روشهای برداشت چغندر قند و میزان انرژی مورد نیاز

چغندرقند از محصولات زراعی مهم کشور بوده و سطح زیرکشت آن حدود 178 هزار هکتار برآورد شده است. استان¬های خراسان و آذربایجان غربی به ترتیب با 28/36 و 62/16 درصد سطح زیرکشت چغندرقند کشور رتبه های اول و دوم کشور را دارند و از تولید چغندرقند کل کشور به میزان 93/5 میلیون تن برآورد شده است، این دو استان به ترتیب با 54/36 و 52/21درصد کل تولید چغندرقند به ترتیب در رتبه های اول و دوم کشوری قرار دارند. انرژی مورد نیاز برای برداشت چغندر قند از منابع مختلف تأمین می شود. موتور و کارگر از منابع عمده تأمین کننده انرژی مورد نیاز برای برداشت چغندرقند در ایران محسوب می شوند. سهم توان موتوری در تأمین انرژی مورد نیاز برداشت چغندرقند همواره افزایش و در مقابل سهم کارگر کاهش داشته است. این تحقیق به منظور شناخت دقیق روشهای مختلف برداشت چغندر قند و تعیین میزان و منابع انرژی مورد نیاز در برداشت چغندر قند و تعیین سهم هر یک از منابع تأمین کننده انرژی مورد نیاز در برداشت چغندر قند به اجرا در آمد. این مطالعه در سطح مزارع چغندرقند استانهای خراسان رضوی، آذربایجانغربی و قزوین در سال زراعی 86- 1385 انجام گرفت. نتایج حاکی است که روشهای عمده برداشت چغندرقند در سه استان مورد مطالعه عبارت از روش های سنتی، مکانیزه و برداشت با کمباین هستند. روش سنتی شامل سه مرحله، شل کردن خاک با تراکتور، درآوردن، سرزنی، دپو، و بارگیری چغندرقند توسط کارگر بوده و متوسط انرژی مورد نیاز در این روش 565 مگاژول در هکتار (به ترتیب در هر مرحله 341، 205 و 19 مگاژول در هکتار) میباشد. روش برداشت مکانیزه چغندرقند شامل سه مرحله سرزنی توسط تاپر، درآوردن و ردیف کردن توسط ریک چغندرقند و بارگیری توسط بارکن پشت تراکتوری بود. در این روش تمام مراحل توسط تراکتور انجام و متوسط انرژی مورد نیاز 1268 مگاژول در هکتار (به ترتیب در هر مرحله 386، 541 و 341 مگاژول در هکتار) می¬باشد. برداشت توسط کمباین شامل یک مرحله بوده و در این روش چغندر قند برداشت شده، در مخزن کمباین جمع می گردد. میزان انرژی مورد نیاز این روش 1577 مگاژول در هکتار است. همچنین نتایج نشان داد که در بین میزان انرژی مورد نیاز برای، عملکرد محصول، نوع خاک و تناسب ماشین و زمین همبستگی وجود دارد.

متن کامل