مکانیزاسیون در فضای سبز
وقتی صحبت از مکانیزاسیون به میان می آید اکثر افراد به فکر استفاده از تراکتور سایر ماشین ها و ادوات در انجام کارهای مربوط به ایجاد و نگهداری فضای سبز می افتند ، در حالی که تنها یک جنبه از مکانیزاسیون استفاده از ماشین است . مکانیزاسیون به معنی اتخاذ هر روشی است که موجب افزایش راندمان و کیفیت مطلوب کاری گردد.
در شرایط حاضر برای مدیریت فضاهای سبز روش نیمه ماشینی پیشنهاد می شود که در این روش ابزار و ادوات فوق بکار می رود :
- ادوات هرس شامل اره برقی ، چمن زن ، علف زن ، شمشاد زن ، قیچی چمن زنی ، دستگاه هرس ، اره هرس
- ادوات شخم ( دکومپاکتور ها – زیر شکن های باغی و گاو آهن های برگردان دار کوچک )
ماشین آلات آبیاری شامل قطره ای و بارانی
- ادوات داشت شامل سمپاش ماشینی ، سمپاش دستی ، علف کش ، شن کش ، کلوخ شکن ، پنجه ، گرد پاش و مه پاش
- چمن زن های دستی و برقی مناسب در سایزهای مختلف
- چمن سوراخ کن و جاروب
استانداردهای فضاهای سبز
تعیین سطح و سرانه کاربری فضای سبز در ایران، تاکنون عمدتاً براساس استانداردهای مورد استفاده در کشورهای دیگر بوده است.
تعیین سرانه فضای سبز تا حد زیادی بستگی به خصوصیات بیوکلیماتیک منطقه و شهر دارد، بر این مبنا باید گفت سرانه فضای سبز در یک شهر کویری و یا یک شهر بزرگ مانند تهران نمی‌تواند شرایطی همانند با یک شهر ساحلی در استان مازندران داشته باشد. با وجود این، اطلاع از استانداردهای فضای سبز می تواند به عنوان هدایتگر فعالیتها و خط مشی‌ها به شمار آید.
براساس مطالعات و بررسیهای وزارت مسکن و شهرسازی، سرانه متعارف و قابل قبول فضاهای سبز شهری در شهرهای ایران بین 7 تا 12 مترمربع برای هر نفر است که در مقایسه با شاخص تعیین شده از سوی محیط زیست سازمان ملل متحد (20 تا 25 مترمربع برای هر نفر)، رقم کمتری است. با وجود این، در شهرهای مختلف کشور نیز این رقم، با توجه به ویژگیهای متفاوت جغرافیایی و اقلیمی آنها، با اختلافاتی همراه است که میزان آنرا طرحهای مصوب هر یک از شهرها تعیین میکنند.
در مجموع آنچه از دیدگاه محیط اجتماعی در ارتباط با فضای سبز شهری اهمیت دارد، میزان فضای سبز عمومی است، یعنی فضای سبزی که رفت و آمد عموم مردم در آنها بدون مانع باشد، یا به تعبیر دیگر فضای سبز اجتماعی.
بنابراین مفهوم سرانه فضای سبز تنها میتواند برای آن نوع فضای سبز به کار رود که برای گذران اوقات فراغت، بازی و تفریح مهیا شده است.
نکته‌ای که درخصوص فضای سبز از اهمیت بالایی برخوردار است، مکانیابی آن میباشد. جین‌جکوب، منتقد شهرسازی معاصر معتقد است که پارک باید در جایی باشد که زندگی در آن موج میزند، جایی که در آن، فرهنگ و فعالیتهای بازرگانی و مسکونی است. تعدادی از بخشهای شهری، دارای چنین نقاط کانونی ارزشمندی از زندگی هستند که برای ایجاد پارکهای محلی یا میادین عمومی، مناسب به نظر میرسند.
بر این اساس مکانیابی فضای سبز باید از اصولی چون «مرکزیت، سلسله مراتب و دسترسی» تبعیت کند :
مرکزیت فضای سبز به این مفهوم است که فضای سبز حتی‌المقدور در مرکز محله، ناحیه و یا منطقه شهری مکانیابی شود. همچنین فضاهای سبز در مقیاسهای متفاوت اعم از پارکهای محله‌ای، منطقه‌ای و امثال آنها، باید با ساختار کالبدی متناظر خود انطباق داشته باشد، به عنوان مثال پارک منطقه‌ای در محدوده منطقه پیشنهاد شود.
یکی از معیارهای دیگری که در مکانیابی فضای سبز باید به آن توجه شود، معیار « دسترسی» است. به این مفهوم که پارکهای شهری باید از چهار جهت به شبکه ارتباطی دسترسی داشته باشند تا بدین طریق هم جمعیت بیشتری از آن استفاده کند و هم امکان نظارت اجتماعی و امنیت پارک افزایش یابد. بدین‌ترتیب امکان بهره‌برداری دیداری از جلوه‌های زیبای پارک برای رهگذران از چهار جهت فراهم می شود.
انواع فضای سبز
فضاهای سبز در وهله نخست به فضاهای سبز و سطوح سبز، و در مرحله بعد به شهری و غیرشهری تقسیم میشوند.
تفاوت فضای سبز و سطوح سبز از نظر اکولوژیکی در این است که سطوح سبز (مثلاً زمین ورزشی چمنکاری شده) نمی تواند مانند فضای سبز شبه جنگلی در کاهش آلودگی صوتی مؤثر باشد و یا به نحو مطلوبی سبب کاهش دما شود.
براساس این تقسیم بندی، فضاها و سطوحی که با کاربری فضای سبز در شهرها ارتباط پیدا میکند، فضاهای سبز عمومی، نیمه عمومی و خیابانی و سطوح سبز عمومی، خیابانی و چمنهای ورزشی را شامل میشود.
فضاهای سبز عمومی واجد بازدهی اجتماعی میباشد و برای عموم مردم برای گذراندن اوقات فراغت و تفریح قابل استفاده است و معمولاً پارک نامیده میشود. در واقع فضای سبز عمومی (اجتماعی) شامل فضاهای سبز عمومی مجهز به خدمات و تسهیلات میگردد. فضاهای سبز نیمه عمومی دارای بازدهی اکولوژیکی هستند اما تعداد استفاده‌کنندگان آنها محدود است. محوطه‌های باز ادارات، پادگانها و بیمارستانها، نمونه‌هایی از این فضا می‌باشند. فضاهای سبز خیابانی، درختکاری حد فاصل مسیرهای پیاده‌رو و سواره‌رو و همچنین فضاهای میادین و یا زمینهای پیرامون بزرگراهها و خیابانها را شامل میشود.
سطوح سبز شهری نیز زمینهای ورزشی چمنکاری شده و جزیره‌ها و لچکیهای کنار خیابان را شامل میشود که عمدتاً جنبه زیبایی شناختی دارد و تا حدی نیز واجد بازدهی اکولوژیکی می‌باشند. بطور کلی میتوان گفت که بخش قابل توجهی از فضای سبز در طرحهای شهری را فضای سبز عمومی تشکیل میدهد که به دلیل بازدهی اجتماعی و اکولوژیکی به طور همزمان از اهمیت بالاتری برخوردار است.
عملکردهای فضای سبز
فضاهای سبز در شهرها، به ویژه در شهرهای بزرگ و صنعتی، دارای عملکردهای مختلفی می‌باشند. فضاهای سبز از یک سو موجب بهبود وضعیت زیست محیطی شهرها می شود، و از سوی دیگر شرایط مناسبی را برای گذران اوقات فراغت شهروندان تعبیه میکند. علاوه بر اینها، دارای عملکردهای کالبدی نیز میباشد.
اثرات فضای سبز شهری از دیدگاه زیست محیطی مواردی چون کاهش آلودگی هوا، کاهش آلودگی صوتی، بهبود شرایط بیوکلیماتیک در شهر، افزایش نفوذپذیری خاک و تأثیر مثبت بر چرخه آب در محیط زیست شهری و افزایش کیفیت آبهای زیرزمینی را شامل میشود. فضای سبز میتواند به طور قابل توجهی دمای هوا را کاهش دهد و یا به تلطیف هوا کمک کند. در بررسی اثرات روانی ـ اجتماعی فضای سبز باید گفت که انسان ، در هر شرایطی ، روزانه به چند ساعت فضای ساکت و آرام نیاز دارد که فضای سبز میتواند این فضا را تأمین نماید.
فضای سبز شهری به عنوان بخش جاندار محیط شهری مکمل بخش بی‌جان شهر، یعنی ساختار کالبدی شهر، می باشد. در این خصوص، فضای سبز میتواند به عنوان لبه شهر، آرایش دهنده شبکه راهها و تفکیک کننده فضاهای شهری ایفای نقش نماید.
آفات چمن
انواع مختلفی از موجودات می توانند به چمن آسیب برسانند که بعضی از آنها در بالای زمین و بعضی از آنها در زیر زمین فعالیت می کنند.
شیوه های مناسب و خوب نگهداری چمن می تواند گام بزرگی به سمت کاهش خطر هجوم یک حشره باشد حتی آزاد کردن حشرات سودمند نیز می تواند به رفع مشکل کمک کند .
زمانی که نیاز به حشره کش دارید از دستورات و نکات قید شده روی برچسب آن دقیقا تبعیت کنید.
در زیر به معرفی برخی آفات و راههای مبارزه با آنها اشاره می کنیم:
زنجره
این حشره شبیه به ملخ های کوچک و به طول 3 تا6 میلیمتر می باشند. این حشرات به رنگ سبز کمرنگ ، خاکستری یا زرد بوده بال دار هستند و بسیار فعال می باشند. زنجره های نابالغ همرنگ زنجره های بالغ می باشند اما فاقد بال هستند.
در صورت هجوم این حشره اثراتی چون صدمه به بستر بذر پاشی و سفید شدن چمن استقرار یافته توام با ظاهری غیر ساالم مشاهده می شود. آناه شهد و شیره برگها را می مکند و اگر کنترل نشوند باعث خشکیدن و رنگ پریدگی چمن می شوند.
برای مبارزه با این حشرات میتوان از دیازینون و کارباریل (سوین) استفاده کرد. کنترل شیمیایی را در اواخر روز برای چمن مرطوب که قبل از شروع درمان و تیمار آبیاری شده و با دستگاه چمن زن زده شده است انجام دهید و به مدت 24 ساعت از آبیاری و چمن زنی پرهیز کرد.
شپشه غلات
حشره ای سیاه مایل به قهوه ای با پوزه دراز می باشد. لاروهای آن سفید و بدون پا و زمانی که کاملا رشد می کنند حدود 1 سانتیمتر طول دارند و از ریشه ها و تاج های گیاه تغذیه می کنند.
این حشره باعث ایجاد دوایر کوچک به رنگ زرد و قهوه ای در سطح چمن می شود.
بیشترین تخریب این حشره در اواخر تابستان می باشد.
برای کنترل این حشره میتوان از دیازینون و کارباریل (سوین) استفاده کرد که باید بلافاصله بعد از استعمال آفت کش چمن را آبیاری کرد.
کرم تارتن
این کرم خاکستر رنگ و باریک با خالهای سیاه می باشد. نام آنها به دلیل پیله های ابریشمی می باشد که در لایه های کاهبرگ می تنند. آنها معمولا در شب پرواز می کنند و تخم هایشان را در حین پرواز می گذارند.
در اواخر بهار ممکن است لکه های مرده به وسعت 5/2 تا 5 سانتی متر در سطح چمن سالم پدیدار شوند که در اواسط تابستان توسعه می یابند. بیشترین میزان خسارت از اواسط تیرماه لغایت شهریور ماه بروز می کند.
برای مبارزه و کنترل این حشرات می توان از سمومی مانند دیازینون، دورسبان، سوین و بایگون استفاده کرد.
سن
انواع بالغ به رنگ خاکستری تیره تا سیاه می باشند که کمتر از 6 میلی متر طول دارند. حشرات نابالغ به رنگ قرمز هستند. این آفت در طول برگهای چمن خزیده و شهد آنها را می مکد و چمن پژمرده و سفید رنگ بر جای می گذارد.
در طی هجوم این آفت لکه هایی با رنگ زرد در چمن پدیدار می شود و چمن در نهایت می خشکد.
برای کنترل این حشره میتوان از دیازینون و کلروپیریفوز (دورسبان) استفاده کرد از این سموم در اواخر روز برای چمن مرطوب و خیس استفاده کنید و پس از استفاده به مدت 24 ساعت آبیاری و چمن زنی را انجان ندهید.
آبدزدک
در بعضی مواقع چمن بدون هیچ کمبودی چه از نظر تامین آب و چه از نظر مواد غذایی روز به روز نشاء های چمن ضعیف تر شده و پوشش به دلیل خشک شدن نشاء ها تنک تر شده و چمن طراوت و شادابی خود را از دست می دهد که در این صورت باید به وجود این آفت پی برد.
مبارزه با این آفت به شیوه های متعدد صورت می گیرد ولی عمده ترین شیوه ای که کاربرد آن متداول است طعمه پاشی بر علیه این آفت است .
برای تهیه طعمه می توان به نسبت مساوی شکر و سبوس یا آرد گندم را مخلوط نمود و با استفاده از ترکیب آب حالت اوماج ایجاد کرده و آن را از سرند سوراخ متوسط رد کرد و شکل طعمه ای بوجود آورد. البته در ترکیب طعمه سم مورد استفاده lindin خواهد بود که به نسبت 2 تا3 در هزار استفاده می شود.
روش نوین کاشت چمن به نام هایدرو سیدینگ
هایدرو سیدینگ، روش نوینی در کاشت چمن و گیاهان مرتعی است که در برخی کشورها، جایگزین روش های معمول شده است. در این روش نوین چمن کاری، ابتداء در مخزنی، بذر چمن مخصوص، الیاف محافظ، چسب ویژه، کود، رنگ و هایدروژل ویژه جذب آب، ترکیب شده و سپس با دستگاه پمپ و به طور یکنواخت بر سطح آماده شده پاشیده می شود.
پس از پاشیده شدن این ترکیب، بعد از گذشت چهار روز، چمن بر سطح زمین روییده خواهد شد. در این روش نوین چمن کاری، در یک روز می توان 10 هزار متر مربع را چمن کاری کرد.در روش نوین کاشت چمن( هایدرو سیدینگ) دیگر از کود حیوانی استفاده نمی شود و جایگزین آن کودی به نام مالش شده که ترکیبی از کاغذ و چوب پودر شده است.
با استفاده از این روش می توان سطوح با شیب بسیار تند و حتی عمودی را چمن کاری کرد، بذری که در این روش استفاده می شود، بذر ویژه ای است که در مقابل سرما و گرما و همچنین تردد روی آن بسیار مقاوم است.
نحوه نگهداری چمن کاشته شده در روش هایدرو سیدینگ، تفاوت خاصی با نحوه نگهداری چمن های معمولی ندارد. قرار است با استفاده از این روش 60 هزار متر مربع از فضای منطقه ۹ تهران چمن کاری شود که در مرحله نخست، 20 هزار متر مربع زیر کشت رفت که برای این بخش 500 میلیون تومان هزینه شده است.
در روش نوین کاشت چمن هایدرو سیدینگ، علف هرز به علت استفاده نکردن از کود حیوانی روییده نخواهد شد.
وقتی صحبت از مکانیزاسیون به میان می آید اکثر افراد به فکر استفاده از تراکتور سایر ماشین ها و ادوات در انجام کارهای مربوط به ایجاد و نگهداری فضای سبز می افتند ، در حالی که تنها یک جنبه از مکانیزاسیون استفاده از ماشین است . مکانیزاسیون به معنی اتخاذ هر روشی است که موجب افزایش راندمان و کیفیت مطلوب کاری گردد.
در شرایط حاضر برای مدیریت فضاهای سبز روش نیمه ماشینی پیشنهاد می شود که در این روش ابزار و ادوات فوق بکار می رود :
- ادوات هرس شامل اره برقی ، چمن زن ، علف زن ، شمشاد زن ، قیچی چمن زنی ، دستگاه هرس ، اره هرس
- ادوات شخم ( دکومپاکتور ها – زیر شکن های باغی و گاو آهن های برگردان دار کوچک )
ماشین آلات آبیاری شامل قطره ای و بارانی
- ادوات داشت شامل سمپاش ماشینی ، سمپاش دستی ، علف کش ، شن کش ، کلوخ شکن ، پنجه ، گرد پاش و مه پاش
- چمن زن های دستی و برقی مناسب در سایزهای مختلف
- چمن سوراخ کن و جاروب
استانداردهای فضاهای سبز
تعیین سطح و سرانه کاربری فضای سبز در ایران، تاکنون عمدتاً براساس استانداردهای مورد استفاده در کشورهای دیگر بوده است.
تعیین سرانه فضای سبز تا حد زیادی بستگی به خصوصیات بیوکلیماتیک منطقه و شهر دارد، بر این مبنا باید گفت سرانه فضای سبز در یک شهر کویری و یا یک شهر بزرگ مانند تهران نمی‌تواند شرایطی همانند با یک شهر ساحلی در استان مازندران داشته باشد. با وجود این، اطلاع از استانداردهای فضای سبز می تواند به عنوان هدایتگر فعالیتها و خط مشی‌ها به شمار آید.
براساس مطالعات و بررسیهای وزارت مسکن و شهرسازی، سرانه متعارف و قابل قبول فضاهای سبز شهری در شهرهای ایران بین 7 تا 12 مترمربع برای هر نفر است که در مقایسه با شاخص تعیین شده از سوی محیط زیست سازمان ملل متحد (20 تا 25 مترمربع برای هر نفر)، رقم کمتری است. با وجود این، در شهرهای مختلف کشور نیز این رقم، با توجه به ویژگیهای متفاوت جغرافیایی و اقلیمی آنها، با اختلافاتی همراه است که میزان آنرا طرحهای مصوب هر یک از شهرها تعیین میکنند.
در مجموع آنچه از دیدگاه محیط اجتماعی در ارتباط با فضای سبز شهری اهمیت دارد، میزان فضای سبز عمومی است، یعنی فضای سبزی که رفت و آمد عموم مردم در آنها بدون مانع باشد، یا به تعبیر دیگر فضای سبز اجتماعی.
بنابراین مفهوم سرانه فضای سبز تنها میتواند برای آن نوع فضای سبز به کار رود که برای گذران اوقات فراغت، بازی و تفریح مهیا شده است.
نکته‌ای که درخصوص فضای سبز از اهمیت بالایی برخوردار است، مکانیابی آن میباشد. جین‌جکوب، منتقد شهرسازی معاصر معتقد است که پارک باید در جایی باشد که زندگی در آن موج میزند، جایی که در آن، فرهنگ و فعالیتهای بازرگانی و مسکونی است. تعدادی از بخشهای شهری، دارای چنین نقاط کانونی ارزشمندی از زندگی هستند که برای ایجاد پارکهای محلی یا میادین عمومی، مناسب به نظر میرسند.
بر این اساس مکانیابی فضای سبز باید از اصولی چون «مرکزیت، سلسله مراتب و دسترسی» تبعیت کند :
مرکزیت فضای سبز به این مفهوم است که فضای سبز حتی‌المقدور در مرکز محله، ناحیه و یا منطقه شهری مکانیابی شود. همچنین فضاهای سبز در مقیاسهای متفاوت اعم از پارکهای محله‌ای، منطقه‌ای و امثال آنها، باید با ساختار کالبدی متناظر خود انطباق داشته باشد، به عنوان مثال پارک منطقه‌ای در محدوده منطقه پیشنهاد شود.
یکی از معیارهای دیگری که در مکانیابی فضای سبز باید به آن توجه شود، معیار « دسترسی» است. به این مفهوم که پارکهای شهری باید از چهار جهت به شبکه ارتباطی دسترسی داشته باشند تا بدین طریق هم جمعیت بیشتری از آن استفاده کند و هم امکان نظارت اجتماعی و امنیت پارک افزایش یابد. بدین‌ترتیب امکان بهره‌برداری دیداری از جلوه‌های زیبای پارک برای رهگذران از چهار جهت فراهم می شود.
انواع فضای سبز
فضاهای سبز در وهله نخست به فضاهای سبز و سطوح سبز، و در مرحله بعد به شهری و غیرشهری تقسیم میشوند.
تفاوت فضای سبز و سطوح سبز از نظر اکولوژیکی در این است که سطوح سبز (مثلاً زمین ورزشی چمنکاری شده) نمی تواند مانند فضای سبز شبه جنگلی در کاهش آلودگی صوتی مؤثر باشد و یا به نحو مطلوبی سبب کاهش دما شود.
براساس این تقسیم بندی، فضاها و سطوحی که با کاربری فضای سبز در شهرها ارتباط پیدا میکند، فضاهای سبز عمومی، نیمه عمومی و خیابانی و سطوح سبز عمومی، خیابانی و چمنهای ورزشی را شامل میشود.
فضاهای سبز عمومی واجد بازدهی اجتماعی میباشد و برای عموم مردم برای گذراندن اوقات فراغت و تفریح قابل استفاده است و معمولاً پارک نامیده میشود. در واقع فضای سبز عمومی (اجتماعی) شامل فضاهای سبز عمومی مجهز به خدمات و تسهیلات میگردد. فضاهای سبز نیمه عمومی دارای بازدهی اکولوژیکی هستند اما تعداد استفاده‌کنندگان آنها محدود است. محوطه‌های باز ادارات، پادگانها و بیمارستانها، نمونه‌هایی از این فضا می‌باشند. فضاهای سبز خیابانی، درختکاری حد فاصل مسیرهای پیاده‌رو و سواره‌رو و همچنین فضاهای میادین و یا زمینهای پیرامون بزرگراهها و خیابانها را شامل میشود.
سطوح سبز شهری نیز زمینهای ورزشی چمنکاری شده و جزیره‌ها و لچکیهای کنار خیابان را شامل میشود که عمدتاً جنبه زیبایی شناختی دارد و تا حدی نیز واجد بازدهی اکولوژیکی می‌باشند. بطور کلی میتوان گفت که بخش قابل توجهی از فضای سبز در طرحهای شهری را فضای سبز عمومی تشکیل میدهد که به دلیل بازدهی اجتماعی و اکولوژیکی به طور همزمان از اهمیت بالاتری برخوردار است.
عملکردهای فضای سبز
فضاهای سبز در شهرها، به ویژه در شهرهای بزرگ و صنعتی، دارای عملکردهای مختلفی می‌باشند. فضاهای سبز از یک سو موجب بهبود وضعیت زیست محیطی شهرها می شود، و از سوی دیگر شرایط مناسبی را برای گذران اوقات فراغت شهروندان تعبیه میکند. علاوه بر اینها، دارای عملکردهای کالبدی نیز میباشد.
اثرات فضای سبز شهری از دیدگاه زیست محیطی مواردی چون کاهش آلودگی هوا، کاهش آلودگی صوتی، بهبود شرایط بیوکلیماتیک در شهر، افزایش نفوذپذیری خاک و تأثیر مثبت بر چرخه آب در محیط زیست شهری و افزایش کیفیت آبهای زیرزمینی را شامل میشود. فضای سبز میتواند به طور قابل توجهی دمای هوا را کاهش دهد و یا به تلطیف هوا کمک کند. در بررسی اثرات روانی ـ اجتماعی فضای سبز باید گفت که انسان ، در هر شرایطی ، روزانه به چند ساعت فضای ساکت و آرام نیاز دارد که فضای سبز میتواند این فضا را تأمین نماید.
فضای سبز شهری به عنوان بخش جاندار محیط شهری مکمل بخش بی‌جان شهر، یعنی ساختار کالبدی شهر، می باشد. در این خصوص، فضای سبز میتواند به عنوان لبه شهر، آرایش دهنده شبکه راهها و تفکیک کننده فضاهای شهری ایفای نقش نماید.
آفات چمن
انواع مختلفی از موجودات می توانند به چمن آسیب برسانند که بعضی از آنها در بالای زمین و بعضی از آنها در زیر زمین فعالیت می کنند.
شیوه های مناسب و خوب نگهداری چمن می تواند گام بزرگی به سمت کاهش خطر هجوم یک حشره باشد حتی آزاد کردن حشرات سودمند نیز می تواند به رفع مشکل کمک کند .
زمانی که نیاز به حشره کش دارید از دستورات و نکات قید شده روی برچسب آن دقیقا تبعیت کنید.
در زیر به معرفی برخی آفات و راههای مبارزه با آنها اشاره می کنیم:
زنجره
این حشره شبیه به ملخ های کوچک و به طول 3 تا6 میلیمتر می باشند. این حشرات به رنگ سبز کمرنگ ، خاکستری یا زرد بوده بال دار هستند و بسیار فعال می باشند. زنجره های نابالغ همرنگ زنجره های بالغ می باشند اما فاقد بال هستند.
در صورت هجوم این حشره اثراتی چون صدمه به بستر بذر پاشی و سفید شدن چمن استقرار یافته توام با ظاهری غیر ساالم مشاهده می شود. آناه شهد و شیره برگها را می مکند و اگر کنترل نشوند باعث خشکیدن و رنگ پریدگی چمن می شوند.
برای مبارزه با این حشرات میتوان از دیازینون و کارباریل (سوین) استفاده کرد. کنترل شیمیایی را در اواخر روز برای چمن مرطوب که قبل از شروع درمان و تیمار آبیاری شده و با دستگاه چمن زن زده شده است انجام دهید و به مدت 24 ساعت از آبیاری و چمن زنی پرهیز کرد.
شپشه غلات
حشره ای سیاه مایل به قهوه ای با پوزه دراز می باشد. لاروهای آن سفید و بدون پا و زمانی که کاملا رشد می کنند حدود 1 سانتیمتر طول دارند و از ریشه ها و تاج های گیاه تغذیه می کنند.
این حشره باعث ایجاد دوایر کوچک به رنگ زرد و قهوه ای در سطح چمن می شود.
بیشترین تخریب این حشره در اواخر تابستان می باشد.
برای کنترل این حشره میتوان از دیازینون و کارباریل (سوین) استفاده کرد که باید بلافاصله بعد از استعمال آفت کش چمن را آبیاری کرد.
کرم تارتن
این کرم خاکستر رنگ و باریک با خالهای سیاه می باشد. نام آنها به دلیل پیله های ابریشمی می باشد که در لایه های کاهبرگ می تنند. آنها معمولا در شب پرواز می کنند و تخم هایشان را در حین پرواز می گذارند.
در اواخر بهار ممکن است لکه های مرده به وسعت 5/2 تا 5 سانتی متر در سطح چمن سالم پدیدار شوند که در اواسط تابستان توسعه می یابند. بیشترین میزان خسارت از اواسط تیرماه لغایت شهریور ماه بروز می کند.
برای مبارزه و کنترل این حشرات می توان از سمومی مانند دیازینون، دورسبان، سوین و بایگون استفاده کرد.
سن
انواع بالغ به رنگ خاکستری تیره تا سیاه می باشند که کمتر از 6 میلی متر طول دارند. حشرات نابالغ به رنگ قرمز هستند. این آفت در طول برگهای چمن خزیده و شهد آنها را می مکد و چمن پژمرده و سفید رنگ بر جای می گذارد.
در طی هجوم این آفت لکه هایی با رنگ زرد در چمن پدیدار می شود و چمن در نهایت می خشکد.
برای کنترل این حشره میتوان از دیازینون و کلروپیریفوز (دورسبان) استفاده کرد از این سموم در اواخر روز برای چمن مرطوب و خیس استفاده کنید و پس از استفاده به مدت 24 ساعت آبیاری و چمن زنی را انجان ندهید.
آبدزدک
در بعضی مواقع چمن بدون هیچ کمبودی چه از نظر تامین آب و چه از نظر مواد غذایی روز به روز نشاء های چمن ضعیف تر شده و پوشش به دلیل خشک شدن نشاء ها تنک تر شده و چمن طراوت و شادابی خود را از دست می دهد که در این صورت باید به وجود این آفت پی برد.
مبارزه با این آفت به شیوه های متعدد صورت می گیرد ولی عمده ترین شیوه ای که کاربرد آن متداول است طعمه پاشی بر علیه این آفت است .
برای تهیه طعمه می توان به نسبت مساوی شکر و سبوس یا آرد گندم را مخلوط نمود و با استفاده از ترکیب آب حالت اوماج ایجاد کرده و آن را از سرند سوراخ متوسط رد کرد و شکل طعمه ای بوجود آورد. البته در ترکیب طعمه سم مورد استفاده lindin خواهد بود که به نسبت 2 تا3 در هزار استفاده می شود.
روش نوین کاشت چمن به نام هایدرو سیدینگ
هایدرو سیدینگ، روش نوینی در کاشت چمن و گیاهان مرتعی است که در برخی کشورها، جایگزین روش های معمول شده است. در این روش نوین چمن کاری، ابتداء در مخزنی، بذر چمن مخصوص، الیاف محافظ، چسب ویژه، کود، رنگ و هایدروژل ویژه جذب آب، ترکیب شده و سپس با دستگاه پمپ و به طور یکنواخت بر سطح آماده شده پاشیده می شود.
پس از پاشیده شدن این ترکیب، بعد از گذشت چهار روز، چمن بر سطح زمین روییده خواهد شد. در این روش نوین چمن کاری، در یک روز می توان 10 هزار متر مربع را چمن کاری کرد.در روش نوین کاشت چمن( هایدرو سیدینگ) دیگر از کود حیوانی استفاده نمی شود و جایگزین آن کودی به نام مالش شده که ترکیبی از کاغذ و چوب پودر شده است.
با استفاده از این روش می توان سطوح با شیب بسیار تند و حتی عمودی را چمن کاری کرد، بذری که در این روش استفاده می شود، بذر ویژه ای است که در مقابل سرما و گرما و همچنین تردد روی آن بسیار مقاوم است.
نحوه نگهداری چمن کاشته شده در روش هایدرو سیدینگ، تفاوت خاصی با نحوه نگهداری چمن های معمولی ندارد. قرار است با استفاده از این روش 60 هزار متر مربع از فضای منطقه ۹ تهران چمن کاری شود که در مرحله نخست، 20 هزار متر مربع زیر کشت رفت که برای این بخش 500 میلیون تومان هزینه شده است.
در روش نوین کاشت چمن هایدرو سیدینگ، علف هرز به علت استفاده نکردن از کود حیوانی روییده نخواهد شد.
دیدگاه ها