آزمون های تعیین کیفیت بذر.
برای آزمون کیفی ممکن است با استفاده از نمونه های تهیه شده، تعدادی آزمون برای ارزیابی کیفیت فیزیکی، خلوص ژنتیکی، زنده بودن بذر و قدرت رویش انجام گیرد.
۵-۴: آزمون پیری تسریع شده
این آزمون در وهله اول برای تعیین قابلیت انبار مانی در محیط گرم و مرطوب پیشنهاد گردیده است. تغییرات حرارتی در این آزمون نبایستی بیش از 3/0 -/+ درجه سانتی گراد باشد زیرا تغییات جزئی درجه حرارت ( 5/0 درجه سانتی گراد ) تاثیر بسزایی روی نتیجه حاصل خواهد داشت. در این روش به طور خلاصه می توان گفت که تعداد 100 دانه بذر در سینی مشبک در داخل جعبه پلاستیکی محتوی 40 میلی لیتر از آب دوبار تقطیر شده قرار داده می شوند. بذر ها با بستن جعبه ها و قرار دادن آن ها در 42 درجه سانتی گراد به مدت 96 ساعت و 100 % رطوبت نسبی روند پیری را طی می نمایند . سپس بذر ها را برداشته و در شرایط استاندارد جوانه زنی ارزیابی می شود. حالت تغییر یافته این روش، افزایش درجه حرارت به 45 درجه سانتی گراد به مدت 60 ساعت و سپس آزمون جوانه زنی استاندارد می باشد.
آزمون سلامت بذر.
به منظور کاهش احتمال گسترش پاتوژن های مضر از طریق بذر به سایر مناطق یا کشور ها، یکسری از آزمون های سلامت بذر بوجود آمده اند که به طور معمول 4 نوع می باشند:
* پلیت کردن بذر روی آگار و سپس شناسایی ارگانیسم.
* جوانه زنی و رشد گیاهچه در شرایط شناخته شده مساعد برای توسعه علائم قابل تشخیص پاتوژن.
* آزمایش فیزیکی قسمت های داخلی و خارجی بذر با استفاده از میکروسکوپ برای شناسایی وجود یا عدم وجود پاتوژن ها.
* شستن نمونه بذر ها با آب دوبار تقطیر شده و به دنبال آن، سانتریفوژکردن و مشاهده در زیر میکروسکوپ.
* پلیت کردن بذر روی آگار و سپس شناسایی ارگانیسم.
تجزیه خلوص ژنتیکی.
روش کلاسیک شامل آزمون های کشت می باشد. این آزمون ها شامل کشت یک نمونه از بذر در گلخانه، خزانه زمستانی و یا حتی تابستانه برای ارزیابی رشد و نمو بوته در مقایسه با دیسکریپتور رقم می باشد. عیب این آزمون، زمان انجام آن می باشد. زیرا مواد ژنتیکی ممکن است در محیطی ارزیابی شوند که سازگاری به آن ندارند و منجر به مشکلات بیشتری در تشخیص بوته های خارج از تیپ گردد. امروزه تکنیک های آزمایشگاهی مثل الکتروفورز ژل نشاسته در دسترس می باشند که می توان با استفاده از آن ها اقدام به تعیین خلوص نمود . مزیت این تکنیک ها سرعت و دقت بالای آن و عیب آن هزینه بالا و پیچیدگی اجرای آزمون می باشد .
آزمون تعیین قدرت نامیه
آزمون جوانه زنی استاندارد (قوه نامیه)، حداکثر پتانسیل یک گروه به خصوص بذر را تحت شرایط ایده آل تعیین می کند. از آن جاییکه قوه نامیه تحت شرایط ایده آل تعیین می گردد، الزاما ً نمی تواند منعکس کننده پتانسیل سبز شدن یک بذر در شرایط مزرعه ای باشد و این در حالیست که تفاوت معنی داری بین آزمون جوانه زنی استاندارد و سبز شدن در شرایط واقعی مزرعه وجود دارد. قوه نامیه نسبتا ً بالا الزاما به مفهوم سبز یکنواخت یا استقرار قوی تحت شرایط کشت مزرعه ای نمی باشد. قدرت نامیه بذر به عنوان یک ویژه گی، پتانسیل سرعت و سبز یکنواخت و همچنین توسعه گیاهچه های نرمال را در دامنه وسیعی از شرایط مزرعه تعیین می نماید.
مراحل پر شدن دانه ذرت.
پر شدن دانه با گرده افشانی و آغاز رشد دانه آغاز می گردد و با رسیدن به مرحله رسیدن فیزیولوژیکی خاتمه می یابد. در طی دوره ی پر شدن دانه، دانه مخزن اصلی مواد فتوسنتزی جاری تولیدی توسط بوته ذرت می باشد و در واقع، بوته ذرت تمام فعالیت خود را صرف پمپاژ ماده خشک به داخل می نماید . دوره پر شدن دانه عاری از تنش می تواند پتانسیل عملکرد را به حداکثر برساند در حالیکه تنش شدید در طی این دوره می تواند باعث سقط دانه و سبک شدن آن گردد. مراحل پر شدن دانه را می توان به شرح زیر تقسیم کرد:
مرحله دانه های تاول مانند:
حدود 14- 10 روز بعد از ظهور کاکل ها، دانه های در حال رشد به شکل تاول های نسبتا ً سفید روی چوب بلال در آمده و حاوی مقدار زیادی مایع صاف می باشد. کاکل بلال اغلب قهوه ای بوده و به سرعت خشک می شود. نشاسته شروع به انباشته شدن در اندوسپرم نموده و ریشه چه و کلئوپتیل و اولین برگ های جنینی در این مرحله تشکیل می شوند. تنش شدید در این مرحله به سادگی باعث سقط تخمک های تلقیح شده خواهد شد. رطوبت دانه در این مرحله حدود 85 % می باشد.
مرحله شیری شدن دانه:
حدود 22- 18 روز بعد از ظهور کاکل، دانه ها اکثرا ً مایل به زرد و محتوی مایع سفید شیری می باشند. انباشته شدن نشاسته در اندوسپرم در این مرحله نیز ادامه می یابد. تقسیم سلولی اندوسپرم تقریبا ً در حال تکمیل بوده و ادامه رشد اکثرا ً دراثر بزرگ شدن سلول ها و تجمع نشاسته است. تنش شدید در این مرحله هنوز هم می تواند تواند باعث سقط دانه ها گردد، هر چند به سادگی مرحله تاول مانند نمی باشد . رطوبت دانه در این مرحله حدود 80 % می باشد.
- مرحله خمیری شدن دانه:
حدود 28- 24 روز بعد از ظهور کاکل ها، با ادامه تجمع نشاسته در اندوسپرم، مایع شیری رنگ داخل دانه ها به حالت خمیری تغییر می یابد. در این مرحله رنگ چوب بلال نیز مشخص می گردد. تا مرحله ی خمیری حدود 4 برگ جنینی شکل گرفته و حدود 50 % وزن خشک دانه ی رسیده، تشکیل شده است. احتمال سقط دانه ها در این مرحله کم است اما تنش شدید می تواند عملکرد نهایی را با کم کردن وزن دانه کاهش دهد. رطوبت دانه در این مرحله حدود 70 % است.
- مرحله ی دندانه ای شدن:
حدود 42- 35 روز بعد از ظهور کاکل ها، تمام یا نزدیک به تمام دانه ها در قسمت تاج دندانه ای می شوند. در این مرحله پنجمین یا آخرین برگ جنینی و ریشه های اولیه تشکیل شده اند. یک خط افقی به نام خط شیری در نزدیک انتهای دندانه ای دانه ها ظاهر شده و به آرامی به طرف انتهای پایینی دانه در طی سه هفته ی بعد پیشروی می کند. تنش شدید در این مرحله هنوز تجمع ماده خشک را در دانه محدود خواهد کرد. رطوبت دانه در این مرحله حدود 55 % است.
- مرحله ی رسیدن فیزیولوژیک:
حدود 65- 55 روز بعد از ظهور کاکل ها، وزن خشک دانه ها معمولا به حداکثر رسیده و دانه ها از نظر فیزیولوژیکی رسیده اند. رسیدن فیزیولوژیک به مدت کوتاهی بعد از ناپدید شدن خط شیری و درست قبل از تشکیل لایه سیاه در ته دانه ها اتفاق می افتد. تنش شدید بعد از این مرحله اثر اندکی بر روی عملکرد دانه دارد. رطوبت دانه در این مرحله از 25 % تا 40 % متغیر بوده و به طور میانگین 30 % می باشد.
تولید بذر در ارقام آزاد گرده افشان.
تولید بذر گواهی شده
بذر گواهی شده از بذر پایه تولید می گردد و آخرین مرحله سیکل تولید بذر می باشد. بذر گواهی شده از طریق گرده افشانی آزاد بین بوته های کشت شده از بذر پایه در قطعات ایزوله با فاصله حدود 200 متر از مزارع دیگر با گل دهی همزمان تولیدمی گردد. سیستم تولید همانند بذر پایه است و تفاوت اصلی آن مربوط به استاندارد های بوته های خارج از تیپ و دامنه ی وسیع تر قابل پذیرش است. دامنه های تغییرات قابل قبول بذر گواهی شده s ۱/۹۶ -/+ برای صفات کمی و 8 -/+ درصد برای صفات کیفی می باشد . حذف بلال ها بر مبنای صفات بلال و دانه صورت می گیرد. به طور کلی خلوص حداقل 99 % رقم در زمان بازرسی مزرعه گواهی شده قابل قبول می باشد .
تولید بذر پایه
اولین مرحله افزایش بذر بهنژاد گر، تولید بذر پایه را می نماید. بذر بهنژاد گر باید در قطعه ایزوله ای کشت گردد تا از سایر منابع آلوده کننده ی دانه گرده اجتناب گردد. یک فاصله ی 300 متری از سایر مزارع ذرت که همزمان گل می دهند برای ایزوله مطمئن کفایت می کند . بدین ترتیب بذر پایه از طریق گرده افشانی آزاد در قطعه ای که بذر بهنژاد گر کشت شده است به دست می آید. تمام بوته های خارج از تیپ که دردامنه ی قابل قبول دیسکریپتور (توصیف ویژگی ها رقم) رقم مورد نظر قرار نگیرد قبل از تولید دانه گرده حذف می شوند. در زمان برداشت نیز بلال ها یا دانه های متفاوت حذف می گردند که این امر قبل از دان کردن نیز مجددا ً تکرار می شود. دامنه ی مورد قبول تولید بذر پایه وسیع تر از بذر بهنژاد گر است و در محدوده ی ( انحراف معیار ) 55/1-/+ برای صفات کمی و 5-/+ درصد برای صفات کیفی می باشد. این بذر پایه باید برای تولید بذر گواهی شده که در بین زارعین توزیع می شود استفاده شود. در حالت خاصی ممکن است مقدار بذر پایه کم تر از میزان مورد نیاز برای تولید بذر گواهی شده باشد. در این حالت یک نسل دیگر از بذر پایه تولید و به عنوان نسل دوم بذر پایه یا بذر ثبت شده (Registered seed) تکثیر گردد. بذر پایه نسل دوم با همان روش و شرایط نسل اول بذر پایه تولید می گردد. به طور کلی در بازرسی مزرعه تولید بذر پایه، خلوص رقم اصلی نباید کم تر از 5/99 % باشد.
مشخصات بذر ذرت.
دانه ذرت به طور کلی شبیه سایر اعضا خانواده کراس ها است و شامل میوه ای تک بذری است که کاریوپسیس نام دارد و این بذر شامل جنین و اندوسپرم می باشد که توسط یک پریکارپ محصور گردیده است. پریکارپ لایه بیرونی محافظتی می باشد که از بافت های مادری منشاء می گیرد. اندوسپرم حدود 85 %، جنین حدود 10% و پریکارپ و پوسته حود 5 % وزن خشک بذر را تشکیل می دهند . اندوسپم محل ذخیره انرژی مورد نیاز برای رشد و نمو گیاهچه است که متشکل از 88 % نشاسته و حدود 8 % پروتئین می باشد .
بذر ذرت دارای دو تیپ کلی اندوسپرم می باشد. اندوسپرم سخت و اندوسپرم نرم ( آردی ). توزیع اندوسپرم نرم و سخت در بذر بستگی به رقم و شرایط اقلیمی دارد. ارقام دندان اسبی معمولا ً اندوسپرم سخت را در جوانب بذر و اندوسپرم نرم را در بخش مرکزی دارند و چروکیده شدن این اندوسپرم در اثر خشک شدن، باعث دندانه ای شدن نوک دانه می گردد . بر عکس، در ارقام ذرت سخت، اندوسپرم دانه از نوع سخت است و حالت چروکیده شدن و دندانه ای شدن نوک دانه ندارد. خارجی ترین لایه اندوسپرم را آلئورن گویند. لایه آلئورن تولید کننده آنزیم هایی است که نشاسته را به قند تبدیل می نماید و دانه در حال جوانه زنی و گیاهچه جوان از این قند به عنوان منبع انرژی استفاده می کند.
جنین متشکل از یک محور جنین و لپه می باشد. محور جنین شامل پریموردیا ریشه و ساقه است. لپه به گیاهچه در هضم و جذب نشاسته از اندوسپرم کمک می کند. پریموردیای ساقه دارای 5 برگ جنینی، ساقچه و نطقه رشد (مریستم انتهایی) و غلاف های حفاظتی برای رشد ساقه به نام کلئوپتیل است. برگ های جنینی و ساقچه، روی هم جوانه یا Plumul نام دارند. انتهای ریشه ای محور جنین محتوی ریشه چه (اولین ریشه) ، چند ریشه جانبی و یک غلاف محافظ بهنام کلئورایزا است.
جنین محتوی 8 % نشاسته، 18 % پروتئین و حدود 33 % روغن است . اکثر روغن، قند و خاکستر (از قبیل مواد معدنی و ویتامین ها) دانه در جنین قرار دارد .
با جذب آب توسط بذر تغییرات اساسی شیمیایی به وقوع پیوسته و آنزیم های هیدرولیتیک در اثر هورمون ژیبرلین در لایه آلئورن تحریک شده و این آنزیم های آزاد شده نشاسته و پروتئین های ذخیره ای اندوسپرم را تجزیه می کنند. به طوری که نشاسته به قند تبدیل شده و انرژی لازم برای رشد گیاهچه جوان را تامین می کند. ابتدا ریشه چه شروع به رشد می کند و از پوسته بذر ظاهر می شود. سپس جوانه طویل گردیده و کلئوپتیل با شکافتن پوسته بذر ظاهر می شود و جوانه زنی را تکمیل می نماید. طویل شدن اولین میانگره کلئوپتیل را به طرف سطح خاک می راند . بذر در خاک باقی مانده و بدین ترتیب جوانه زنی بذر ذرت هیپوژیل است .
کلئوپتیل در عرض 10-6 روز در سطح خاک ظاهر شده و رشد آن به زودی متوقف می شود. نور خورشید در سطح خاک باعث تحریک جوانه جهت رشد و شکافتن کلئوپتیل می گردد و کلئوپتیل اولین عضو سبز رنگی است که در موقع جوانه زنی ذرت در سطح خاک ظاهر می گردد. کلئوپتیل نبایستی با اولین برگ واقعی که نوک آن گرد است اشتباه گردد . گیاهچه جوان رشد کرده و چندین ریشه جانبی تولید می کند که همراه با ریشه چه ، شامل ریشه های اولیه هستند. اگرچه ریشه های اولیه بخش کوچکی از توده کل ریشه را تشکیل می دهند، ولی نقش بسیار مهمی را به عنوان لنگرگاه و تکیه گاه گیاهچه بازی می کند و فراهم کننده آب و مواد غذایی رشد اولیه می باشد.
سیستم ریشه اصلی گیاه، از ریشه تاجی بوجود می آید که درست زیر سطح خاک قرار دارد. رشد ریشه تاجی بلافاصله بعد از سبز شدن و ظهور گیاهچه آغاز می گردد . ظهور یقه اولین برگ نشان دهنده خاتمه رشد گیاهچه است. از این مرحله به بعد اهمیت اندوسپرم به عنوان منبع غذایی گیاه جوان کاهش یافته و گیاه دیگر می تواند خودش فتوسنتز نماید.
برای آزمون کیفی ممکن است با استفاده از نمونه های تهیه شده، تعدادی آزمون برای ارزیابی کیفیت فیزیکی، خلوص ژنتیکی، زنده بودن بذر و قدرت رویش انجام گیرد.
۵-۴: آزمون پیری تسریع شده
این آزمون در وهله اول برای تعیین قابلیت انبار مانی در محیط گرم و مرطوب پیشنهاد گردیده است. تغییرات حرارتی در این آزمون نبایستی بیش از 3/0 -/+ درجه سانتی گراد باشد زیرا تغییات جزئی درجه حرارت ( 5/0 درجه سانتی گراد ) تاثیر بسزایی روی نتیجه حاصل خواهد داشت. در این روش به طور خلاصه می توان گفت که تعداد 100 دانه بذر در سینی مشبک در داخل جعبه پلاستیکی محتوی 40 میلی لیتر از آب دوبار تقطیر شده قرار داده می شوند. بذر ها با بستن جعبه ها و قرار دادن آن ها در 42 درجه سانتی گراد به مدت 96 ساعت و 100 % رطوبت نسبی روند پیری را طی می نمایند . سپس بذر ها را برداشته و در شرایط استاندارد جوانه زنی ارزیابی می شود. حالت تغییر یافته این روش، افزایش درجه حرارت به 45 درجه سانتی گراد به مدت 60 ساعت و سپس آزمون جوانه زنی استاندارد می باشد.
آزمون سلامت بذر.
به منظور کاهش احتمال گسترش پاتوژن های مضر از طریق بذر به سایر مناطق یا کشور ها، یکسری از آزمون های سلامت بذر بوجود آمده اند که به طور معمول 4 نوع می باشند:
* پلیت کردن بذر روی آگار و سپس شناسایی ارگانیسم.
* جوانه زنی و رشد گیاهچه در شرایط شناخته شده مساعد برای توسعه علائم قابل تشخیص پاتوژن.
* آزمایش فیزیکی قسمت های داخلی و خارجی بذر با استفاده از میکروسکوپ برای شناسایی وجود یا عدم وجود پاتوژن ها.
* شستن نمونه بذر ها با آب دوبار تقطیر شده و به دنبال آن، سانتریفوژکردن و مشاهده در زیر میکروسکوپ.
* پلیت کردن بذر روی آگار و سپس شناسایی ارگانیسم.
تجزیه خلوص ژنتیکی.
روش کلاسیک شامل آزمون های کشت می باشد. این آزمون ها شامل کشت یک نمونه از بذر در گلخانه، خزانه زمستانی و یا حتی تابستانه برای ارزیابی رشد و نمو بوته در مقایسه با دیسکریپتور رقم می باشد. عیب این آزمون، زمان انجام آن می باشد. زیرا مواد ژنتیکی ممکن است در محیطی ارزیابی شوند که سازگاری به آن ندارند و منجر به مشکلات بیشتری در تشخیص بوته های خارج از تیپ گردد. امروزه تکنیک های آزمایشگاهی مثل الکتروفورز ژل نشاسته در دسترس می باشند که می توان با استفاده از آن ها اقدام به تعیین خلوص نمود . مزیت این تکنیک ها سرعت و دقت بالای آن و عیب آن هزینه بالا و پیچیدگی اجرای آزمون می باشد .
آزمون تعیین قدرت نامیه
آزمون جوانه زنی استاندارد (قوه نامیه)، حداکثر پتانسیل یک گروه به خصوص بذر را تحت شرایط ایده آل تعیین می کند. از آن جاییکه قوه نامیه تحت شرایط ایده آل تعیین می گردد، الزاما ً نمی تواند منعکس کننده پتانسیل سبز شدن یک بذر در شرایط مزرعه ای باشد و این در حالیست که تفاوت معنی داری بین آزمون جوانه زنی استاندارد و سبز شدن در شرایط واقعی مزرعه وجود دارد. قوه نامیه نسبتا ً بالا الزاما به مفهوم سبز یکنواخت یا استقرار قوی تحت شرایط کشت مزرعه ای نمی باشد. قدرت نامیه بذر به عنوان یک ویژه گی، پتانسیل سرعت و سبز یکنواخت و همچنین توسعه گیاهچه های نرمال را در دامنه وسیعی از شرایط مزرعه تعیین می نماید.
مراحل پر شدن دانه ذرت.
پر شدن دانه با گرده افشانی و آغاز رشد دانه آغاز می گردد و با رسیدن به مرحله رسیدن فیزیولوژیکی خاتمه می یابد. در طی دوره ی پر شدن دانه، دانه مخزن اصلی مواد فتوسنتزی جاری تولیدی توسط بوته ذرت می باشد و در واقع، بوته ذرت تمام فعالیت خود را صرف پمپاژ ماده خشک به داخل می نماید . دوره پر شدن دانه عاری از تنش می تواند پتانسیل عملکرد را به حداکثر برساند در حالیکه تنش شدید در طی این دوره می تواند باعث سقط دانه و سبک شدن آن گردد. مراحل پر شدن دانه را می توان به شرح زیر تقسیم کرد:
مرحله دانه های تاول مانند:
حدود 14- 10 روز بعد از ظهور کاکل ها، دانه های در حال رشد به شکل تاول های نسبتا ً سفید روی چوب بلال در آمده و حاوی مقدار زیادی مایع صاف می باشد. کاکل بلال اغلب قهوه ای بوده و به سرعت خشک می شود. نشاسته شروع به انباشته شدن در اندوسپرم نموده و ریشه چه و کلئوپتیل و اولین برگ های جنینی در این مرحله تشکیل می شوند. تنش شدید در این مرحله به سادگی باعث سقط تخمک های تلقیح شده خواهد شد. رطوبت دانه در این مرحله حدود 85 % می باشد.
مرحله شیری شدن دانه:
حدود 22- 18 روز بعد از ظهور کاکل، دانه ها اکثرا ً مایل به زرد و محتوی مایع سفید شیری می باشند. انباشته شدن نشاسته در اندوسپرم در این مرحله نیز ادامه می یابد. تقسیم سلولی اندوسپرم تقریبا ً در حال تکمیل بوده و ادامه رشد اکثرا ً دراثر بزرگ شدن سلول ها و تجمع نشاسته است. تنش شدید در این مرحله هنوز هم می تواند تواند باعث سقط دانه ها گردد، هر چند به سادگی مرحله تاول مانند نمی باشد . رطوبت دانه در این مرحله حدود 80 % می باشد.
- مرحله خمیری شدن دانه:
حدود 28- 24 روز بعد از ظهور کاکل ها، با ادامه تجمع نشاسته در اندوسپرم، مایع شیری رنگ داخل دانه ها به حالت خمیری تغییر می یابد. در این مرحله رنگ چوب بلال نیز مشخص می گردد. تا مرحله ی خمیری حدود 4 برگ جنینی شکل گرفته و حدود 50 % وزن خشک دانه ی رسیده، تشکیل شده است. احتمال سقط دانه ها در این مرحله کم است اما تنش شدید می تواند عملکرد نهایی را با کم کردن وزن دانه کاهش دهد. رطوبت دانه در این مرحله حدود 70 % است.
- مرحله ی دندانه ای شدن:
حدود 42- 35 روز بعد از ظهور کاکل ها، تمام یا نزدیک به تمام دانه ها در قسمت تاج دندانه ای می شوند. در این مرحله پنجمین یا آخرین برگ جنینی و ریشه های اولیه تشکیل شده اند. یک خط افقی به نام خط شیری در نزدیک انتهای دندانه ای دانه ها ظاهر شده و به آرامی به طرف انتهای پایینی دانه در طی سه هفته ی بعد پیشروی می کند. تنش شدید در این مرحله هنوز تجمع ماده خشک را در دانه محدود خواهد کرد. رطوبت دانه در این مرحله حدود 55 % است.
- مرحله ی رسیدن فیزیولوژیک:
حدود 65- 55 روز بعد از ظهور کاکل ها، وزن خشک دانه ها معمولا به حداکثر رسیده و دانه ها از نظر فیزیولوژیکی رسیده اند. رسیدن فیزیولوژیک به مدت کوتاهی بعد از ناپدید شدن خط شیری و درست قبل از تشکیل لایه سیاه در ته دانه ها اتفاق می افتد. تنش شدید بعد از این مرحله اثر اندکی بر روی عملکرد دانه دارد. رطوبت دانه در این مرحله از 25 % تا 40 % متغیر بوده و به طور میانگین 30 % می باشد.
تولید بذر در ارقام آزاد گرده افشان.
تولید بذر گواهی شده
بذر گواهی شده از بذر پایه تولید می گردد و آخرین مرحله سیکل تولید بذر می باشد. بذر گواهی شده از طریق گرده افشانی آزاد بین بوته های کشت شده از بذر پایه در قطعات ایزوله با فاصله حدود 200 متر از مزارع دیگر با گل دهی همزمان تولیدمی گردد. سیستم تولید همانند بذر پایه است و تفاوت اصلی آن مربوط به استاندارد های بوته های خارج از تیپ و دامنه ی وسیع تر قابل پذیرش است. دامنه های تغییرات قابل قبول بذر گواهی شده s ۱/۹۶ -/+ برای صفات کمی و 8 -/+ درصد برای صفات کیفی می باشد . حذف بلال ها بر مبنای صفات بلال و دانه صورت می گیرد. به طور کلی خلوص حداقل 99 % رقم در زمان بازرسی مزرعه گواهی شده قابل قبول می باشد .
تولید بذر پایه
اولین مرحله افزایش بذر بهنژاد گر، تولید بذر پایه را می نماید. بذر بهنژاد گر باید در قطعه ایزوله ای کشت گردد تا از سایر منابع آلوده کننده ی دانه گرده اجتناب گردد. یک فاصله ی 300 متری از سایر مزارع ذرت که همزمان گل می دهند برای ایزوله مطمئن کفایت می کند . بدین ترتیب بذر پایه از طریق گرده افشانی آزاد در قطعه ای که بذر بهنژاد گر کشت شده است به دست می آید. تمام بوته های خارج از تیپ که دردامنه ی قابل قبول دیسکریپتور (توصیف ویژگی ها رقم) رقم مورد نظر قرار نگیرد قبل از تولید دانه گرده حذف می شوند. در زمان برداشت نیز بلال ها یا دانه های متفاوت حذف می گردند که این امر قبل از دان کردن نیز مجددا ً تکرار می شود. دامنه ی مورد قبول تولید بذر پایه وسیع تر از بذر بهنژاد گر است و در محدوده ی ( انحراف معیار ) 55/1-/+ برای صفات کمی و 5-/+ درصد برای صفات کیفی می باشد. این بذر پایه باید برای تولید بذر گواهی شده که در بین زارعین توزیع می شود استفاده شود. در حالت خاصی ممکن است مقدار بذر پایه کم تر از میزان مورد نیاز برای تولید بذر گواهی شده باشد. در این حالت یک نسل دیگر از بذر پایه تولید و به عنوان نسل دوم بذر پایه یا بذر ثبت شده (Registered seed) تکثیر گردد. بذر پایه نسل دوم با همان روش و شرایط نسل اول بذر پایه تولید می گردد. به طور کلی در بازرسی مزرعه تولید بذر پایه، خلوص رقم اصلی نباید کم تر از 5/99 % باشد.
مشخصات بذر ذرت.
دانه ذرت به طور کلی شبیه سایر اعضا خانواده کراس ها است و شامل میوه ای تک بذری است که کاریوپسیس نام دارد و این بذر شامل جنین و اندوسپرم می باشد که توسط یک پریکارپ محصور گردیده است. پریکارپ لایه بیرونی محافظتی می باشد که از بافت های مادری منشاء می گیرد. اندوسپرم حدود 85 %، جنین حدود 10% و پریکارپ و پوسته حود 5 % وزن خشک بذر را تشکیل می دهند . اندوسپم محل ذخیره انرژی مورد نیاز برای رشد و نمو گیاهچه است که متشکل از 88 % نشاسته و حدود 8 % پروتئین می باشد .
بذر ذرت دارای دو تیپ کلی اندوسپرم می باشد. اندوسپرم سخت و اندوسپرم نرم ( آردی ). توزیع اندوسپرم نرم و سخت در بذر بستگی به رقم و شرایط اقلیمی دارد. ارقام دندان اسبی معمولا ً اندوسپرم سخت را در جوانب بذر و اندوسپرم نرم را در بخش مرکزی دارند و چروکیده شدن این اندوسپرم در اثر خشک شدن، باعث دندانه ای شدن نوک دانه می گردد . بر عکس، در ارقام ذرت سخت، اندوسپرم دانه از نوع سخت است و حالت چروکیده شدن و دندانه ای شدن نوک دانه ندارد. خارجی ترین لایه اندوسپرم را آلئورن گویند. لایه آلئورن تولید کننده آنزیم هایی است که نشاسته را به قند تبدیل می نماید و دانه در حال جوانه زنی و گیاهچه جوان از این قند به عنوان منبع انرژی استفاده می کند.
جنین متشکل از یک محور جنین و لپه می باشد. محور جنین شامل پریموردیا ریشه و ساقه است. لپه به گیاهچه در هضم و جذب نشاسته از اندوسپرم کمک می کند. پریموردیای ساقه دارای 5 برگ جنینی، ساقچه و نطقه رشد (مریستم انتهایی) و غلاف های حفاظتی برای رشد ساقه به نام کلئوپتیل است. برگ های جنینی و ساقچه، روی هم جوانه یا Plumul نام دارند. انتهای ریشه ای محور جنین محتوی ریشه چه (اولین ریشه) ، چند ریشه جانبی و یک غلاف محافظ بهنام کلئورایزا است.
جنین محتوی 8 % نشاسته، 18 % پروتئین و حدود 33 % روغن است . اکثر روغن، قند و خاکستر (از قبیل مواد معدنی و ویتامین ها) دانه در جنین قرار دارد .
با جذب آب توسط بذر تغییرات اساسی شیمیایی به وقوع پیوسته و آنزیم های هیدرولیتیک در اثر هورمون ژیبرلین در لایه آلئورن تحریک شده و این آنزیم های آزاد شده نشاسته و پروتئین های ذخیره ای اندوسپرم را تجزیه می کنند. به طوری که نشاسته به قند تبدیل شده و انرژی لازم برای رشد گیاهچه جوان را تامین می کند. ابتدا ریشه چه شروع به رشد می کند و از پوسته بذر ظاهر می شود. سپس جوانه طویل گردیده و کلئوپتیل با شکافتن پوسته بذر ظاهر می شود و جوانه زنی را تکمیل می نماید. طویل شدن اولین میانگره کلئوپتیل را به طرف سطح خاک می راند . بذر در خاک باقی مانده و بدین ترتیب جوانه زنی بذر ذرت هیپوژیل است .
کلئوپتیل در عرض 10-6 روز در سطح خاک ظاهر شده و رشد آن به زودی متوقف می شود. نور خورشید در سطح خاک باعث تحریک جوانه جهت رشد و شکافتن کلئوپتیل می گردد و کلئوپتیل اولین عضو سبز رنگی است که در موقع جوانه زنی ذرت در سطح خاک ظاهر می گردد. کلئوپتیل نبایستی با اولین برگ واقعی که نوک آن گرد است اشتباه گردد . گیاهچه جوان رشد کرده و چندین ریشه جانبی تولید می کند که همراه با ریشه چه ، شامل ریشه های اولیه هستند. اگرچه ریشه های اولیه بخش کوچکی از توده کل ریشه را تشکیل می دهند، ولی نقش بسیار مهمی را به عنوان لنگرگاه و تکیه گاه گیاهچه بازی می کند و فراهم کننده آب و مواد غذایی رشد اولیه می باشد.
سیستم ریشه اصلی گیاه، از ریشه تاجی بوجود می آید که درست زیر سطح خاک قرار دارد. رشد ریشه تاجی بلافاصله بعد از سبز شدن و ظهور گیاهچه آغاز می گردد . ظهور یقه اولین برگ نشان دهنده خاتمه رشد گیاهچه است. از این مرحله به بعد اهمیت اندوسپرم به عنوان منبع غذایی گیاه جوان کاهش یافته و گیاه دیگر می تواند خودش فتوسنتز نماید.
دیدگاه ها