قلمه :
بخشی از قسمتهای رویشی گیاه که برای ازدیاد استفاده میشود قلمه است که بسته به نوع گیاه میتواند ریشه، برگ، ساقه و ... باشد.
قلمه ریشه : در این نوع قسمتی از ریشه را برداشته و در محیط ریشه زایی قرار میدهیم . اگر قلمه ریشه موئین باشد بصورت افقی میکاریم ( می خوابانیم ) البته در عمق 2 سانتی متری.
اگر ریشه ضخیم باشد قسمت نزدیک طوقه را نزدیک لایه خاک بصورت عمودی قرار می دهیم.
قلمه برگ : بسته به نوع گیاه تقسیم بندی می شود بطور مثال در گیاه سانسوریا برگ را به قطعات 5 سانتی متری بریده و داخل محیط ریشه زایی قرار می دهیم .
در بنفشه آفریقایی و بگونیا در محل رگبرگهای برگ خراش کوچکی داده و قسمت خراش داده شده را با گیره از روی دمبرگ به خاک می چسبانیم.
قلمه ساقه : که به انواع قلمه ساقه چوب سخت، ساقه نیمه سخت و ساقه چوب نرم تقسیم می شود.
قلمه ساقه چوب سخت در انجیر و مو : از چوبی که سال جاری آن تمام شده برداشته و استفاده میکنیم. مزیتی که دارد این است که خیلی مقاوم به شرایط محیطی است و زیاد مراقبت نمی خواهد اما خیلی سخت ریشه می دهد.
قلمه ساقه چوب نیمه سخت در زیتون : بعد از تهیه قلمه و قرار دادن آن در محیط از سیستم مه پاشی استفاده می کنیم.
قلمه ساقه چوب نرم : این نوع قلمه را بصورت انتهایی میگیرند و در گیاهانی که رشد علفی دارند از قسمت انتهایی 7 الی 8 سانتی متر قلمه میگیرند. در این نوع از دست دادن آب بسیار زیاد است و مراقبت زیادی را می طلبد، اما سهل ریشه زا هستند مانند شمعدانی، حسن یوسف و داوودی و ...
محل ریشه زایی
عوامل خاکی : ماسه از بهترین محیطهای ریشه زایی است که هر چه سطح مقطع ماسه تیزتر باشد ریشه زمخت و شکننده تر خواهد بود.
پرلیت : مزیتی که دارد این است که هوا را بیشتر در اختیار ریشه قرار می دهد و ریشه ها موئین و انعطاف پذیر می شوند.
خزه اسفاگنوم یا پیت : هم رطوبت را بیشتر نگه می دارد و هم اینکه ریشه ها موئین و انعطاف پذیر می شوند.
چمن کاری : جهت کاشت چمن موارد زیر باید رعایت شود:ابتدا محوطه مورد نظر باید از هر گونه علفهای هرز پاکسازی شود .( علفهای هرز را بایستی از ریشه خارج کرد) با شن کش سطح مورد نظر را بایستی صاف و عاری از هر گونه سنگ و پستی و بلندی کرد.زمین را با غلتک صاف کرده تا بستر کاملا مشخص شود.بذر ها باید بصورت نواری در روی بستر بطور یکنواخت پخش شوند. کود یا مالچ طوری بر روی بذرها پاشیده میشود که همه بذرها را بپوشاند.همچنین باید توجه داشت که مالچ بطور مساوی و یکنواخت روی بذرها پاشیده شود . اگرچنانچه کود دامی بیش از اندازه باشد موجب سوزش بذرها خواهد شد و اگر کود دامی کم ریخته شود رطوبت کافی را برای رساندن به بذور را نخواهد داشت.
لازم به توضیح است که هنگام چمن کاری در فضاهای سبز اطراف گلها و درختان را بصورت نواری بذر پاشی می کنند تا از ریخته شدن بذور حول گیاه جلوگیری شود.
همچنین باید توجه داشت که بذرها بصورت یکنواخت و یکسان پاشیده شوند . هنگام پاشیدن بذر چمن از مخلوط چند رقم بذر استفاده می شود زیرا که بذرها از نظر مقاومت متفاوتند. چمن تا زمان چمن زنی بار اول هر روز بطور مداوم باید آبیاری شود . ضمنا بذر چمن ورزشی یا sport آغشته به قارچ کش بوده که این قارچ کش به رنگ صورتی است . همچنین باید اضافه نمود که در هر متر مربع زمین بهتر است حدود 50 گرم بذر پاشیده شود.
هرس :
هرس درختان و گیاهان به دوصورت هرس زمستانی و هرس تابستانی انجام می پذیرد.
هرس زمستانه در زمانی انجام میگیرد که گیاه یا درخت کاملا بی برگ است و هرس تابستانه از نیمه بهار تا آخر تابستان صورت میگیرد.
کاشت برگ نو: برای کاشت گیاه برگ نو ابتدا باید محوطه مورد نظر را تا عمقی مناسب گود کرده سپس گیاه را از درون نایلونهای پوششی خارج کرده و گیاه را طوری در درون خاک قرار می دهیم که قسمتی از ساقه نیز زیر خاک بماند سپس کمی خاک کنار ریشه آن ریخته و گیاه بعدی را با فاصله تقریبا 15 سانتی متری از گیاه قبلی می کاریم . البته نحوه کاشت بصورت زیگزاگی است این هم برای زیباتر جلوه دادن کار است.باید در نظر داشت که مقدار خاکی که بر روی ریشه ریخته میشود کمی بیشتر از حد مورد نیاز باشد تا در هنگام آبیاری و نشست خاک مشکلی برای ما پدید نیاورد.لازم به توضیح است که گیاه برگ نو یک گیاه پرچین میباشد.
هرس درختچه رز :
درخچه رز درختچه ای زینتی است و از هیبریدهای مربوط به آن میتوان به پاکوتاه و پابلند اشاره کرد. این درختچه از خانواده Rosaceae بوده و گلهای آن دوجنسه هستند و گلهای آنها رنگهای مختلفی را دارند.
اطلاعات اولیه در هرس رز :
میوه در رز بصورت فندقه مجتمع است که حاوی هیپها یا بذرهایی که بصورت فندقه هستند. ما نباید اجازه دهیم تا درختچه به مرحله بذر برودزیرا که از انرژی گیاه کاسته شده و موجب میشود تا گیاه در سالهای آینده رشد کافی نداشته باشد.
درختچه رز حساسیت بسیار بالایی به علفهای هرز دارد بهمین جهت در اوایل فصل رشد در اطراف درختچه بیل زنی صورت میگیرد بطوریکه به ریشه گیاه آسیبی نرسد. در آخر دوره گلدهی نیز تمیز کردن اطراف درختچه انجام میشود.
افزودنی است که در درختچه رز هم نرکها به گل منتهی میشوند.
هرس در دو زمان صورت میگیرد( بستگی به مکان دارد ) : 1) اوایل و قبل از اواسط پائیز. 2) اوایل بهار.
در مناطق کوهستانی بعلت سرمای شدید زمستان هرس پائیزه صورت نمی گیرد زیرا در اینصورت سایر قسمتهای گیاه در اثر سرما از بین می روند بنابراین فقط هرس بهاره انجام می گیرد.
هرسی که ما انجام می دهیم از نوع تمیز کاری است یعنی حذف گلهای پیر و اضافی و همچنین هرس میوه .
با توجه به تعداد جوانه هایی که روی درختچه پخش شده اند ما دو نوع هرس میتوانیم انجام بدهیم :
الف ) هرس متعادل : در صورتی که تعداد جوانه ها زیاد باشد این نوع هرس را اعمال میکنیم. جوانه ها بصورت رویشی و زایشی بوده و تنه پوشیده از خار است که این خارها منشا اپیدرمی دارند.
ب) هرس شدید : در صورتی که تعداد جوانه ها کم باشد از هرس شدید استفاده میکنیم تا در سال آینده گلدهی افزایش یابد.
باید توجه داشت که درختچه رز در انتهای شاخه های سال جاری گل می دهد.
در موقع هرس جوانه های روبه بیرون حفظ شده و جوانه های داخلی را حذف می کنیم تا هم از ازدحام میانی گیاه بکاهیم و هم عوامل بیماری زا به حداقل برسند.
برای هرس رز باید اطراف طوقه را تمیز کینم تا بیماریها به سبب سایه اندازی شیوع نیابند. اگر چمن کنار رز کاشته شود، بعلت اینکه چمن آب بیشتری را جذب میکند و درختچه رز آب کمتر جذب می کند در نتیجه درختچه به تدریج از بین میرود به همین جهت آبیاری باید از پای درختچه صورت گیرد.
بهترین زمان آبیاری درختچه رز در اوایل صبح و نزدیک به غروب خورشید است.
حذف گلها بهتر است از روی برگهای 5 برگچه ای صورت گیرد زیرا جوانه ای که روی برگ 3 برگچه ای است بهتر رشد نمی کند. هرس باید درست از روی جوانه بصورت شیب دار صورت گیرد تا آب و برف روی آن نماند و موجب شیوع بیماری نگردد.
شاخه ای را که برگ ندارد بهتر است از محل جوانه مناسب هرس کرد.
در اوایل فصل بهار بعد از هرس بهتر است بیل زنی کم عمق صورت گرفته و کود های آهن و ازت به درختچه داده شود.
هرس جامی :این شکل از نظر طرز هرس بسیار شبیه هرس شلجمی است، با این تفاوت که در هنگام گزینش شاخه های اصلی، فاصله عمودی آنها با یکدیگر کمتر و حدود 15-10 سانتی متر در نظر گرفته می شود. چنین شاخه هایی، پس از اینکه رشد کردند و قطور شدند، فاصله های میانی را پر خواهند کرد و چنین به نظر خواهد آمد که همگی از انتهای تنه منشعب شده اند. شکل جامی بیشتر برای هلو و آلوی ژاپنی و گهگاه برای برخی از گونه های سیب و بادام بکار میرود. مزیت این شکل، باز بودن قسمت مرکزی تاج و نفوذ نور کافی به داخل آن می باشد. مهمترین عیب این شکل این است که محل اتصال شاخه های اصلی به تنه، بدلیل تراکم آنها به نسبت ضعیف است و همیشه این خطر وجود دارد که در اثر وزن میوه و فشار ناشی از برف و یخ زمستانه تنه یک یا چند شکاف از وسط بردارد و درخت از بین برود. عیب دیگر این شکل این است که حتی در درختان مثل هلو که حتی برای تربیت به شکلهای هرمی و شلجمی مناسب نیستند.
هرس شلجمی : این شکل بیشتر در میوه کاری و برای محدود کردن ارتفاع درخت و گسترده نمودن تاج ( در درختانی مانند گلابی، سیب، زردآلو، گردو، بادام، پسته، خرمالو، آلو و... ) به کار می رود. در این روش ، پس از آنکه نهال ترکه ای در زمین شد، سر آن را در فاصله ای حدود 115-120 سانتی متری زمین قطع می سازند. در سال بعد تولید تعدادی شاخه های فرعی می کند که در زمستان تعدادی از آنها را که از رشد چند جوانه بالایی حاصل شده و زاویه بسته و رشد عمودی دارند، حذف و از بقیه 2 تا 5 شاخه را که با تنه زاویه نزدیک به عمودی داشته و در اطراف تنه اصلی واقع شده و با یکدیگر 30-20 سانتی متر فاصله عمودی داشته باشند و به عنوان شاخه های اصلی درخت آینده گزینش و بقیه را از ته قطع می کنند. این طرز هرس باعث میشود که درخت در تمام جوانب خود دارای شاخه های قوی بشود و شاخه ها بتوانند محصول زیادی تولید کرده و در برابر وزن آن و نیز فشارهای خارجی به راحتی مقاومت کنند.
درخت آلبالو : در مقایسه با درخت گیلاس کوچکتر بوده و شاخه های درخت به حالت آویزان است که به این حالت ، حالت مجنون نیز می گویند. آلبالو و گیلاس بیشتر روی پوکی دومه ها میوه و گل می دهند. در گوجه قرمز پوکی دومه ها ریزتر است و برگها به رنگ قرمز دیده می شوند. خاردار بودن شاخه هر درخت نشان دهنده آن است که درخت وحشی است یا بعبارتی خودرو است.
نرک : شاخه هایی که رشد عمودی بیشتری دارند را نرک یا گورمان می گویند که هیچ گونه حالت میوه دهی ندارند و در این شاخه ها رشد رویشی به رشد زایشی غالب است.
برای اینکه بتوانیم نرکها را میوه ده بکنیم باید آنها را خم کرده و از طرف بیخ شاخه زخم ایجاد کنیم. نرک اجازه نمی دهد تا مواد غذایی به شاخه هایی که بطور افقی هستند برسد به همین جهت شاخه هایی که در کنار نرک هستند کمتر میوه میدهند.
درخت سیب : از تیره Rosaseae ، مالوس پمیلا MALUS PUMILA :
درخت سیبی در صورت هرس نامناسب میوه های بسیار ریز خواهد داشت. نوع و رنگ سیب را از روی تنه درختان ما می توانیم تشخیص دهیم . تنه درختان سیب زرد کمی زرد رنگتر است . برگهای درخت سیب ساده و بدون بریدگی و کاملا مشخص و نسبتا چرمی هستند ، همچنین کناره ها در برگ سیب کنگره دار هستند . از نظر رنگ شاخه ای که تازه باشد از شاخه هایی که سالهای قبل رشد کرده اند متمایز هستند . در روی شاخه ها بخش هایی که میوه ده هستند به اصطلاح دانه دار ها میخچه یا سیخک می نامند . آثار دم میوه بر روی میخچه نشان دهنده تعداد برداشت میوه از درخت است . هر چه طول میخچه درازتر باشد برداشت میوه بیشتر بوده است و هر چه اندازه میخچه کوچک باشد نسبت به میخچه درازتر ارزش بیشتری دارد . میخچه از طریق جوانه انتهایی رشد میکند ، در اصطلاح به میخچه بزرگ و طویل لامبورد گفته می شود. درختانی که پر از میخچه باشند اسپور نامیده میشوند. هر چه تعداد سیخک بیشتر باشد ارزش میوه دهی درخت بیشتر است. شاخه ای که از حالت سیخک اولیه خارج شده است براندی نامیده میشود. با ارزشترین عنصر میوه ده در دانه دارها میخچه ها هستند همچنین میخچه ای دارای اهمیت بیشتری است که به تنه اصلی نزدیکتر است. بیشترین آسیب را به درخت سیب کرم سیب می رساند که در سیب تخم گذاری کرده و باعث از بین رفتن محصول می شود. اگر تنه درخت سوراخ سوراخ باشد معلوم می شود که درخت مورد حمله چوبخوار ها قرار گرفته است که شاخه ای را که آفت دارد باید بریده و سوزانده شود.
درخت گلابی : در مقایسه با درخت سیب میخچه گلابی بزرگتر از سیب است و جوانه های چوب نسبت به جوانه های گل کوچکترند. لازم به توضیح است که پوسته گلابی ترکهای زیادی دارد ولی پوسته تنه درخت سیب صاف است.
درخت گردو : گردو روی شاخه های دو ساله میوه میدهد بهمین جهت سرمای زیاد موجب کاهش میوه دهی می شود. فاصله دو درخت گردو از همدیگر حداقل باید 9 متر باشد. باید اضافه نمود که درخت گردو هرس چندانی نمی خواهد. بیماری مشهور گردو آنتراکتوز است که بیشتر دچار آن می شود که در این حالت برگها به شکل سوخته دیده می شوند.
درخت زردآلو : این درخت از ارمنستان ، قفقاز ، مناطق جنوبی شوروی و افغانستان منشا گرفته است. در درخت زردآلو پوکی دومه ها عنصر میوه ده هستند. جوانه های زردآلو نسبت به جوانه های سایر دانه دار ها کوچکتر است. برگهای انتهایی به رنگ قرمز دیده می شوند که یک مشخصه برای شناسایی این درخت است. شیفون در زردآلو کمتر دیده می شود.
همچنین درخت زردآلو به زخم خیلی حساس است که در صورت ایجاد کوچکترین زخم مورد حمله آفات قرار می گیرد. اگر چنانچه پوسته براحتی جدا شود یا اینکه تنه یک حالت پوکی داشته باشد درخت بیمار است. در مورد آبیاری درختان لازم به توضیح است که آبیاری به روش کرت بندی اولا به ریشه ها اجازه تنفس نمی دهد و ثانیا از طریق طوقه که با آب تماس مستقیم دارد درخت را بیمار می کند.
ما میتوانیم با هرس مناسب اجازه دهیم تا نور به قسمتهای درونی درخت وارد شده و میوه دهی افزایش یابد که هر چه میوه دهی در قسمت پائین درخت بیشتر باشد درخت با ارزش تر است. در موقع هرس جوانه رو به بیرون حفظ می شود و جوانه داخلی هرس می گردد مگر اینکه نور به حد کافی برسد.
اگر درخت به حال خود رها شود قسمتهای میانی درخت بعلت ناکافی بودن نور خورشید از میوه دهی می افتند اما قسمتهای انتهایی و بالایی درخت میوه ده میشوند که چندان ارزشی را ندارد بهمین خاطر است که فاصله یک درخت بزرگ مانند گردو از درخت سیب از نظر سایه اندازی باید 9 متر باشد.
بازوی خشک درخت را بصورت دو زمانه می برند یعنی یک برش کوچک را از پائین بازو و یک برش را از بالای بازو می دهند.
هرس زمستانه در درختهای جوان به منظور فرم دهی انجام می گیرد.
کاشت بذر ریحان داخل گلدان :
ریحان از خانواده نعناعیان بوده و گیاهی است یکساله که پس از رشد ارتفاع آن به 40 الی 60 سانتی متر می رسد. از نظر اندازه و شکل برگ، انواع مختلفی دارد. ساقه آن چهار گوش بوده و حاوی آنتوسیانین است که برنگ بنفش دیده می شود.
ریحان یک نوع گیاه دارویی است و لینالول مهمترین ماده ای است که دراسانس ریحان یافت می شود.
برای کاشت ریحان ابتدا باید بذرها را ضدعفونی کرد ، برای این کار ابتدا با الکل %70 بمدت 3-2 دقیقه شست و شوی سطحی داده و با آب مقطر شستشوی داده و به آب ژاول ( Hclo ) یا هیپوکلریدسدیم انتقال می دهیم و بعد از 15 دقیقه بذر ها را کاشت می کنیم.
آماده کردن گلدانها جهت کاشت بذرها :
ابتدا روی زهکشهای گلدان را می پوشانیم ( با استفاده از سفالهای شکسته ) و بعد حدود 5 سانتی متر از سبوس یا قلوه سنگ جهت زهکشی گلدان استفاده می کنیم. سبوس باعث سبک بودن گلدان می شود . بر روی سبوس خاک مرغوب از نوع لوم شنی میریزیم که بافت نرم و ریزی دارد که نسبت آن، یک نسبت ماسه شسته و یک نسبت خاک باغچه است. بعد از ریختن خاکها روی آن را صاف می کنیم.
برای کاشت بهتر بذرها بهتر است ابتدا خاک را آبیاری کنیم و بعد بذرها را همانند بذر چمن روی لایه مرطوب بپاشیم که به این روش نم کاری می گویند.
بعد از پاشیدن بذرها روی آنها مالچ سبک و نفوذپذیر نسبت به هوا می ریزیم. همچنین میتوان از هوموس نیز استفاده نمود که حاوی 10 درصد سبوس، 5 درصد کود آلی، 3 درصد مواد ضدعفونی کننده، 30 درصد خاک جنگلی، 15 درصد ماسه ریز، 15 درصد خاک برگ، 15 درصدخاک چای می باشد.
لازم به توضیح است که جهت تهیه الکل 70 درصد از روی الکل 96 درصد ابتدا 70 سی سی الکل ریخته و روی آن 27 سی سی آب میریزیم که نتیجه آن الکل 70 درصد می باشد.
ایجاد خزانه برای کاشت بذر درخت هسته دار زردآلو Pronous Armenica
برای کاشت بذر درختان معتدله دو روش مختلف امکان پذیر است :
1) روش کاشت بذر در خزانه هوای آزاد در فصل پائیز : در این شرایط در فصل پائیز پس از آماده نمودن خاک خزانه طبق مراحلی که اشاره شد ( شخم زدن، پخش کود، تسطیح یا صاف کردن و... ) میتوانیم در ردیفهایی به فواصل 60 سانتی متر از همدیگر و در روی ردیفهایی به فاصله 20-15 سانتی متر اقدام به کاشت هسته دارها بکنیم. به این ترتیب بذر با زمستان گذرانی در داخل خاک و برطرف شدن خواب فیزیولوژیکی آن در بهار سال آینده قادر به جوانه زنی در خزانه شماره 1 خواهد بود، ادامه کار مانند روش اول تعقیب خواهد شد.
2) کاشت در داخل گلدان به منظور برطرف نمودن نیاز سرمایی بذرها می باشد.
گفته میشود که بذر درختان هسته دار و دانه دار برای شروع به رشد و رفع خواب فیزیولوژیکی نیاز دارند که بمدت 3 الی 4 ماه در حضور دمای 1 الی 7 درجه سانتیگراد در کنار رطوبت قرار بگیرند تا ضمن اینکه خواب فیزیولوژیکی آنها برطرف می شود بتوانند بخوبی جوانه هایشان شکفته شده و ساقه چه و ریشه چه از داخل بذر بیرون آید . در روش گلدانی در داخل یک گلدان و در کف گلدان شن درشت می ریزیم و آن را به ارتفاع 5 سانتی متری می رسانیم سپس بر روی آن به اندازه 5 سانتی متر ماسه شسته اضافه میکنیم و بر روی این لایه ماسه ای بذر های مربوط به درخت هسته دار را بطور مرتب کنار همدیگر می چینیم و در ادامه بر روی آنها ماسه ریخته و این کار را ادامه می دهیم تا در نهایت انتهایی ترین لایه ما به لایه ماسه ای ختم می شود که به این روش برطرف نمودن نیاز سرمایی از طریق چینه سرمایی می گویند.
بعد از این گلدان رابخاطر نیازش به رطوبت آبیاری کرده و در دمای 1 الی 7 درجه سانتی گراد قرار می دهیم. به این ترتیب بعد از 4-3 ماه میتوانیم بذرها را بکاریم، با توجه به اینکه خواب فیزیولوژیکی آنها از بین رفته است و آماده جوانه زنی هستند، البته باید ذکر کرد که تا آماده شدن دمای بیرون برای کاشت بایستی اقدام به نگهداری این بذرها در داخل گلدان بکنیم. پس از کاشت بذرها در خزانه اولیه نسبت به تقویت بذرهای رشد کرده اقدام می کنیم تا اینکه در سالهای بعد پس از رشد کافی بذرها و ایجاد ساقه بتوانیم عمل پیوند را اجرا کنیم.
لازم به ذکر است که در خزانه شماره 1 فاصله بین بذرها کمتر بوده و پس از رویش بذر در سال دوم در خزانه شماره 2 می توانیم فاصله بین آنها را افزایش دهیم و کارهایی از جمله پیوند زنی را در روی ساقه های ایجاد شده انجام دهیم.
سله شکنی خاک رسی برای کاشت زعفران :
گیاه زعفران جزو گیاهان پیازی است و پیاز آن از نوع تو پر یا کورم است. این گیاه بصورت نسبی مقاوم به سرما است چون عمق کاشتی که برای زعفران در نظر میگیریم نسبتا عمیق است تا سرمای زمستان اثرنکند. مهمترین قسمت برداشت، بخش گل گیاه است و از نظر اقتصادی بخش کلاله ارزش بالایی دارد.
پیازهایی که کاشته می شوند پس از رسیدن به قطر مطلوب قادر به گلدهی میشوند ولی پیازچه های کناری آن تا زمانی که به قطر مطلوب نرسیده اند قادر به گلدهی نخواهند بود، مهمترین مسئله، مسئله جابجایی پیازها برای تکثیر یا کاشت در محل دیگر است که معمولا در فصل پائیز صورت میگیرد و گلدهی در اواسط پائیز صورت می گیرد.
از مسائل مهم در رابطه با کاشت این است که خاک در نظر گرفته شده برای کاشت در حد امکان بایستی سبک باشد ( برای اکثریت گیاهان پیازی ).
سبک کردن خاک میتواند از طریق اضافه نمودن کودهای دامی مثل کود کود گاوی پوسیده، مناسب باشد. ولی از ماسه در حد کمی میتوان استفاده کرد بعلت اینکه ماسه زهکشی زیادی نسبت به کود دامی دارد و امکان نگهداری آب را در اطراف ریشه پیاز مشکل تر می کند.
در کاشتی که ما انجام داده ایم، کاشت به موقع صورت گرفته تا اینکه ریشه دهی در روی پیازها صورت بگیرد و در مراحل نهایی اقدام به گرفتن گل می کنیم.
در اینجا مشکل ما بیش از حد رسی بودن خاک است که کود دامی کمی اضافه شده و نتوانسته نرمی مطلوب را به خاک بدهد از طرف دیگر با توجه به اینکه آبیاری بیشتر برای نرمی خاک در این نوع خاک بیشتر باعث چسبندگی خاک شده و خاک را سفت تر خواهد کرد. تنها راه چاره این است که با استفاده از بیلچه خاک سطحی اطراف پیازچه ها را در حد مطلوب نرم کنیم و با ضربه های ملایم باعث شکسته شدن قطعات بزرگ خاک بشویم تا به این ترتیب براحتی جوانه ها در داخل خاک رشد کرده و در هفته های بعدی نزدیک به اواسط آبان ماه امکان برداشت گل در پیازچه هایی که به حد مطلوب رشد رسیده اند باشد.
کاشت قلمه پوتوس، حسن یوسف و نازنازی
برای تهیه کردن بستر مناسب نسبتهای مساوی از خاک زراعی، ماسه،کود دامی و خاک برگ را با هم مخلوط می کنیم . سپس برای پر کردن گلدان ابتدا حدود 5 سانتی متر سنگریزه یا لایه شن و ماسه که زهکش خوبی هستند می ریزیم بعد حدود یک سوم خاک به آن اضافه می کنیم به نحوی که قسمت بالای آن بصورت محدب باشد.
قلمه را روی آن قرار داده و با خاک پر می کنیم . نکته قابل توجه اینکه سیستم ریشه را بدون قطع شدگی در داخل خاک قرار می دهیم یعنی ریشه را هر طور که در میاوریم داخل گلدان قرار می دهیم.
بستر مناسب برای کاکتوس بستر شنی است و بستر مناسب برای دیفن باخیا شن و ماسه است.
نحوه کاشت بذر ریز :
بعد از تهیه بستر خاک را فشرده می کنیم و بذرها را بصورت خیلی ظریف روی بستر می پاشیم و بصورت آبپاشی آبیاری می کنیم.
نحوه درست کردن بستر :
حدود نیم تا یک بیلچه سبوس ریخته و روی آن هوموس و رس می ریزیم و سطح آن را صاف و متراکم می کنیم.
بذرهای گل ناز و اطلسی خیلی ریز هستند که ما 90 عدد از بذرها را شمرده و روی بستر می پاشیم.
بخشی از قسمتهای رویشی گیاه که برای ازدیاد استفاده میشود قلمه است که بسته به نوع گیاه میتواند ریشه، برگ، ساقه و ... باشد.
قلمه ریشه : در این نوع قسمتی از ریشه را برداشته و در محیط ریشه زایی قرار میدهیم . اگر قلمه ریشه موئین باشد بصورت افقی میکاریم ( می خوابانیم ) البته در عمق 2 سانتی متری.
اگر ریشه ضخیم باشد قسمت نزدیک طوقه را نزدیک لایه خاک بصورت عمودی قرار می دهیم.
قلمه برگ : بسته به نوع گیاه تقسیم بندی می شود بطور مثال در گیاه سانسوریا برگ را به قطعات 5 سانتی متری بریده و داخل محیط ریشه زایی قرار می دهیم .
در بنفشه آفریقایی و بگونیا در محل رگبرگهای برگ خراش کوچکی داده و قسمت خراش داده شده را با گیره از روی دمبرگ به خاک می چسبانیم.
قلمه ساقه : که به انواع قلمه ساقه چوب سخت، ساقه نیمه سخت و ساقه چوب نرم تقسیم می شود.
قلمه ساقه چوب سخت در انجیر و مو : از چوبی که سال جاری آن تمام شده برداشته و استفاده میکنیم. مزیتی که دارد این است که خیلی مقاوم به شرایط محیطی است و زیاد مراقبت نمی خواهد اما خیلی سخت ریشه می دهد.
قلمه ساقه چوب نیمه سخت در زیتون : بعد از تهیه قلمه و قرار دادن آن در محیط از سیستم مه پاشی استفاده می کنیم.
قلمه ساقه چوب نرم : این نوع قلمه را بصورت انتهایی میگیرند و در گیاهانی که رشد علفی دارند از قسمت انتهایی 7 الی 8 سانتی متر قلمه میگیرند. در این نوع از دست دادن آب بسیار زیاد است و مراقبت زیادی را می طلبد، اما سهل ریشه زا هستند مانند شمعدانی، حسن یوسف و داوودی و ...
محل ریشه زایی
عوامل خاکی : ماسه از بهترین محیطهای ریشه زایی است که هر چه سطح مقطع ماسه تیزتر باشد ریشه زمخت و شکننده تر خواهد بود.
پرلیت : مزیتی که دارد این است که هوا را بیشتر در اختیار ریشه قرار می دهد و ریشه ها موئین و انعطاف پذیر می شوند.
خزه اسفاگنوم یا پیت : هم رطوبت را بیشتر نگه می دارد و هم اینکه ریشه ها موئین و انعطاف پذیر می شوند.
چمن کاری : جهت کاشت چمن موارد زیر باید رعایت شود:ابتدا محوطه مورد نظر باید از هر گونه علفهای هرز پاکسازی شود .( علفهای هرز را بایستی از ریشه خارج کرد) با شن کش سطح مورد نظر را بایستی صاف و عاری از هر گونه سنگ و پستی و بلندی کرد.زمین را با غلتک صاف کرده تا بستر کاملا مشخص شود.بذر ها باید بصورت نواری در روی بستر بطور یکنواخت پخش شوند. کود یا مالچ طوری بر روی بذرها پاشیده میشود که همه بذرها را بپوشاند.همچنین باید توجه داشت که مالچ بطور مساوی و یکنواخت روی بذرها پاشیده شود . اگرچنانچه کود دامی بیش از اندازه باشد موجب سوزش بذرها خواهد شد و اگر کود دامی کم ریخته شود رطوبت کافی را برای رساندن به بذور را نخواهد داشت.
لازم به توضیح است که هنگام چمن کاری در فضاهای سبز اطراف گلها و درختان را بصورت نواری بذر پاشی می کنند تا از ریخته شدن بذور حول گیاه جلوگیری شود.
همچنین باید توجه داشت که بذرها بصورت یکنواخت و یکسان پاشیده شوند . هنگام پاشیدن بذر چمن از مخلوط چند رقم بذر استفاده می شود زیرا که بذرها از نظر مقاومت متفاوتند. چمن تا زمان چمن زنی بار اول هر روز بطور مداوم باید آبیاری شود . ضمنا بذر چمن ورزشی یا sport آغشته به قارچ کش بوده که این قارچ کش به رنگ صورتی است . همچنین باید اضافه نمود که در هر متر مربع زمین بهتر است حدود 50 گرم بذر پاشیده شود.
هرس :
هرس درختان و گیاهان به دوصورت هرس زمستانی و هرس تابستانی انجام می پذیرد.
هرس زمستانه در زمانی انجام میگیرد که گیاه یا درخت کاملا بی برگ است و هرس تابستانه از نیمه بهار تا آخر تابستان صورت میگیرد.
کاشت برگ نو: برای کاشت گیاه برگ نو ابتدا باید محوطه مورد نظر را تا عمقی مناسب گود کرده سپس گیاه را از درون نایلونهای پوششی خارج کرده و گیاه را طوری در درون خاک قرار می دهیم که قسمتی از ساقه نیز زیر خاک بماند سپس کمی خاک کنار ریشه آن ریخته و گیاه بعدی را با فاصله تقریبا 15 سانتی متری از گیاه قبلی می کاریم . البته نحوه کاشت بصورت زیگزاگی است این هم برای زیباتر جلوه دادن کار است.باید در نظر داشت که مقدار خاکی که بر روی ریشه ریخته میشود کمی بیشتر از حد مورد نیاز باشد تا در هنگام آبیاری و نشست خاک مشکلی برای ما پدید نیاورد.لازم به توضیح است که گیاه برگ نو یک گیاه پرچین میباشد.
هرس درختچه رز :
درخچه رز درختچه ای زینتی است و از هیبریدهای مربوط به آن میتوان به پاکوتاه و پابلند اشاره کرد. این درختچه از خانواده Rosaceae بوده و گلهای آن دوجنسه هستند و گلهای آنها رنگهای مختلفی را دارند.
اطلاعات اولیه در هرس رز :
میوه در رز بصورت فندقه مجتمع است که حاوی هیپها یا بذرهایی که بصورت فندقه هستند. ما نباید اجازه دهیم تا درختچه به مرحله بذر برودزیرا که از انرژی گیاه کاسته شده و موجب میشود تا گیاه در سالهای آینده رشد کافی نداشته باشد.
درختچه رز حساسیت بسیار بالایی به علفهای هرز دارد بهمین جهت در اوایل فصل رشد در اطراف درختچه بیل زنی صورت میگیرد بطوریکه به ریشه گیاه آسیبی نرسد. در آخر دوره گلدهی نیز تمیز کردن اطراف درختچه انجام میشود.
افزودنی است که در درختچه رز هم نرکها به گل منتهی میشوند.
هرس در دو زمان صورت میگیرد( بستگی به مکان دارد ) : 1) اوایل و قبل از اواسط پائیز. 2) اوایل بهار.
در مناطق کوهستانی بعلت سرمای شدید زمستان هرس پائیزه صورت نمی گیرد زیرا در اینصورت سایر قسمتهای گیاه در اثر سرما از بین می روند بنابراین فقط هرس بهاره انجام می گیرد.
هرسی که ما انجام می دهیم از نوع تمیز کاری است یعنی حذف گلهای پیر و اضافی و همچنین هرس میوه .
با توجه به تعداد جوانه هایی که روی درختچه پخش شده اند ما دو نوع هرس میتوانیم انجام بدهیم :
الف ) هرس متعادل : در صورتی که تعداد جوانه ها زیاد باشد این نوع هرس را اعمال میکنیم. جوانه ها بصورت رویشی و زایشی بوده و تنه پوشیده از خار است که این خارها منشا اپیدرمی دارند.
ب) هرس شدید : در صورتی که تعداد جوانه ها کم باشد از هرس شدید استفاده میکنیم تا در سال آینده گلدهی افزایش یابد.
باید توجه داشت که درختچه رز در انتهای شاخه های سال جاری گل می دهد.
در موقع هرس جوانه های روبه بیرون حفظ شده و جوانه های داخلی را حذف می کنیم تا هم از ازدحام میانی گیاه بکاهیم و هم عوامل بیماری زا به حداقل برسند.
برای هرس رز باید اطراف طوقه را تمیز کینم تا بیماریها به سبب سایه اندازی شیوع نیابند. اگر چمن کنار رز کاشته شود، بعلت اینکه چمن آب بیشتری را جذب میکند و درختچه رز آب کمتر جذب می کند در نتیجه درختچه به تدریج از بین میرود به همین جهت آبیاری باید از پای درختچه صورت گیرد.
بهترین زمان آبیاری درختچه رز در اوایل صبح و نزدیک به غروب خورشید است.
حذف گلها بهتر است از روی برگهای 5 برگچه ای صورت گیرد زیرا جوانه ای که روی برگ 3 برگچه ای است بهتر رشد نمی کند. هرس باید درست از روی جوانه بصورت شیب دار صورت گیرد تا آب و برف روی آن نماند و موجب شیوع بیماری نگردد.
شاخه ای را که برگ ندارد بهتر است از محل جوانه مناسب هرس کرد.
در اوایل فصل بهار بعد از هرس بهتر است بیل زنی کم عمق صورت گرفته و کود های آهن و ازت به درختچه داده شود.
هرس جامی :این شکل از نظر طرز هرس بسیار شبیه هرس شلجمی است، با این تفاوت که در هنگام گزینش شاخه های اصلی، فاصله عمودی آنها با یکدیگر کمتر و حدود 15-10 سانتی متر در نظر گرفته می شود. چنین شاخه هایی، پس از اینکه رشد کردند و قطور شدند، فاصله های میانی را پر خواهند کرد و چنین به نظر خواهد آمد که همگی از انتهای تنه منشعب شده اند. شکل جامی بیشتر برای هلو و آلوی ژاپنی و گهگاه برای برخی از گونه های سیب و بادام بکار میرود. مزیت این شکل، باز بودن قسمت مرکزی تاج و نفوذ نور کافی به داخل آن می باشد. مهمترین عیب این شکل این است که محل اتصال شاخه های اصلی به تنه، بدلیل تراکم آنها به نسبت ضعیف است و همیشه این خطر وجود دارد که در اثر وزن میوه و فشار ناشی از برف و یخ زمستانه تنه یک یا چند شکاف از وسط بردارد و درخت از بین برود. عیب دیگر این شکل این است که حتی در درختان مثل هلو که حتی برای تربیت به شکلهای هرمی و شلجمی مناسب نیستند.
هرس شلجمی : این شکل بیشتر در میوه کاری و برای محدود کردن ارتفاع درخت و گسترده نمودن تاج ( در درختانی مانند گلابی، سیب، زردآلو، گردو، بادام، پسته، خرمالو، آلو و... ) به کار می رود. در این روش ، پس از آنکه نهال ترکه ای در زمین شد، سر آن را در فاصله ای حدود 115-120 سانتی متری زمین قطع می سازند. در سال بعد تولید تعدادی شاخه های فرعی می کند که در زمستان تعدادی از آنها را که از رشد چند جوانه بالایی حاصل شده و زاویه بسته و رشد عمودی دارند، حذف و از بقیه 2 تا 5 شاخه را که با تنه زاویه نزدیک به عمودی داشته و در اطراف تنه اصلی واقع شده و با یکدیگر 30-20 سانتی متر فاصله عمودی داشته باشند و به عنوان شاخه های اصلی درخت آینده گزینش و بقیه را از ته قطع می کنند. این طرز هرس باعث میشود که درخت در تمام جوانب خود دارای شاخه های قوی بشود و شاخه ها بتوانند محصول زیادی تولید کرده و در برابر وزن آن و نیز فشارهای خارجی به راحتی مقاومت کنند.
درخت آلبالو : در مقایسه با درخت گیلاس کوچکتر بوده و شاخه های درخت به حالت آویزان است که به این حالت ، حالت مجنون نیز می گویند. آلبالو و گیلاس بیشتر روی پوکی دومه ها میوه و گل می دهند. در گوجه قرمز پوکی دومه ها ریزتر است و برگها به رنگ قرمز دیده می شوند. خاردار بودن شاخه هر درخت نشان دهنده آن است که درخت وحشی است یا بعبارتی خودرو است.
نرک : شاخه هایی که رشد عمودی بیشتری دارند را نرک یا گورمان می گویند که هیچ گونه حالت میوه دهی ندارند و در این شاخه ها رشد رویشی به رشد زایشی غالب است.
برای اینکه بتوانیم نرکها را میوه ده بکنیم باید آنها را خم کرده و از طرف بیخ شاخه زخم ایجاد کنیم. نرک اجازه نمی دهد تا مواد غذایی به شاخه هایی که بطور افقی هستند برسد به همین جهت شاخه هایی که در کنار نرک هستند کمتر میوه میدهند.
درخت سیب : از تیره Rosaseae ، مالوس پمیلا MALUS PUMILA :
درخت سیبی در صورت هرس نامناسب میوه های بسیار ریز خواهد داشت. نوع و رنگ سیب را از روی تنه درختان ما می توانیم تشخیص دهیم . تنه درختان سیب زرد کمی زرد رنگتر است . برگهای درخت سیب ساده و بدون بریدگی و کاملا مشخص و نسبتا چرمی هستند ، همچنین کناره ها در برگ سیب کنگره دار هستند . از نظر رنگ شاخه ای که تازه باشد از شاخه هایی که سالهای قبل رشد کرده اند متمایز هستند . در روی شاخه ها بخش هایی که میوه ده هستند به اصطلاح دانه دار ها میخچه یا سیخک می نامند . آثار دم میوه بر روی میخچه نشان دهنده تعداد برداشت میوه از درخت است . هر چه طول میخچه درازتر باشد برداشت میوه بیشتر بوده است و هر چه اندازه میخچه کوچک باشد نسبت به میخچه درازتر ارزش بیشتری دارد . میخچه از طریق جوانه انتهایی رشد میکند ، در اصطلاح به میخچه بزرگ و طویل لامبورد گفته می شود. درختانی که پر از میخچه باشند اسپور نامیده میشوند. هر چه تعداد سیخک بیشتر باشد ارزش میوه دهی درخت بیشتر است. شاخه ای که از حالت سیخک اولیه خارج شده است براندی نامیده میشود. با ارزشترین عنصر میوه ده در دانه دارها میخچه ها هستند همچنین میخچه ای دارای اهمیت بیشتری است که به تنه اصلی نزدیکتر است. بیشترین آسیب را به درخت سیب کرم سیب می رساند که در سیب تخم گذاری کرده و باعث از بین رفتن محصول می شود. اگر تنه درخت سوراخ سوراخ باشد معلوم می شود که درخت مورد حمله چوبخوار ها قرار گرفته است که شاخه ای را که آفت دارد باید بریده و سوزانده شود.
درخت گلابی : در مقایسه با درخت سیب میخچه گلابی بزرگتر از سیب است و جوانه های چوب نسبت به جوانه های گل کوچکترند. لازم به توضیح است که پوسته گلابی ترکهای زیادی دارد ولی پوسته تنه درخت سیب صاف است.
درخت گردو : گردو روی شاخه های دو ساله میوه میدهد بهمین جهت سرمای زیاد موجب کاهش میوه دهی می شود. فاصله دو درخت گردو از همدیگر حداقل باید 9 متر باشد. باید اضافه نمود که درخت گردو هرس چندانی نمی خواهد. بیماری مشهور گردو آنتراکتوز است که بیشتر دچار آن می شود که در این حالت برگها به شکل سوخته دیده می شوند.
درخت زردآلو : این درخت از ارمنستان ، قفقاز ، مناطق جنوبی شوروی و افغانستان منشا گرفته است. در درخت زردآلو پوکی دومه ها عنصر میوه ده هستند. جوانه های زردآلو نسبت به جوانه های سایر دانه دار ها کوچکتر است. برگهای انتهایی به رنگ قرمز دیده می شوند که یک مشخصه برای شناسایی این درخت است. شیفون در زردآلو کمتر دیده می شود.
همچنین درخت زردآلو به زخم خیلی حساس است که در صورت ایجاد کوچکترین زخم مورد حمله آفات قرار می گیرد. اگر چنانچه پوسته براحتی جدا شود یا اینکه تنه یک حالت پوکی داشته باشد درخت بیمار است. در مورد آبیاری درختان لازم به توضیح است که آبیاری به روش کرت بندی اولا به ریشه ها اجازه تنفس نمی دهد و ثانیا از طریق طوقه که با آب تماس مستقیم دارد درخت را بیمار می کند.
ما میتوانیم با هرس مناسب اجازه دهیم تا نور به قسمتهای درونی درخت وارد شده و میوه دهی افزایش یابد که هر چه میوه دهی در قسمت پائین درخت بیشتر باشد درخت با ارزش تر است. در موقع هرس جوانه رو به بیرون حفظ می شود و جوانه داخلی هرس می گردد مگر اینکه نور به حد کافی برسد.
اگر درخت به حال خود رها شود قسمتهای میانی درخت بعلت ناکافی بودن نور خورشید از میوه دهی می افتند اما قسمتهای انتهایی و بالایی درخت میوه ده میشوند که چندان ارزشی را ندارد بهمین خاطر است که فاصله یک درخت بزرگ مانند گردو از درخت سیب از نظر سایه اندازی باید 9 متر باشد.
بازوی خشک درخت را بصورت دو زمانه می برند یعنی یک برش کوچک را از پائین بازو و یک برش را از بالای بازو می دهند.
هرس زمستانه در درختهای جوان به منظور فرم دهی انجام می گیرد.
کاشت بذر ریحان داخل گلدان :
ریحان از خانواده نعناعیان بوده و گیاهی است یکساله که پس از رشد ارتفاع آن به 40 الی 60 سانتی متر می رسد. از نظر اندازه و شکل برگ، انواع مختلفی دارد. ساقه آن چهار گوش بوده و حاوی آنتوسیانین است که برنگ بنفش دیده می شود.
ریحان یک نوع گیاه دارویی است و لینالول مهمترین ماده ای است که دراسانس ریحان یافت می شود.
برای کاشت ریحان ابتدا باید بذرها را ضدعفونی کرد ، برای این کار ابتدا با الکل %70 بمدت 3-2 دقیقه شست و شوی سطحی داده و با آب مقطر شستشوی داده و به آب ژاول ( Hclo ) یا هیپوکلریدسدیم انتقال می دهیم و بعد از 15 دقیقه بذر ها را کاشت می کنیم.
آماده کردن گلدانها جهت کاشت بذرها :
ابتدا روی زهکشهای گلدان را می پوشانیم ( با استفاده از سفالهای شکسته ) و بعد حدود 5 سانتی متر از سبوس یا قلوه سنگ جهت زهکشی گلدان استفاده می کنیم. سبوس باعث سبک بودن گلدان می شود . بر روی سبوس خاک مرغوب از نوع لوم شنی میریزیم که بافت نرم و ریزی دارد که نسبت آن، یک نسبت ماسه شسته و یک نسبت خاک باغچه است. بعد از ریختن خاکها روی آن را صاف می کنیم.
برای کاشت بهتر بذرها بهتر است ابتدا خاک را آبیاری کنیم و بعد بذرها را همانند بذر چمن روی لایه مرطوب بپاشیم که به این روش نم کاری می گویند.
بعد از پاشیدن بذرها روی آنها مالچ سبک و نفوذپذیر نسبت به هوا می ریزیم. همچنین میتوان از هوموس نیز استفاده نمود که حاوی 10 درصد سبوس، 5 درصد کود آلی، 3 درصد مواد ضدعفونی کننده، 30 درصد خاک جنگلی، 15 درصد ماسه ریز، 15 درصد خاک برگ، 15 درصدخاک چای می باشد.
لازم به توضیح است که جهت تهیه الکل 70 درصد از روی الکل 96 درصد ابتدا 70 سی سی الکل ریخته و روی آن 27 سی سی آب میریزیم که نتیجه آن الکل 70 درصد می باشد.
ایجاد خزانه برای کاشت بذر درخت هسته دار زردآلو Pronous Armenica
برای کاشت بذر درختان معتدله دو روش مختلف امکان پذیر است :
1) روش کاشت بذر در خزانه هوای آزاد در فصل پائیز : در این شرایط در فصل پائیز پس از آماده نمودن خاک خزانه طبق مراحلی که اشاره شد ( شخم زدن، پخش کود، تسطیح یا صاف کردن و... ) میتوانیم در ردیفهایی به فواصل 60 سانتی متر از همدیگر و در روی ردیفهایی به فاصله 20-15 سانتی متر اقدام به کاشت هسته دارها بکنیم. به این ترتیب بذر با زمستان گذرانی در داخل خاک و برطرف شدن خواب فیزیولوژیکی آن در بهار سال آینده قادر به جوانه زنی در خزانه شماره 1 خواهد بود، ادامه کار مانند روش اول تعقیب خواهد شد.
2) کاشت در داخل گلدان به منظور برطرف نمودن نیاز سرمایی بذرها می باشد.
گفته میشود که بذر درختان هسته دار و دانه دار برای شروع به رشد و رفع خواب فیزیولوژیکی نیاز دارند که بمدت 3 الی 4 ماه در حضور دمای 1 الی 7 درجه سانتیگراد در کنار رطوبت قرار بگیرند تا ضمن اینکه خواب فیزیولوژیکی آنها برطرف می شود بتوانند بخوبی جوانه هایشان شکفته شده و ساقه چه و ریشه چه از داخل بذر بیرون آید . در روش گلدانی در داخل یک گلدان و در کف گلدان شن درشت می ریزیم و آن را به ارتفاع 5 سانتی متری می رسانیم سپس بر روی آن به اندازه 5 سانتی متر ماسه شسته اضافه میکنیم و بر روی این لایه ماسه ای بذر های مربوط به درخت هسته دار را بطور مرتب کنار همدیگر می چینیم و در ادامه بر روی آنها ماسه ریخته و این کار را ادامه می دهیم تا در نهایت انتهایی ترین لایه ما به لایه ماسه ای ختم می شود که به این روش برطرف نمودن نیاز سرمایی از طریق چینه سرمایی می گویند.
بعد از این گلدان رابخاطر نیازش به رطوبت آبیاری کرده و در دمای 1 الی 7 درجه سانتی گراد قرار می دهیم. به این ترتیب بعد از 4-3 ماه میتوانیم بذرها را بکاریم، با توجه به اینکه خواب فیزیولوژیکی آنها از بین رفته است و آماده جوانه زنی هستند، البته باید ذکر کرد که تا آماده شدن دمای بیرون برای کاشت بایستی اقدام به نگهداری این بذرها در داخل گلدان بکنیم. پس از کاشت بذرها در خزانه اولیه نسبت به تقویت بذرهای رشد کرده اقدام می کنیم تا اینکه در سالهای بعد پس از رشد کافی بذرها و ایجاد ساقه بتوانیم عمل پیوند را اجرا کنیم.
لازم به ذکر است که در خزانه شماره 1 فاصله بین بذرها کمتر بوده و پس از رویش بذر در سال دوم در خزانه شماره 2 می توانیم فاصله بین آنها را افزایش دهیم و کارهایی از جمله پیوند زنی را در روی ساقه های ایجاد شده انجام دهیم.
سله شکنی خاک رسی برای کاشت زعفران :
گیاه زعفران جزو گیاهان پیازی است و پیاز آن از نوع تو پر یا کورم است. این گیاه بصورت نسبی مقاوم به سرما است چون عمق کاشتی که برای زعفران در نظر میگیریم نسبتا عمیق است تا سرمای زمستان اثرنکند. مهمترین قسمت برداشت، بخش گل گیاه است و از نظر اقتصادی بخش کلاله ارزش بالایی دارد.
پیازهایی که کاشته می شوند پس از رسیدن به قطر مطلوب قادر به گلدهی میشوند ولی پیازچه های کناری آن تا زمانی که به قطر مطلوب نرسیده اند قادر به گلدهی نخواهند بود، مهمترین مسئله، مسئله جابجایی پیازها برای تکثیر یا کاشت در محل دیگر است که معمولا در فصل پائیز صورت میگیرد و گلدهی در اواسط پائیز صورت می گیرد.
از مسائل مهم در رابطه با کاشت این است که خاک در نظر گرفته شده برای کاشت در حد امکان بایستی سبک باشد ( برای اکثریت گیاهان پیازی ).
سبک کردن خاک میتواند از طریق اضافه نمودن کودهای دامی مثل کود کود گاوی پوسیده، مناسب باشد. ولی از ماسه در حد کمی میتوان استفاده کرد بعلت اینکه ماسه زهکشی زیادی نسبت به کود دامی دارد و امکان نگهداری آب را در اطراف ریشه پیاز مشکل تر می کند.
در کاشتی که ما انجام داده ایم، کاشت به موقع صورت گرفته تا اینکه ریشه دهی در روی پیازها صورت بگیرد و در مراحل نهایی اقدام به گرفتن گل می کنیم.
در اینجا مشکل ما بیش از حد رسی بودن خاک است که کود دامی کمی اضافه شده و نتوانسته نرمی مطلوب را به خاک بدهد از طرف دیگر با توجه به اینکه آبیاری بیشتر برای نرمی خاک در این نوع خاک بیشتر باعث چسبندگی خاک شده و خاک را سفت تر خواهد کرد. تنها راه چاره این است که با استفاده از بیلچه خاک سطحی اطراف پیازچه ها را در حد مطلوب نرم کنیم و با ضربه های ملایم باعث شکسته شدن قطعات بزرگ خاک بشویم تا به این ترتیب براحتی جوانه ها در داخل خاک رشد کرده و در هفته های بعدی نزدیک به اواسط آبان ماه امکان برداشت گل در پیازچه هایی که به حد مطلوب رشد رسیده اند باشد.
کاشت قلمه پوتوس، حسن یوسف و نازنازی
برای تهیه کردن بستر مناسب نسبتهای مساوی از خاک زراعی، ماسه،کود دامی و خاک برگ را با هم مخلوط می کنیم . سپس برای پر کردن گلدان ابتدا حدود 5 سانتی متر سنگریزه یا لایه شن و ماسه که زهکش خوبی هستند می ریزیم بعد حدود یک سوم خاک به آن اضافه می کنیم به نحوی که قسمت بالای آن بصورت محدب باشد.
قلمه را روی آن قرار داده و با خاک پر می کنیم . نکته قابل توجه اینکه سیستم ریشه را بدون قطع شدگی در داخل خاک قرار می دهیم یعنی ریشه را هر طور که در میاوریم داخل گلدان قرار می دهیم.
بستر مناسب برای کاکتوس بستر شنی است و بستر مناسب برای دیفن باخیا شن و ماسه است.
نحوه کاشت بذر ریز :
بعد از تهیه بستر خاک را فشرده می کنیم و بذرها را بصورت خیلی ظریف روی بستر می پاشیم و بصورت آبپاشی آبیاری می کنیم.
نحوه درست کردن بستر :
حدود نیم تا یک بیلچه سبوس ریخته و روی آن هوموس و رس می ریزیم و سطح آن را صاف و متراکم می کنیم.
بذرهای گل ناز و اطلسی خیلی ریز هستند که ما 90 عدد از بذرها را شمرده و روی بستر می پاشیم.
دیدگاه ها