مخازن بذر دارای بذرهایی با سنین متفاوت هستند. طول عمر بذر بر اثر دفن شدن در خاک یا پوشیده شدن توسط بقایای گیاهی افزایش می یابد. تعیین تعداد گونه های علف هرز سالیانه مزارع و تشخیص قوه نامیه بذرهائی که نزدیک به سطح زمین قرار دارند به مدیریت علفهای هرز بستگی دارد.
محدود نمودن احیاء مخازن بذر در جهت تدوین صحیح برنامه های مربوط به مدیریت علفهای هرز، اهمیت فراوانی دارد. برنامه های تلفیقی مانند مناسب ترین تناوب های زراعی، مصرف علف کش ها و عملیات آماده کردن زمین و کاشت، نقش مهمی در محدود نمودن تعداد و تنوع بذر علفهای هرز این مخازن دارند.
در نواحی با مخازن بذر علف زیاد بایستی یک سیستم قوی مدیریت علفهای هرز را به مدت دو تا چهار سال اعمال نمود و زمانیکه بایستی میزان ذخیره بذر تا حد زیادی کم شد، می توان این مقدار کم را با مصرف مرتب مقادیر مناسب علف کش و بکار بستن عملیات آماده نمودن و کاشت، ثابت نگه داشت. با وجود این گاهی اوقات میزان ذخیره بذر به علل زیر افزایش می یابد:
1) مقاوم شدن بعضی از علفهای هرز به علف کش ها
۲) ورود بذرهای جدید علف هرز توسط بادء آب ، کود دامی و با بذر آلوده سایر گیاهان زراعی
3) هنگامی که به خاطر شرایط نامساعد، کشت کرپه، عدم مصرف علف کش در زمان مناسب و کاهش کارآیی علف کش، علفهای هرز باقیمانده به بذر می نشینند.
● زمان جوانه زدن
دوره سبز شدن بعضی از علفهای هرز یک ساله کاملاً مشخص شده است، برای مثال اوج زمان سبز کردن تاج خروس وحشی و سلمک از اواسط بهار تا اوایل تابستان است، حال آنکه برای این دوره علف هرز هفت بند از اواخر بهار الی اواسط تابستان می باشد. زمان سبز کردن علفهای هرز در زراعت چغندرقند نقش کلیدی در برنامه ریزی مدیریت علفهای هرز ایفا می کند.
● تولید بذر
علفهای هرز زراعت چغندرقند از نظر توانایی تولید بذر تفاوت زیادی با یکدیگر دارند، به عنوان مثال توانایی تولید بالقوه بذر برای علفهای هرز یک ساله مانند یولاف وحشی، تاج خروس وحشی، سلمک و سوروف به ترتیب ۲۵۰ ، ۱۱۷۴۰۰، ۷۲۴۵۰ ، ۷۱۶۰ عدد به ازاء هر بوته می باشد. تولید حقیقی بذر هر گیاه از سالی به سال دیگر و بسته به عوامل مختلف از قبیل رقابت بین گونه ای و درون گونه ای، شرایط محیطی اثربازدارنده علف کشها و زمان سبز شدن، تفاوت زیادی دارد. برنامه های مدیریت علف هرز عملاً میزان تولید بذر را کم می کند ولی قادر به توقف کامل آنها نیست چرا که بعضی از این عوامل از کنترل ما خارج هستند.
● طول عمر بذر
در برنامه ریزی و طراحی سیستم مدیریت علفهای هرز در زراعت چغندرقند مدت زمان خواب بذر علفهای هرز از اهمیت بالائی برخوردار است. به جهت خطر جوانه زدن و سبز شدن بذر علفهای هرز داخل خاک بایستی با آنها مبارزه کرد. عواملی مانند نوع گیاه، عملیات کاشت و سایر عوامل موثر در جوانه زنی، روی طول دوره خواب بذر موثر هستند. بذر اکثر علفهای هرز در زمین های زیر کشت عمر طولانی ندارند، متوسط دوره زنده ماندن برای بسیاری گونه ها کمتر از ۶ سال است. در یک بررسی روی طول دوره زنده ماندن بذرهای دفن شده سوروف در خاک مشخص شد که تمامی بذرها در مدت ۵/۵ سال از بین رفته و کمتر از یک درصد بذر گیاهانی مانند توق، خرقه، و تاج خروس وحشی قوه نامیه خود را حفظ کرده اند.
درصورت مساعد بودن شرایط محیط برای جوانه زدن بذرها، عمر آنها کمتر می شود. بالطبع کشت و زرع نقش تعیین کننده در جوانه زدن سریع آنها دارد، زیرا این عمل، بذرها را به سمت شرایط محیطی محدود سوق می دهد. روبرتس دریافت که جمعیت بذرهای زنده علف هرز در صورتی که در یک سال، زمین چند نوبت شخم بخورد و سریعتر از هنگامی که زمین در آن مدیریت بایر بماند، کاهش خواهد یافت.
طول عمر بذرهای تابع درصد بذرهای جوانه زده و تعداد بذر تولید شده توسط علف هرز است. در صورتیکه سالانه ۵۰ درصدد بذرها از بین رفته وبذر جدیدی نیز تولید نشود، بعد از ۶ سال میزان بذر زنده موجود دو درصدمقدار اولیه خواهد بود. به شرط سبز شدن ۹۸ درصد بذرها، این مقدار کاهشش در همان اول بدست خواهد آمد.
در صورتیکه ادامه روند جوانه زنی به این شکل، در پایان سال ششم، تمامی بذرهای زنده از خاک ریشه کن خواهند شد ، مشخص شده است که افزایش میزان جوانه زدن به همراه ممانعت از تولید بذر می تواند زمان لازم جهت کاهش جمعیت علف هرز را تا حد باور نکردنی کمتر نمایند.
محدود نمودن احیاء مخازن بذر در جهت تدوین صحیح برنامه های مربوط به مدیریت علفهای هرز، اهمیت فراوانی دارد. برنامه های تلفیقی مانند مناسب ترین تناوب های زراعی، مصرف علف کش ها و عملیات آماده کردن زمین و کاشت، نقش مهمی در محدود نمودن تعداد و تنوع بذر علفهای هرز این مخازن دارند.
در نواحی با مخازن بذر علف زیاد بایستی یک سیستم قوی مدیریت علفهای هرز را به مدت دو تا چهار سال اعمال نمود و زمانیکه بایستی میزان ذخیره بذر تا حد زیادی کم شد، می توان این مقدار کم را با مصرف مرتب مقادیر مناسب علف کش و بکار بستن عملیات آماده نمودن و کاشت، ثابت نگه داشت. با وجود این گاهی اوقات میزان ذخیره بذر به علل زیر افزایش می یابد:
1) مقاوم شدن بعضی از علفهای هرز به علف کش ها
۲) ورود بذرهای جدید علف هرز توسط بادء آب ، کود دامی و با بذر آلوده سایر گیاهان زراعی
3) هنگامی که به خاطر شرایط نامساعد، کشت کرپه، عدم مصرف علف کش در زمان مناسب و کاهش کارآیی علف کش، علفهای هرز باقیمانده به بذر می نشینند.
● زمان جوانه زدن
دوره سبز شدن بعضی از علفهای هرز یک ساله کاملاً مشخص شده است، برای مثال اوج زمان سبز کردن تاج خروس وحشی و سلمک از اواسط بهار تا اوایل تابستان است، حال آنکه برای این دوره علف هرز هفت بند از اواخر بهار الی اواسط تابستان می باشد. زمان سبز کردن علفهای هرز در زراعت چغندرقند نقش کلیدی در برنامه ریزی مدیریت علفهای هرز ایفا می کند.
● تولید بذر
علفهای هرز زراعت چغندرقند از نظر توانایی تولید بذر تفاوت زیادی با یکدیگر دارند، به عنوان مثال توانایی تولید بالقوه بذر برای علفهای هرز یک ساله مانند یولاف وحشی، تاج خروس وحشی، سلمک و سوروف به ترتیب ۲۵۰ ، ۱۱۷۴۰۰، ۷۲۴۵۰ ، ۷۱۶۰ عدد به ازاء هر بوته می باشد. تولید حقیقی بذر هر گیاه از سالی به سال دیگر و بسته به عوامل مختلف از قبیل رقابت بین گونه ای و درون گونه ای، شرایط محیطی اثربازدارنده علف کشها و زمان سبز شدن، تفاوت زیادی دارد. برنامه های مدیریت علف هرز عملاً میزان تولید بذر را کم می کند ولی قادر به توقف کامل آنها نیست چرا که بعضی از این عوامل از کنترل ما خارج هستند.
● طول عمر بذر
در برنامه ریزی و طراحی سیستم مدیریت علفهای هرز در زراعت چغندرقند مدت زمان خواب بذر علفهای هرز از اهمیت بالائی برخوردار است. به جهت خطر جوانه زدن و سبز شدن بذر علفهای هرز داخل خاک بایستی با آنها مبارزه کرد. عواملی مانند نوع گیاه، عملیات کاشت و سایر عوامل موثر در جوانه زنی، روی طول دوره خواب بذر موثر هستند. بذر اکثر علفهای هرز در زمین های زیر کشت عمر طولانی ندارند، متوسط دوره زنده ماندن برای بسیاری گونه ها کمتر از ۶ سال است. در یک بررسی روی طول دوره زنده ماندن بذرهای دفن شده سوروف در خاک مشخص شد که تمامی بذرها در مدت ۵/۵ سال از بین رفته و کمتر از یک درصد بذر گیاهانی مانند توق، خرقه، و تاج خروس وحشی قوه نامیه خود را حفظ کرده اند.
درصورت مساعد بودن شرایط محیط برای جوانه زدن بذرها، عمر آنها کمتر می شود. بالطبع کشت و زرع نقش تعیین کننده در جوانه زدن سریع آنها دارد، زیرا این عمل، بذرها را به سمت شرایط محیطی محدود سوق می دهد. روبرتس دریافت که جمعیت بذرهای زنده علف هرز در صورتی که در یک سال، زمین چند نوبت شخم بخورد و سریعتر از هنگامی که زمین در آن مدیریت بایر بماند، کاهش خواهد یافت.
طول عمر بذرهای تابع درصد بذرهای جوانه زده و تعداد بذر تولید شده توسط علف هرز است. در صورتیکه سالانه ۵۰ درصدد بذرها از بین رفته وبذر جدیدی نیز تولید نشود، بعد از ۶ سال میزان بذر زنده موجود دو درصدمقدار اولیه خواهد بود. به شرط سبز شدن ۹۸ درصد بذرها، این مقدار کاهشش در همان اول بدست خواهد آمد.
در صورتیکه ادامه روند جوانه زنی به این شکل، در پایان سال ششم، تمامی بذرهای زنده از خاک ریشه کن خواهند شد ، مشخص شده است که افزایش میزان جوانه زدن به همراه ممانعت از تولید بذر می تواند زمان لازم جهت کاهش جمعیت علف هرز را تا حد باور نکردنی کمتر نمایند.
دیدگاه ها