اهمیت اسیدهای آمینه و ترتیب محدودیت آنها در تغذیه و پرورش طیور
حیوانات برخلاف گیاهان قادر به ساختن تمامی اسیدهای آمینة مورد نیاز خود نیستند. اسیدهای آمینه‌ای که در بدن حیوانات ساخته نمی‌شوند و یا سرعت ساخته شدن آن کم می‌باشد و باید از طریق غذا تأمین شوند اسیدهای آمینه ضروری نامیده می‌شوند هریک از اسیدهای آمینه ضروری از نظر فیزیولوژیکی در بدن نقش خاصی به عهده دارند و کمبود آنها باعث بروز عوارض می‌شود که اکثراً غیرقابل جبران است. محققین به این نتیجه رسیده‌اند که طیور گوشتی برای دستیابی به اسیدهای آمینة محدودکننده اقدام به پرخوری می‌کنند و در صورت تعادل خوب اسید آمینه‌ای جیره در مقایسه با یک جیره نامتعادل در شرایط مساوی مصرف خوراک کاهش پیدا می‌کند.
همچنین افزودن اسیدهای آمینه مصنوعی از قبیل لیزین و متیونین در سطوح بالا به جیره غذایی باعث تجمع آنها در پلاسما می‌شود و در نتیجه باعث تحریک ترشح انسولین از پانکراس می‌شود که این عامل باعث آزادی اسید آمینه‌های دیگر از منابع ذخیره‌ای شده و پروتیئن‌سازی را تحریک کرده و از این طریق بر ضریب تبدیل غذایی اثر خواهد گذاشت. همچنین محققین به این نتیجه رسیده‌اند که افزایش نسبت اسیدهای آمینة ضروری به غیرضروری در جیره باعث افزایش پروتئنی لاشه و کاهش چربی لاشة طیور می‌گردد. با افزایش میزان لیزین جیره میزان پروتئین لاشة طیور گوشتی افزایش می‌یابد و این افزایش پروتئین همراه با کاهش چربی لاشه می‌باشد با کاهش میزان لیزین جیره به طور فاحشی میزان پروتئین در عضلات به ویژه عضلات سینه کاهش پیدا می‌کند ذرت و سویا در تغذیه طیور بیشترین کاربرد را دارند و تعیین ارزش تغذیه‌ای آنها از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. بنابراین امروزه با توجه به اهمیت اسیدهای آمینه و نقش مهم آنها در بدن تحقیقات زیادی در مورد تعیین ترتیب محدودیت اسیدهای آمینه در مورد ذرت و کنجاله سویا صورت گرفته است ترتیب محدودیت اسید آمینه و ذرت به این شکل است که لیزین به عنوان اولین اسید آمینة محدودکننده و بعد از آن ترئونین- تریپتوفان، آرژنین، ایزولولین، والین، متیونین+ سیستین، نیل‌آلانین+ تیروزین و هیستیدین می‌باشد. ترتیب محدودیت اسیدهای آمینه در کنجاله سویا به این شکل است: متیونین+ سیستین اولین اسید آمینة محدودکننده و به ترتیب ترئونین، لیزین، والین و هیستیرین می‌باشد. در مخلوط ذرت و کنجالة سویا ترتیب محدودیت اسیدهای آمینه متفاوت است در مخلوط این دو ماده متیونین اولین اسید آمینة محدودکننده و به ترتیب ترئونین، لیزین، والین و هیستین اسید آمینه‌های محدودکننده می‌باشد. ترتیب محدودیت اسیدهای آمینه در جیره‌های حاوی ذرت و کنجاله سویای کم پروتئین به شکل زیر می‌باشد متیونین، آرژنین، لیزین، ترئونین، والین برای جوجه‌های گوشتی می‌باشد. ترتیب محدودیت اسیدهای آمینه در جیره حاوی پودر گوشت و استخوان به صورت زیر است: تریپتوفان و اسیدهای آمینة گوگرددار به عنوان اولین اسید آمینة محدودکننده بودند و سایر اسیدهای آمینه محدودکننده به ترتیب ترئونین، هیستیدین، ایزولوسین، فنیل آلانین+ تیروزین، لیزین و والین می‌باشد. در ضایعات کشتارگاهی طیور نیز ترتیب محدودیت اسیدهای آمینه به شکل زیر است: سیستین به عنوان اولین اسید آمینه محدودکننده و بعد از آن تریپتوفان، ترئونین، لیزین، والین، ایزولوسین و هیستیدین می‌باشد که درجات کمبود والین، ایزولوسین، هیستیدین تقریباً مشابه بود بنابراین افزایش پروتئین خام جیره صحیح نمی‌باشد بلکه افزایش میزان اسیدهای آمینه محدودکننده که معمولاً اسیدهای آمینه ضروری می‌باشند قادر به حفظ میزان دریافت این مواد مغذی خواهیم بود.
حیوانات برخلاف گیاهان قادر به ساختن تمامی اسیدهای آمینة مورد نیاز خود نیستند. اسیدهای آمینه‌ای که در بدن حیوانات ساخته نمی‌شوند و یا سرعت ساخته شدن آن کم می‌باشد و باید از طریق غذا تأمین شوند اسیدهای آمینه ضروری نامیده می‌شوند هریک از اسیدهای آمینه ضروری از نظر فیزیولوژیکی در بدن نقش خاصی به عهده دارند و کمبود آنها باعث بروز عوارض می‌شود که اکثراً غیرقابل جبران است. محققین به این نتیجه رسیده‌اند که طیور گوشتی برای دستیابی به اسیدهای آمینة محدودکننده اقدام به پرخوری می‌کنند و در صورت تعادل خوب اسید آمینه‌ای جیره در مقایسه با یک جیره نامتعادل در شرایط مساوی مصرف خوراک کاهش پیدا می‌کند.
همچنین افزودن اسیدهای آمینه مصنوعی از قبیل لیزین و متیونین در سطوح بالا به جیره غذایی باعث تجمع آنها در پلاسما می‌شود و در نتیجه باعث تحریک ترشح انسولین از پانکراس می‌شود که این عامل باعث آزادی اسید آمینه‌های دیگر از منابع ذخیره‌ای شده و پروتیئن‌سازی را تحریک کرده و از این طریق بر ضریب تبدیل غذایی اثر خواهد گذاشت. همچنین محققین به این نتیجه رسیده‌اند که افزایش نسبت اسیدهای آمینة ضروری به غیرضروری در جیره باعث افزایش پروتئنی لاشه و کاهش چربی لاشة طیور می‌گردد. با افزایش میزان لیزین جیره میزان پروتئین لاشة طیور گوشتی افزایش می‌یابد و این افزایش پروتئین همراه با کاهش چربی لاشه می‌باشد با کاهش میزان لیزین جیره به طور فاحشی میزان پروتئین در عضلات به ویژه عضلات سینه کاهش پیدا می‌کند ذرت و سویا در تغذیه طیور بیشترین کاربرد را دارند و تعیین ارزش تغذیه‌ای آنها از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. بنابراین امروزه با توجه به اهمیت اسیدهای آمینه و نقش مهم آنها در بدن تحقیقات زیادی در مورد تعیین ترتیب محدودیت اسیدهای آمینه در مورد ذرت و کنجاله سویا صورت گرفته است ترتیب محدودیت اسید آمینه و ذرت به این شکل است که لیزین به عنوان اولین اسید آمینة محدودکننده و بعد از آن ترئونین- تریپتوفان، آرژنین، ایزولولین، والین، متیونین+ سیستین، نیل‌آلانین+ تیروزین و هیستیدین می‌باشد. ترتیب محدودیت اسیدهای آمینه در کنجاله سویا به این شکل است: متیونین+ سیستین اولین اسید آمینة محدودکننده و به ترتیب ترئونین، لیزین، والین و هیستیرین می‌باشد. در مخلوط ذرت و کنجالة سویا ترتیب محدودیت اسیدهای آمینه متفاوت است در مخلوط این دو ماده متیونین اولین اسید آمینة محدودکننده و به ترتیب ترئونین، لیزین، والین و هیستین اسید آمینه‌های محدودکننده می‌باشد. ترتیب محدودیت اسیدهای آمینه در جیره‌های حاوی ذرت و کنجاله سویای کم پروتئین به شکل زیر می‌باشد متیونین، آرژنین، لیزین، ترئونین، والین برای جوجه‌های گوشتی می‌باشد. ترتیب محدودیت اسیدهای آمینه در جیره حاوی پودر گوشت و استخوان به صورت زیر است: تریپتوفان و اسیدهای آمینة گوگرددار به عنوان اولین اسید آمینة محدودکننده بودند و سایر اسیدهای آمینه محدودکننده به ترتیب ترئونین، هیستیدین، ایزولوسین، فنیل آلانین+ تیروزین، لیزین و والین می‌باشد. در ضایعات کشتارگاهی طیور نیز ترتیب محدودیت اسیدهای آمینه به شکل زیر است: سیستین به عنوان اولین اسید آمینه محدودکننده و بعد از آن تریپتوفان، ترئونین، لیزین، والین، ایزولوسین و هیستیدین می‌باشد که درجات کمبود والین، ایزولوسین، هیستیدین تقریباً مشابه بود بنابراین افزایش پروتئین خام جیره صحیح نمی‌باشد بلکه افزایش میزان اسیدهای آمینه محدودکننده که معمولاً اسیدهای آمینه ضروری می‌باشند قادر به حفظ میزان دریافت این مواد مغذی خواهیم بود.
دیدگاه ها