کشاورزی ارگانیک به‌عنوان کشاورزی بدون کاربرد مواد شیمیایی معرفی شده است. با اینحال چنین نیست که کشاورزی ارگانیک تنها به جایگزین کردن نهاده‌های آلی به جای کودهای شیمیایی بسنده کند. چون با وجودیکه در مناطق خشک و نیمه‌خشک، به‌کارگیری ترکیبات آلی باعث بهبود خواص فیزیکی، شیمیایی خاک و در نتیجه حاصلخیزی آن می‌شود، اما کاربرد بیش از حد و خارج از زمان موادآلی نیز می تواند اشکالاتی درچرخه‌های زیستی پدید آورد. در حقیقت، کشاورزی ارگانیک، کشاورزی امروز را به‌طورکامل رد نمی‌کند، و مواردی مانند تناوب کشت، کشت مخلوط، روش‌های مکانیکی کنترل علف‌های هرز، تنوع زیستی و... از موضوعات مورد بحث این نوع کشاورزی هستند.
در کشاورزی ارگانیک برای بکار بردن مواد و لوازم کشاورزی از تدابیر مدیریتی استفاده می‌شود و تولید ارگانیک بر پایه این موضوع است که یک مزرعه باید براساس برنامه مدیریت ارگانیک پیش رود، که خود این امر شامل یک گردش زراعی چندساله است. همچنین برای ازدیاد حاصلخیزی زمین تدابیری اندیشیده می شود؛ از جمله ثابت نگهداشتن میزان نیتروژن، شخم عمیق، استفاده از گیاهان دو یا تک لپه، استفاده از گیاهان به منظور کود سبز یا و غیره.
در سیستم‌های ارگانیک از منابع به شیوه‌ی مؤثرتری استفاده می شود که این امر منجر به صرفه جویی در انرژی و تولید محصول بیشتر می شود. همچنین فعالیت‌های میکروارگانیزم‌های خاک در نظام ارگانیک در مقایسه با نظام متداول بیشتر دیده می شود، که این امر مربوط به ساخته شدن مواد ذخیره‌ای نیتروژن دار است که در بهبود شرایط فیزیکی خاک و جذب بهتر نقش دارند. علاوه بر این خاک‌های ارگانیک تعداد بیشتر و انواع بزرگتری از اجتماع میکروارگانیزم‌ها را درخود دارند. پژوهشگران معتقدند که قارچ‌ها منجربه ایجاد ثبات بیشتری در ساختار فیزیکی خاک‌های ارگانیک می‌شوند. محصولات ارگانیک حاوی مواد مغذی بیشتری بوده و در مقایسه با گیاهانی که به روش‌های مرسوم پرورش می‌یابند حاوی متابولیست‌های ثانویه بیشتری هستند (متابولیست‌های ثانویه موادی هستند که بخشی از سیستم‌های ایمنی گیاهان را تشکیل می دهند و این مواد در مبارزه علیه بیماری سرطان نیز مفیدند)
در کشاورزی ارگانیک برای بکار بردن مواد و لوازم کشاورزی از تدابیر مدیریتی استفاده می‌شود و تولید ارگانیک بر پایه این موضوع است که یک مزرعه باید براساس برنامه مدیریت ارگانیک پیش رود، که خود این امر شامل یک گردش زراعی چندساله است. همچنین برای ازدیاد حاصلخیزی زمین تدابیری اندیشیده می شود؛ از جمله ثابت نگهداشتن میزان نیتروژن، شخم عمیق، استفاده از گیاهان دو یا تک لپه، استفاده از گیاهان به منظور کود سبز یا و غیره.
در سیستم‌های ارگانیک از منابع به شیوه‌ی مؤثرتری استفاده می شود که این امر منجر به صرفه جویی در انرژی و تولید محصول بیشتر می شود. همچنین فعالیت‌های میکروارگانیزم‌های خاک در نظام ارگانیک در مقایسه با نظام متداول بیشتر دیده می شود، که این امر مربوط به ساخته شدن مواد ذخیره‌ای نیتروژن دار است که در بهبود شرایط فیزیکی خاک و جذب بهتر نقش دارند. علاوه بر این خاک‌های ارگانیک تعداد بیشتر و انواع بزرگتری از اجتماع میکروارگانیزم‌ها را درخود دارند. پژوهشگران معتقدند که قارچ‌ها منجربه ایجاد ثبات بیشتری در ساختار فیزیکی خاک‌های ارگانیک می‌شوند. محصولات ارگانیک حاوی مواد مغذی بیشتری بوده و در مقایسه با گیاهانی که به روش‌های مرسوم پرورش می‌یابند حاوی متابولیست‌های ثانویه بیشتری هستند (متابولیست‌های ثانویه موادی هستند که بخشی از سیستم‌های ایمنی گیاهان را تشکیل می دهند و این مواد در مبارزه علیه بیماری سرطان نیز مفیدند)
دیدگاه ها