژه (SGR) و میزان خوراک مصرف شده (DFC) روند نزولی و میزان ضریب تبدیل غذا (FCR) و بهره‌برداری از پروتئین خالص (NPU%) از روند صعودی برخوردارند (05/0 ≤ P ) . افزایش پروتئین تنها بر شاخصهای نسبت بازده پروتئین (PER) تاثیر گذار بود (05/0 ≤ P ) . در تمام سطوح پروتئین ، بچه ماهیان تغذیه شده با جیره حاوی سطوح متعادل کربوهیدرات و چربی (نسبت کربوهیدرات و چربی 1/1) از روند رشد مناسبتری نسبت به بچه ماهیان تغذیه شده از جیره‌های بیشینه و کمیته کربوهیدرات و چربی (نسبت کربوهیدرات به چربی 7/1 و 8/0 ) برخوردار بودند.
به منظور دستیابی به مناسبترین جیره استارتر ، تعیین اثر سطوح مختلف پروتئین و انرژی ، همچنین اثر نسبتهای مختلف کربوهیدرات به چربی بر روند رشد و ترکیب شیمیایی لاشه فیلماهیان پرورشی از مرحله لاروی تا مرحله عرضه به بازار ، آزمایش رشدی در چندین فاز مطالعاتی طراحی و اجرا گردید.
فاز اول : آزمایش رشدی به منظور مقایسه روند رشد لارو فیماهی (Huso huso) بدون طی دوره سازگاری به غذای دستی (وزن متوسط 02/0 ± 02/105 میلیگرم) در قالب طرح آماری کاملاً تصادفی متعادل در چهار تکرار در حوضچه‌های فایبرگلاس 500 لیتری در شرایط یکسان پرورشی طراحی و انجام شد. عادت به غذای گرانولی شده در 100% نمونه‌های تغذیه کننده در روزهای سوم تا پنجم مشاهده گردید. میزان رشد لاروها در گروه تغذیه شده با کنسانتره ایرانی بصورت مخلوط با 10% گاماروس و جیره وارداتی ارفای هلند بطور معنی‌‌داری نسبت به سایر تیمارها به استثنای تیمار غذای زنده بیشتر بود (5/0≤ P ) . با توجه به سازگاری لاروها به غذای کنسانتره ، درصد بازماندگی ، میزان رشد و نمو لاروها می توان اذعان نمود که وزن متوسط 100تا 120 میلیگرم جهت بررسی تاثیر غذاهای مختلف کنسانتره مناسب بود ، احتمالاً در این وزن سیستم چشایی ، دستگاه گوارش و آنزیمهای هضم کاملاً رشد نموده و توانایی جذب ذرات غذایی نقش کامل خود را ایفاد می‌کنند.
فاز دوم : به منظور بررسی اثر مقادیر مختلف پروتئین و انرژی ، همچنین نسبت بهینه آنها (P/E) بر رشد و ترکیب شیمیایی لاشه بچه فیلماهی پرورشی (Huso huso) از مرحله انگشت قد تا مرحله عرضه به بازار آزمایش رشدی در قالب طرح آماری کاملاً تصادفی متعادل به روش فاکتوریل در شرایط یکسان پرورشی در چهار کلاسه وزنی به نجام رسید . نتایج آزمایش نشان می‌دهد که در یک سطح انرژی ثابت ، با افزایش میزان پروتئین از 35 به 50%، شاخص افزایش وزن ، شاخص رشد ویژه (SGR) ، نسبت بازده پروتئین (PER) و کارایی غذا (FE) ز روند صعودی و میزان ضریب تبدیل غذا (FCR) و میزان بهره‌برداری از پروتیئن خالص (NPU%) از روند نزولی برخوردار بودند (05/0 ≤ P) روند تغییرات فاکتورهای فوق‌الذکر با افزایش سطح انرژی دارای رابطه مثبت بوده و افزایش یافتند (05/0 ≤ P ) . در تمام سطوح پروتئین ، بچه ماهیان تغذیه شده با جیره کم انرژی از روند رشد کمتری نسبت به بچه ماهیان تغذیه شده با انرژی متعادل و انرژی بالا برخوردار بودند (05/0 ≤ P ) . نتایج حاکی از آن است که ، چربی لاشه بدون توجه به میزان پروتئین با چربی جیره همبستگی مثبت و رابطه عکس با مقدار پروتئین و رطوبت جیره دارد (05/0≤ P ) .
فاز سوم : به منظور بررسی اثر مقادیر مختلف پروتئین و نسبت بهینه کربوهیدرات به چربی (CHO/EE) . آزمایش رشدی در قالب طرح آماری کاملاً تصادفی متعادل به روش فاکتوریل در شرایط یکسان پرورشی در 5 کلاسه وزنی بر رشد و ترکیب شیمیایی لاشه بچه فیلماهی پرورشی (Huso huso) از مرحله انگشت قد تا مرحله عرضه به بازار به انجام رسید . نتایج آزمایش نشان داد در هر سطح پروتئین به استثنای تیمار 1/1 با کاهش نسبت کربوهیدرات به چربی (افزایش چربی و کاهش کربوهیدرات) شاخص رشد ویژه (SGR) و میزان خوراک مصرف شده (DFC) روند نزولی و میزان ضریب تبدیل غذا (FCR) و بهره‌برداری از پروتئین خالص (NPU%) از روند صعودی برخوردارند (05/0 ≤ P ) . افزایش پروتئین تنها بر شاخصهای نسبت بازده پروتئین (PER) تاثیر گذار بود (05/0 ≤ P ) . در تمام سطوح پروتئین ، بچه ماهیان تغذیه شده با جیره حاوی سطوح متعادل کربوهیدرات و چربی (نسبت کربوهیدرات و چربی 1/1) از روند رشد مناسبتری نسبت به بچه ماهیان تغذیه شده از جیره‌های بیشینه و کمیته کربوهیدرات و چربی (نسبت کربوهیدرات به چربی 7/1 و 8/0 ) برخوردار بودند.
دیدگاه ها